25η Μαρτίου, η διπλή γιορτή όλων των Ελλήνων. Ο ξεσηκωμός του Έθνους έχει συνδεθεί άρρηκτα με το εκκλησιαστικό γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Η πίστη των Ελλήνων τονώνεται από το θρησκευτικό φρόνημα και η φωτιά ανάβει. Άλλωστε η σύνδεση των δύο γεγονότων ήταν και επιθυμία του Αλέξανδρου Υψηλάντη και της Φιλικής Εταιρείας.
25η Μαρτίου, το πιο σημαντικό γεγονός στην ιστορία της Ελλάδας. Η ημέρα που είχε ορισθεί ως ημέρα γενικής εξέγερσης για τον ξεσηκωμό του Έθνους κατά του Οθωμανού δυνάστη, καθώς και κομβικό σημείο της ιστορίας του 19ου αιώνα, αφού ήταν η αφετηρία για την διάλυση και την πτώση της οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, το 1453, είχε χαθεί κάθε έννοια ανεξαρτησίας κάτω από τον οθωμανικό ζυγό, αλλά ο Ελληνικός λαός έδειξε αξιοθαύμαστη αντοχή. Διωγμοί, σφαγές, παιδομάζωμα ήταν κάποιες από τις μεθόδους των Οθωμανών για να εξαφανίσουν τον Ελληνισμό.
Ο Θεός όμως, είχε βάλει την υπογραφή του για την Λευτεριά της Ελλάδας. Έμενε μόνο να ανάψει η φλόγα της Επανάστασης που σιγόκαιγε στις καρδιές των Ελλήνων.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ξεσήκωσε το Γένος, ο Νικηταράς παρομοίασε την μάχη των Ελλήνων με εκείνη στις Θερμοπύλες, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ζήτησε στο όνομα της Πίστης και της Πατρίδας, να αποτραπεί η διχόνοια. Η σπίθα της Επανάστασης άναψε για τα καλά στην Πελοπόννησο και επεκτάθηκε σε όλη την Ελλάδα.
Κορυφαία στιγμή της Επανάστασης η Άλωση της Τριπολιτσάς, καθώς ήταν το διοικητικό κέντρο της οθωμανικής αυτοκρατορίας στον Μοριά. Ο στρατηγικός νους του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη ήταν καταλύτης για την αναπτέρωση του ηθικού των Ελλήνων, καθώς και για την Άλωση της Τριπολιτσάς, που αποτέλεσε σταθμό για την εδραίωση και την εξέλιξη της Ελληνικής Επανάστασης. Ακολούθησαν οι επιτυχίες στα Δερβενάκια, τη Γραβιά με τον Οδυσσέα Ανδρούτσου να σώζει την Επανάσταση από βέβαιο κίνδυνο, καθώς ο Ομέρ Βρυώνης βάδιζε προς την Πελοπόννησο. Οι επιτυχίες συνεχίστηκαν και στην θάλασσα καθώς ο Κωνσταντίνος Κανάρης και ο Ανδρέας Μιαούλης ήταν ηγετικές μορφές, κατάγονται από ναυτικές οικογένειες και συμβάλουν στον Αγώνα για την Ελευθερία με καταστροφές του οθωμανικού ναυτικού.
Τα ηρωικά γεγονότα και οι καθοριστικές μάχες συνεχίζονται σε ολόκληρη την Ελλάδα. Το όνειρο της απελευθέρωσης του Γένους παίρνει σάρκα και οστά. Η σπίθα για την Λευτεριά, γίνεται φωτιά και μια «χούφτα» Έλληνες αντιστέκονται, πολεμούν και κατατροπώνουν τους αλλόθρησκους.
Στον αγώνα για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού συνέβαλλε όλο το Έθνος, υπήρξαν όμως άνθρωποι, οι οποίοι ξεχώρισαν για το απαράμιλλο θάρρος τους, την στρατηγική τους, την ιδιοφυία τους, την ιδιαίτερη προσφορά τους στην Πατρίδα, δίνοντας όχι μόνο τις περιουσίες τους, αλλά θυσιάζοντας τις ίδιες τους τις ζωές. Όλοι τους είχαν ένα κοινό σημείο, την αγάπη τους για την Πατρίδα. Κυριότερες μορφές των ηρώων της Ελληνικής Επανάστασης ήταν άντρες και γυναίκες.
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ο «Γέρος του Μοριά». Στη μάχη στα Δερβενάκια και την καταστροφή του Δράμαλη, αναδείχθηκε η στρατιωτική του ιδιοφυΐα. Η κυβέρνηση όμως τον φυλακίζει, αλλά τον απελευθερώνει όταν ο Ιμπραήμ απειλούσε να καταστείλει την Επανάσταση. Του αναθέτει εκ νέου την αρχιστρατηγία καθώς είναι ο ικανότερος. Κατορθώνει να κρατήσει ζωντανή την Επανάσταση μέχρι τη Ναυμαχία του Ναβαρίνου.
Γεώργιος Καραϊσκάκης, η ηγετική μορφή της Ρούμελης (Στερεά Ελλάδα). Στα 15 του σχηματίζει κλέφτικη ομάδα από συνομηλίκους του. Στην Λευκάδα γνωρίζει τον Ιωάννη Καποδίστρια. Στη Μάχη του Σοβολάκου σημειώνει την πρώτη του μεγάλη νίκη.
Αθανάσιος Διάκος, πρωτεργάτης του Εθνικού ξεσηκωμού και ήρωας της Αλαμάνας. Ο μαρτυρικός θάνατος του συγκλόνισε και εμψύχωσε τους αγωνιστές.
