Η Ανθρώπινη Στάση του Άρη Σερβετάλη

Έλληνες  09/12/2021  

Μοιραστείτε το άρθρο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης

«Θα πολεμήσω ενάντια σ΄ όλο τον κόσμο. Ενάντια σ΄ όλον τον κόσμο! Θα υπερασπίσω τον εαυτό μου ενάντια σ΄ όλο τον κόσμο… δεν θα καθίσω με σταυρωμένα χέρια, θα πολεμήσω… Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος… και μέχρι να ’ρθει το τέλος θα παραμείνω άνθρωπος! Όχι, δεν θα συνθηκολογήσω! Δεν θα γίνω σαν κι εσάς!

(απόσπασμα από τον «Ρινόκερο» του Ευγενίου Ιονέσκο).

Ας προσπαθήσουμε, να σκεφτούμε την αντίδραση του Ιονέσκο ή του Όργουελ, του οποίου το διαχρονικό έργο «η φάρμα των ζώων» παίζεται από το Κρατικό Θέατρο, εάν, προκειμένου να μπορέσουν να παρακολουθήσουν τα έργα τους, όφειλαν να αποδεχτούν τον έλεγχο των υγειονομικών τους πιστοποιητικών, μέσω «σκαναρίσματος» ή με οποιονδήποτε άλλον τρόπο... Στην σημερινή κοινωνία, όμως, του «εναλλακτικού» δήθεν και του «κιτς» φαίνεται ότι όλα επιτρέπονται.

Γροθιά στο στομάχι του συστήματος αποδείχτηκε η Ανθρώπινη Στάση του Ηθοποιού Άρη Σερβετάλη να αποχωρήσει από την παράσταση «Ρινόκερος», με αποτέλεσμα να πάρουν φωτιά οι (καλο)πληρωμένες γραφίδες της εξουσίας. Από κοντά και οι παλλακίδες της να λυσσάνε από το πάλκο της κατάντιας, προκειμένου να διαπράξουν, μια ακόμη, δολοφονία χαρακτήρα.

Δυστυχώς, για τους πάσης φύσεως «συντρόφους», στην περίπτωση αυτή δεν έχουμε να κάνουμε με «αντιφασισμό», κρατικού ή παρακρατικού χαρακτήρα, ούτε και με θεσμικά κινήματα τύπου «me too», που μυρίζει έντονα «political correct» άρωμα. Ο Ηθοποιός Άρης Σερβετάλης, προσπαθώντας να εφαρμόσει στην πράξη το ποιείν ήθος, απ’ όπου προέρχεται και το όνομα της ιδιότητάς του, αλλά και να μείνει πιστός σε αυτό, κατέληξε να καταδιώκεται από κάθε λογής ανθρωπόμορφες ύαινες και όρνεα.

Ας αναφερθούμε, περιληπτικά, στα διαδραματισμένα γεγονότα. Ο Ηθοποιός Άρης Σερβετάλης, μετά τα νέα εκβιαστικά μέτρα, τα οποία ανακοίνωσε και επέβαλλε η κυβέρνηση απέναντι στους ανεμβολίαστους, αποφάσισε να αποχωρήσει από την παράσταση «Ρινόκερος», όπου είχε και τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η απόφαση του αυτή τεκμηριώνεται από τον ίδιο με πολύ απλά, όσο και κατανοητά λόγια. Πιστεύει πως η τέχνη του πρέπει να είναι προσβάσιμη σε όποιον το επιθυμεί και όχι μόνο σε εμβολιασμένους θεατές. Μάλιστα, είχε ενημερώσει εξαρχής την παραγωγή για το ενδεχόμενο αποχώρησης του, σε περίπτωση που η κυβέρνηση θα λάμβανε διαχωριστικά μέτρα, γεγονός που δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν. Τι κρίθηκε, λοιπόν, ως τόσο μεμπτό στην στάση του, ώστε να αντιμετωπίζει την μήνη ενός ολόκληρου κατεστημένου;

Σύμφωνα με τους επικριτές του, το κυρίως «έγκλημα» του είναι ότι με την απόφαση της αποχώρησης του «στέλνει στην ανεργία συναδέλφους του». Μεγάλα (και μη) ονόματα της υποκριτικής, με αναρτήσεις τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, παπαγαλίζουν ένα σενάριο μικρού μήκους με φθηνούς μελοδραματισμούς, προϊόν μίξης βραζιλιάνικης σαπουνόπερας και εγχώριας ταινίας «μελό» της δεκαετίας του ΄60, κατηγορώντας τον Σερβετάλη ως τον ασυνείδητο ανεμβολίαστο που στέλνει στην ανεργία άλλους ηθοποιούς. Αναφέρουμε ενδεικτικά ορισμένα ονόματα επικριτών του: Φαίη Κοκκινοπούλου, Μαριλένα Παναγιωτοπούλου, Στάθης Δρογόσης, Χάρης Τζωρτζάκης, Αλέξανδρος Μπουρδούμης. Ο τελευταίος, αν δεν μας απατά η μνήμη, ήταν αυτός που «το ιερό δικαίωμα στην εργασία», καθώς φαίνεται, τον είχε οδηγήσει να συμμετέχει στην ίδια τηλεοπτική σειρά με τον Πέτρο Φιλιππίδη, ενώ γνώριζε πολύ καλά εκ των προτέρων πως είχε «ριχτεί» στην σύζυγό του…

