Παλαιότερα υπήρξε μία τηλεοπτική διαφήμιση για ένα καθαριστικό τζαμιών , που κατέληγε στην ατάκα «τα κάνει αόρατα», με τον πρωταγωνιστή της διαφήμισης να κουτουλάει πάνω στο τζάμι μιας συρόμενης πόρτας, καθώς νόμιζε ότι δεν υπάρχει – τόσο καθαρό ήταν. Στις σημερινές συνθήκες που βιώνουμε ορισμένα καθολικά πράγματα γίνονται και αυτά «αόρατα». Για παράδειγμα: 8500 απολύσεις υγειονομικών, ειδικό καθεστώς, κατάσταση έκτακτης ανάγκης, τουρκικές απειλές και επιδιώξεις, αναδιαρθρώσεις σε όλους τους κρίσιμους τομείς. Αυτά κάποιοι αρνούνται να τα δουν ή έστω να τα ιεραρχήσουν σοβαρά
Συμβαίνει, όμως, και τούτο: σε συνθήκες ιδιαίτερης απονομιμοποίησης ή δυσπιστίας προς τους θεσμούς (όπως αναγκαστικά δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις), υπάρχει παράλληλα μια ηγεμονία του συστήματος σε ιδεολογικό επίπεδο, αναπαράγοντας διάφορα σχήματα και μορφώματα που λειαίνουν τον δρόμο της καθεστωτικής πολιτικής. Αντιφατικό μεν, αληθινό δε: ενώ τρίζουν από παντού όλοι οι αρμοί του συστήματος μέσα σε μια βαθιά και παρατεταμένη κρίση, την ίδια στιγμή σχήματα διχαστικά αναπαράγονται εύκολα, δίνεται με απλοχεριά μια πρωτοκαθεδρία στην τεχνική και στην επιστήμη, επιβάλλονται νέα πρότυπα δικτατορικής ουσιαστικά διακυβέρνησης «στο όνομα της υγείας», δικαιολογείται ευρύτατα η μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Και όλο αυτό το πλαίσιο είναι «αόρατο» για κάποιους ή ακόμα και δικαιολογημένο.
Μια διαφορετική πορεία σε επίπεδο συνείδησης και πράξης θα έθετε στο επίκεντρο την ανάγκη διατύπωσης μιας άλλης πολιτικής, μιας συνολικής πρότασης που να συνδέει τα επιμέρους με τα γενικότερα, να στεριώνει την ελπίδα και την πίστη ότι η διέξοδος της Χώρας είναι εφικτή – υπό κάποιες σοβαρές προϋποθέσεις και με μεγάλη προσπάθεια. Μακριά από το στείρο «απλώς ψηφίστε μας», μακριά από ρηχούς πανηγυρισμούς, μακριά από ηττοπαθείς νοσταλγίες ή αόριστες καταγγελίες κάποιων ακατανόμαστων κακών.
Έχουμε μπροστά στα μάτια μας μια νέα σύνδεση-σύνθεση του Εθνικού και του Κοινωνικού ζητήματος, σε ένα σύγχρονο πλαίσιο (ειδικό καθεστώς, νέα μορφή «υγειονομικής δικτατορίας», μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης, Ευρωατλαντισμός, ευρύτερος γεωπολιτικός αναδασμός). Αυτό που ζητείται είναι μια ουσιαστική και υπεύθυνη πολιτική σύνθεση που να ενώνει και όχι να διαχωρίζει τους διάφορους θεματικούς τομείς: μια συνολική πρόταση διεξόδου. Στα πλαίσια αυτής της οπτικής η έννοια «Αντίσταση», που είναι υπερ-απαραίτητη, συνδέεται ουσιαστικά με την οικοδόμηση μιας ευοίωνης προοπτικής στην βάση μιας συνολικής έντιμης-νόμιμης πολιτικής πρότασης. Αυτό είναι απαραίτητο, αλλιώς κινδυνεύει να προσεγγίσει εκτονωτικές διαστάσεις, άρα και αναπαραγωγή των κυρίαρχων καταστάσεων.
Αυτό είναι το κεντρικό συνειδησιακό – ιδεολογικό-πολιτικό ζήτημα της περιόδου, που πρέπει να απασχολεί όλους τους Αποφασισμένους ΕΛΛΗΝΕΣ.
Γιώργος Μάστορας