Μάρκος Μπότσαρης, ο Σουλιώτης και η πιο αγνή μορφή. Πρώτη του επιτυχία ήταν η νίκη του στους Καμψάδες και στα Πέντε Πηγάδια και η κατάληψη των φρουρίων της Ρηγιάσας και της Ρινιάσας. Το γαλλικό κράτος τίμησε το 1911 τον αγωνιστή Μάρκο Μπότσαρη, δίνοντας το όνομα του σ’ έναν από τους σταθμούς του μετρό στο Παρίσι.
Οδυσσέας Ανδρούτσος από τους επιφανέστερους στρατιωτικούς ηγέτες της Ελληνικής Επανάστασης. Από το 1818 ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας και ένθερμος υποστηρικτής του Αγώνα. Κατά την διάρκεια των εμφυλίων διαμαχών έπεσε από χέρι ελληνικό.
Μαντώ Μαυρογένους, μια εξέχουσα μορφή της Ελληνικής Επανάστασης, μία από τις ελάχιστες γυναίκες που διακρίθηκαν για την Ελευθερία του γένους.
Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, ηρωίδα του 1821. Μαζί με την Μαντώ Μαυρογένους, κυριάρχησαν ως γυναικείες μορφές της Ελληνικής Επανάστασης. Διέθεσε όλη την περιουσία του συζύγου της στον Ναυτικό Αγώνα κατά των Οθωμανών. Έπεσε νεκρή από σφαίρα, όταν κάποιος την πυροβόλησε στο μέτωπο.
Αντρέας Μιαούλης, ναύαρχος του Ελληνικού στόλου και από τους πιο ονομαστούς κουρσάρους της Ανατολικής Μεσογείου. Κατά την έναρξη της Επανάστασης στην Ύδρα υπέγραψε έγγραφο με το οποίο διέθετε τα πλοία του, αλλά και αναλάμβανε τις δαπάνες. Στην Πύλο, έρχεται αντιμέτωπος για πρώτη φορά με τον τουρκικό στόλο. Στο Αρτεμίσιο, επικεφαλής του Ελληνικού στόλου, νικά τους Τούρκους.
Κωνσταντίνος Κανάρης, ο μπουρλοτιέρης. Πυρπολεί την ναυαρχίδα του καπετάν πασά Καρά Αλή στην Χίο, και ανάμεσα στους νεκρούς βρίσκεται και ο Καρά Αλή. Πυρπολεί στην Σάμο τουρκική φρεγάτα, στην Μυτιλήνη τουρκική κορβέτα. Ανατινάζει τουρκικό δίκροτο στο στενό μεταξύ Τενέδου και Τρωάδας. Η πιο τολμηρή ενέργεια είναι η απόπειρα να πυροβολήσει τον αιγυπτιακό στόλο στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας, αλλά λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών, αποτυγχάνει.
Παπαφλέσσας, οι Τούρκοι τον αποκαλούσαν Σεϊταν παπά. Μέλος της Φιλικής Εταιρείας και αφιερωμένος ψυχή τε και σώματι στον Εθνικό ξεσηκωμό. Κατάφερε να ενθουσιάσει και να παρασύρει πολλούς Έλληνες. Κάποιος βιογράφος του έδωσε το όνομα «μπουρλοτιέρης των ψυχών». Περνάει μέρος στα Δερβενάκια, δίπλα στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, συμμετείχε στην απελευθέρωση της Καλαμάτας. Μελανή σελίδα στην δράση του οι ένοπλες συγκρούσεις του με τους Κολοκοτρωναίους. Εν τούτοις μόλις ο Ιμπραήμ πάτησε το πόδι του στον Μοριά, ζήτησε την αποφυλάκιση του Κολοκοτρώνη. Ταμπουρώθηκε στο Μανιάκι, η απόφαση του ήταν ή να νικήσει ή να πέσει.
Νικήτας Σταματελόπουλος, γνωστός τοις πάσι με το προσωνύμιο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος. Είχε μυηθεί στην Φιλική Εταιρεία και μαζί με τον θείο του Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τον Παπαφλέσσα συνέβαλλε στον Εθνικό Ξεσηκωμό. Διακρίθηκε στην Μάχη του Βαλτετσίου, ενώ στην Μάχη των Δολιανών η συμβολή του ήταν αποφασιστική, καθώς κατανίκησε τον στρατό του Κεχαγιάμπεη και σχεδόν τον αποδεκάτισε. Οι συμπολεμιστές του τον ονόμασαν «Τουρκοφάγο». Πάντα βρισκόταν στην πρώτη γραμμή. Πήρε μέρος στην Άλωση της Τριπολιτσάς, διακρίθηκε στη Μάχη του Αγιονορίου, που αποτελείωσε τη στρατιά του Δράμαλη, δύο μέρες μετά τη Μαχη στα Δερβενάκια.
Οι Ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης δεν ήταν μόνο αυτοί. Ήρωες ήταν όλοι οι Έλληνες που είχαν πίστη και λαχταρούσαν την Λευτεριά της Πατρίδας και του Έθνους. Αγωνίστηκαν αψηφώντας τον θάνατο. Όλοι τους τίμησαν την επαναστατική προκήρυξη του Αλέξανδρου Υψηλάντη «Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος» που σηματοδότησε την έναρξη της Επανάστασης στις παραδουνάβιες ηγεμονίες.
Οι Ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες!!!
Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη
Των Ελλήνων τα ιερά
Και σαν πρώτα ανδρειωμένη
Χαίρε ω χαίρε Λευτεριά!!!
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ!!!
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ!!!
Αγγελική Συναδινού