Παρατηρώντας τις επικρίσεις των κατηγόρων του, αυτό που ξεχωρίζει ως επιχείρημα των επιθέσεων που δέχεται ο Άρης Σερβετάλης, είναι ότι με την αποχώρησή του μένουν άνεργοι συνάδελφοί του. Αυτό που εμείς βλέπουμε επικεντρώνεται στο ότι είναι πολύ εύκολο να «γλύφεις» την εκάστοτε παραγωγή δίνοντάς της άλλοθι και συγχαρητήρια, καθώς στους δύσκολους καιρούς που ζούμε καλό είναι να κρατούνται «ανοικτές πόρτες». Που να τα βάζεις τώρα με τους πραγματικά υπαίτιους που είναι κυβέρνηση και τα κάθε είδους «μαντρόσκυλά» της; Που να τα βάλεις με αυτούς, που με τις αποφάσεις τους έχουν βγάλει στην ανεργία χιλιάδες υγειονομικούς, τους οποίους χειροκροτούσανε πριν από μερικούς μήνες και οι προαναφερθέντες «εισαγγελείς» ηθοποιοί, όσο το θέμα αυτό ήταν στη δημοσιότητα; Τώρα, δεν βρίσκουν λέξεις συμπαράστασης για τους «ήρωες με τα άσπρα», όπως και για όλες αυτές τις χιλιάδες των ανθρώπων, που στέλνει στην ανεργία η κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Δεν είναι, λοιπόν, να απορεί κάποιος για την συντονισμένη επιχείρηση απαξίωσης του Σερβετάλη, με αήθεις επιθέσεις όσον αφορά τα πιστεύω του, τα οποία είναι εντόνως θρησκευτικά. Ο Σερβετάλης πράττει σύμφωνα με το Ήθος του και δεν περιορίζεται στις υλικές απολαύσεις, την ψευτοκουλτούρα και την υποταγή στην εξαχρειωμένη εξουσία, που προτάσσουν ανερυθρίαστα κάποιοι «προοδευτικοί». Στο όλο κλίμα, βεβαίως, και ο θρασύδειλος στιγματισμός του ως «ψέκας» και «θεοβαρεμένος», με αναπαραγωγή του καθεστωτικού λόγου από τις αμόρφωτες τηλεπερσόνες των πρωϊνάδικων, σε μια επικύρωση της δικής τους υποτέλειας στην κυβερνητική εξουσία που επιχειρεί την σταδιακή εκπλήρωση του νεοδημοκρατικού αφηγήματος, καθιστώντας το ως αντικειμενική αλήθεια και πραγματικότητα.

Ο Λέων Τολστόι έλεγε πως «ο άνθρωπος μοιάζει με κλάσμα, όπου ο αριθμητής είναι ο πραγματικός εαυτός του και ο παρονομαστής η ιδέα που έχει για τον εαυτό του. Όσο μεγαλύτερος ο παρονομαστής, τόσο μικρότερη η αξία του κλάσματος. Και όσο ο παρονομαστής διογκώνεται προς το άπειρο, τόσο το κλάσμα κλίνει προς το μηδέν». Τα λόγια αυτά του Ρώσου συγγραφέα είναι αρκετά για να χαρακτηρίσουν, έστω και μερικώς,  την φύση και τον χαρακτήρα τέτοιων θλιβερών τύπων. Πέραν, όμως, της φύσεως αυτής καθαυτής που διακατέχονται, είναι και οι σκοπιμότητες τις οποίες, άμεσα ή έμμεσα, εξυπηρετούν, ως προπαγανδιστές και φύλακες των καθεστωτικών επιδιώξεων, ώστε να μην ακουστεί και να μην ταξιδέψει η ουσία του μηνύματος της πράξης του συγκεκριμένου Ηθοποιού στην κοινωνία.

Κινήσεις όπως αυτή του Άρη Σερβετάλη πλήττουν στο βαθύ πυρήνα του το συστημικό αφήγημα. Γκρεμίζουν τους τεχνητούς διαχωρισμούς της κυβέρνησης, που μέσω αυτών ελέγχουν τον κοινωνικό χώρο. Όπως είναι ευνόητο, εδώ η «δημοκρατική» εξουσία ούτε θέλει ούτε μπορεί να συνδιαλλαγεί, να κάνει τακτικούς ελιγμούς και αμοιβαίες υποχωρήσεις, διότι βάλλεται ο βαθύς πυρήνας του αφηγήματος που με τόσο κόπο, φόβο και τρόμο έχει φιλοτεχνήσει.

Γι’ αυτό και σε όλες τις κινήσεις τους οι εξουσιαστές της Πατρίδας, του Λαού και των Ζωών μας είναι ανάλγητοι, αδίστακτοι και ανυποχώρητοι. Θέλουν και επιδιώκουν την ηθική εξόντωση και γελοιοποίηση των φορέων τέτοιων πρακτικών και κινήσεων, καθώς ανησυχούν ότι οι σκέψεις και οι πράξεις τους δύναται να προσθέσουν τα μέγιστα στην δυναμική της κοινωνικής ανυπακοής και αντίστασης εναντίον της συνεχούς κυβερνητικής προσπάθειας της ολοκληρωτικής πειθάρχησης της κοινωνίας απέναντι σε αντεθνικά, αντιλαϊκά και ανελεύθερα μέτρα.

Γιώργος Μάστορας    


Μοιραστείτε το άρθρο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης