Από την (απ)αισιοδοξία της σκέψης στην αισιοδοξία της πράξης

Έλληνες  27/01/2022  

Μοιραστείτε το άρθρο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης

Η διαδικασία διαμόρφωσης μιας νέας θετικής και δημιουργικής συνείδησης αποτελεί ένα από τα μέγιστα ζητούμενα, από τα απαραίτητα θεμέλια μιας άλλης πορείας από αυτήν που διαμορφώνουν οι επικυρίαρχοι δυνάστες του σύγχρονου κόσμου.

Μεταβαίνουμε σε μια ιδιαίτερη φάση του παγκοσμιοποιητικού καπιταλιστικού συστήματος, όπου η κυριαρχία θα υπάρχει στην πιο στυγνή και γυμνή μορφή της: χωρίς συναίνεση, χωρίς συμμετοχή, χωρίς δημόσιο χώρο, μέσα σε μια πλήρη εξατομίκευση. Μεταβαίνοντας, λοιπόν, πρέπει να έχουμε κατά νου τι θα σήμαινε μια διαφορετική πορεία. Τουλάχιστον από εκείνους που θέλουν και αναγνωρίζουν ως ύψιστη ανάγκη τον αγώνα για μια άλλη πορεία. Η συνείδηση δεν μπορεί να καταφεύγει μόνο νοσταλγικά στο παρελθόν, δεν μπορεί να μην τολμά να αναμετρηθεί με όσα σήμερα συμβαίνουν, δεν μπορεί να ικανοποιείται με «μικροβελτιώσεις» και «μερεμέτια» ενός αόριστου «πατριωτικού» περιτυλίγματος και με ανούσια ευχολόγια για μια ανύπαρκτη κοινωνική ευαισθησία «του καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο». Αυτές είναι οι πραγματικά ναρκωτικές απόψεις που μας ενταφιάζουν ζωντανούς στην αρένα του υπαρκτού και καταστροφικού για την Πατρίδα και τον Λαό παγκοσμιοποιητικού καπιταλισμού.

Το μέλλον μπορεί να προετοιμαστεί ενεργοποιώντας ευεργετικά τα στοιχεία του παρελθόντος με δημιουργικό τρόπο, αδράχνοντας και μπολιάζοντας την σημερινή πραγματικότητα με την ιδεοπολιτικολογική μας υπόσταση, και θέτοντας στόχους που να προετοιμάζουν αυτό το μέλλον σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από αυτήν που προαναγγέλλουν οι ισχυρές ελίτ του σημερινού κόσμου.

Ένας Ιταλός μαρξιστής διανοούμενος του παρελθόντος, ο Αντόνιο Γκράμσι, αναφερόταν, από την δική του πλευρά, στην απαισιοδοξία της σκέψης και στην αισιοδοξία της πράξης. Εμείς, από την εντελώς διαφορετική δική μας σκοπιά, ως Έλληνες Εθνικιστές, βρισκόμαστε τώρα στην στιγμή εκείνη που πρέπει και μπορεί να επιστρατευτεί η αισιοδοξία της σκέψης απέναντι σε οποιαδήποτε πράξη που φαίνεται ασυντόνιστη, σκόρπια, απελπισμένη, περιθωριακή, ανήμπορη μπροστά στους τεράστιους μηχανισμούς που κινητοποιεί το αντεθνικό σύστημα ενάντια στην Ελληνική Σκέψη, την Ανθρώπινη Υπόσταση και το Νόημα της Ζωής.

Η σκέψη αποτελεί την πρωταρχική πράξη αντίστασης στην ψηφιακή εποχή, πράξη αναμφίβολα θετική και επαναστατική. Η καρδιά πρέπει να χτυπάει δυνατά, το μυαλό να δουλεύει ασταμάτητα, οι έννοιες να συγκροτούνται, το ψηφιδωτό του πολιτικού προγράμματος των πιο συνειδητοποιημένων ΕΛΛΗΝΩΝ να συμπληρώνεται με όλες τις ψηφίδες.

Σκέψη - πράξη - αποτέλεσμα και ξανά από την αρχή. Αυτή είναι η αέναη διαδικασία που μπορεί και πρέπει να μας οδηγεί.

Γιώργος Μάστορας


Μοιραστείτε το άρθρο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης