Η Ελλάδα που αγαπώ: ο Michel Deon και μια ωδή στο Αιγαίο

Έλληνες  06/04/2021  

Μοιραστείτε το άρθρο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης

Δρ Πατρίσια Κυριακίδου

Κοινωνική Ανθρωπολόγος, ειδικευμένη στη μελέτη της Ελληνικής Κοινωνίας

Καθηγήτρια Πανεπιστήμιου ΗΠΑ

Στέλεχος των Ελλήνων για την Πατρίδα

Michel Deon

Σύμφωνα με τα λόγια του Γάλλου μυθιστοριογράφου και φιλέλληνα, Michel Deon:

... Τώρα κοιτάξτε τη θάλασσα, ανήκει σε Έλληνες ποιητές και πεζούς. Είναι η ψυχή του ελληνικού λαού. Πάρτε τον ναύτη, αυτόν από το Ναύπλιο, αυτόν από τον Πειραιά, αυτόν από τα νησιά, καθώς σκαρφαλώνει στο κατάρτι, λύνει τα σχοινιά και μπαίνει στο σκάφος του. Είναι ο Οδυσσέας. Γελάει με την παλιά του μεταμφίεση. Για αιώνες κανείς δεν τον έχει αναγνωρίσει με το πρόσχημα του Ποσειδώνα (Deon, 1969: 8).

Αθηνά Λίντια, Λίνδος, Ρόδος

Ο ίδιος ο Deon ξεκίνησε το πρώτο του βιβλίο για την Ελλάδα "The Greece I Love" το 1969 και με τον Γάλλο φωτογράφο Robert Descharnes, είχε συλλάβει την Ελλάδα στις πιο όμορφες ασπρόμαυρες φωτογραφίες που τραβήχτηκαν ποτέ τη δεκαετία του 1960. Καθώς ξεκινά με τους Έλληνες της θάλασσας, συνεχίζει να λέει, ότι ακόμη και η ευλάβεια, η αποφασιστικότητα ή ματαιοδοξία του ανθρώπου μερικές φορές αφήνουν το σημάδι τους στη γη, όμως στη θάλασσα διαλύονται, χωρίς να αφήνουν κανένα ίχνος. Μιλάει για το πυρετώδες νερό της λιμνοθάλασσας του Μεσολογγίου, όπου ένας ψαράς θυμάται τους Έλληνες ήρωες της Ανεξαρτησίας.

Ή ένας Κερκυραίος βαρκάρης που θυμάται τον Όμηρο επειδή ονομάστηκε Οδυσσέας, και η αρραβωνιαστικιά του, Ναυσικά, θα τον συναντήσει στις ήσυχες ακτές του νησιού Ποντικονήσι. Η αγάπη των ανδρών, των γυναικών και του νερού καθώς συνεχίζει προς το νησί της Κρήτης και μιλά για τον Θησέα και την Αριάδνη στην Κρήτη, καθώς και την Αριάδνη και τον Διόνυσο στη Νάξο. Σε αυτό το Αιγαίο, ο Deon αναφέρει πως η θάλασσα ήταν η ίδια η ελευθερία για τον ελληνικό λαό, ότι η διοίκηση της θάλασσας απελευθέρωνε επίσης, σε χρόνο κατά τον οποίο η ηπειρωτική χώρα ήταν ακόμα κατειλημμένη. Η θάλασσα στην πραγματικότητα απελευθέρωσε, από την Ύδρα και τις Σπέτσες (όπου έζησε για κάποιο χρονικό διάστημα ο Deon), όπου πολεμικά πλοία κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα έπλευσαν και απελευθέρωσαν την πατρίδα.

Ύδρα

Μιλάει για το νησί της Πάτμου του οποίου η πνευματική επιρροή αντιπροσωπεύει τη θρησκευτική ψυχή του ελληνικού λαού και τον αγώνα του για ανεξαρτησία και όπου ο Ευαγγελιστής Ιωάννης έγραψε την Αποκάλυψη, στο νησί που προσφέρει το βαθύτερο γαλάζιο του Αιγαίου, το νησί όπου ο Ευαγγελιστής Ιωάννης βρήκε επίσης στοχασμό. Καθώς πλησιάζει το νησί της Ρόδου, μιλάει για μάτια που προσπαθούν να φανταστούν τον Κολοσσό, και όπου οι οπωρώνες που κατεβαίνουν σε ερημικές παραλίες θα σβήσουν τη δίψα τους στην άκρη της θάλασσας. Και από τα άκρα πολύ υψηλών βράχων όπως αυτά της Λίνδου όπου η Αθηνά Λίντια βρίσκεται στο ζαλισμένο πέλμα της και όπου ο Απόστολος Παύλος, κάτω από αυτήν, από το νερό κοντά, κήρυξε τον λόγο του Ιησού Χριστού. Μιλάει για την Κω και τον Ιπποκράτη και τη μεγάλη ελιά, όπου ο αρχαίος ιατρός και φιλόσοφος έδωσε μαθήματα και συμβουλές. Το αθάνατο δέντρο που εξακολουθεί να αντιστέκεται στο θάνατο και τα αρχαία ψηφιδωτά θαμμένα κάτω από άμμο. Μιλάει για μάρμαρο από τη Νάξο και το Άνδηρο των Λεόντων στη Δήλο, όπως η Πάτμος, ένα νησί του Αιγαίου και ένα θρησκευτικό κέντρο, και για το ενοικούν πνεύμα του τόπου ανάμεσά τους.

Ένα παλλόμενο και έμπονο μπλε, το Αιγαίο, που η θάλασσα και τα νησιά μαζί αποπνέουν αυτή την άμπωτη και ροή ζωής και είναι στο βάθος της ελληνικής καρδιάς που αντανακλά το βάθος του ωκεανού της.

Τέλος, ο Deon μιλά για τα ξενοδοχεία: τον Αμφιτρύωνα και το Borzi στο Ναύπλιο, ανακτορικά ξενοδοχεία στο Ακρωτήριο Σούνιο, το Ξενοδοχείο των Ρόδων στη Ρόδο, όπου τα παράθυρα βλέπουν στο Αιγαίο και τα μάτια θαυμάζουν τα ηλιοβασιλέματα πάνω από το νερό πριν προσφέρουν την καληνύχτα τους. Κάτι τόσο βαθιά προσφιλές στην παράκτια ναυσιπλοΐα του Deon, καθώς τελειώνει επίσης με βραδιές που δίνουν θέση σε οργανοπαίχτες μπουζουκιού, των οποίων η μουσική θα κάνει τους άνδρες να χορέψουν. Η Ελλάδα που αγαπά ο Deon παραμένει, όπως λέει, μέρος του λόγου ζωής μας.

Πηγή:

Michel Deon, 1969. The Greece I Love. New York: Tudor Publishing.


Μοιραστείτε το άρθρο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης