Πέρα από την πάση θυσία προσπάθεια, «με το καρότο και με το μαστίγιο», επιβολής των νέων «μεταναστευτικών δομών», στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, φαίνεται ότι ο υπουργός Μετανάστευσης Ασύλου Μηταράκης παρουσιάζει «έργο» και στις διακρατικές συμφωνίες. Σε επίσκεψή του στο Πακιστάν και στο Μπαγκλαντές, συνομίλησε με τους εκεί αρμόδιους υπουργούς «θέτοντας τις βάσεις για μονιμότερη συνεργασία σε θέματα μεταναστευτικής πολιτικής», όπως δήλωσε.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, επιμένοντας στο δόγμα «η οικονομία πρώτα», θεωρεί τέτοιου είδους συμφωνίες διπλά συμφέρουσες, όχι μόνο για την πολιτική της γύρω από το λεγόμενο «μεταναστευτικό ζήτημα», αλλά και για τις ανάγκες της οικονομικής ανάκαμψης. Μιλάει για την ανάγκη εργατικού δυναμικού στην αγροτική παραγωγή, τον τουρισμό ή τις κατασκευές. Η ενθάρρυνση της μετανάστευσης για τον λόγο αυτό είναι κοινή ευρωπαϊκή πολιτική άλλωστε, όπως αναφέρουν κυβερνητικοί παράγοντες. Αποσιωπούν βέβαια το χάσμα που χωρίζει την Χώρα μας από την Γερμανία (η κυβέρνηση της οποίας παρεμπιπτόντως χρηματοδοτεί αδρά την μόνιμη εγκατάσταση «μεταναστών και προσφύγων» στην Ελλάδα, τόσο στα νέα ΚΥΤ όσο και μέσω ελκυστικών προγραμμάτων) λόγου χάρη, τόσο στα ποσοστά ανεργίας όσο και στο ξήλωμα των παραγωγικών δραστηριοτήτων. Αποσιωπούν ότι αυτό που μένει είναι η εκμετάλλευση φθηνών εργατικών χεριών σε υψηλής έντασης εργασίες (βλέπε φραουλοχώραφα ή ξενοδοχεία-εργασιακές γαλέρες), που φέρνουν βέβαια κέρδη για κάποιους εργοδότες, δυσχεραίνουν όμως το εργασιακό περιβάλλον για τους υπόλοιπους εργαζόμενους, υπονομεύοντας μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα τις παραγωγικές δυνατότητες της Χώρας.
Αποσιωπούν και κάτι ακόμη, το οποίο σχετίζεται με την ευρωπαϊκή εμπειρία. Και αναφερόμαστε προφανώς στην κοινωνική συνοχή, που την βλέπουμε ολοένα και περισσότερο να τινάζεται στον αέρα στις μητροπόλεις της Ευρώπης (Παρίσι, Βρυξέλλες και αλλού). Ξεχνούν (;) ότι η Ελλάδα γειτνιάζει με μια χώρα που έχει μετατρέψει σε εθνική στρατηγική την εργαλειοποίηση μουσουλμανικών πληθυσμών για το γκριζάρισμα περιοχών και την δημιουργία υβριδικών απειλών. Χωρίς ουσιαστική στρατηγική αντιμετώπισης αυτού του κινδύνου, το άνοιγμα διαύλων «νόμιμης μετανάστευσης», μετατρέπεται από εργαλείο ελέγχου των μεταναστευτικών ροών σε φάρο προσέλκυσης πολλαπλάσιων μεταναστευτικών ρευμάτων, μέσω των διόδων της «παράνομης μετανάστευσης» και των δουλεμπορικών δικτύων. Αυτή η πλευρά πρέπει να ανησυχεί διπλά, αν λάβουμε υπ’ όψιν την στενή σχέση των δύο συγκεκριμένων χωρών με την Τουρκία, και τον έλεγχο που δύναται να ασκήσει η δεύτερη στις αντίστοιχες κοινότητες στην Χώρα μας, μέσω ενός πολυπλόκαμου δικτύου ΜΚΟ, υπηρεσιών, θρησκευτικών ομάδων και άλλων, που γίνεται ολοένα και δυσκολότερο να ελεγχθεί, ενώ οι ολοένα και πιο συχνές «αυθόρμητες» εκδηλώσεις της πακιστανικής κοινότητας στο κέντρο της Αθήνας θα έπρεπε ήδη «να έχουν χτυπήσει καμπανάκια» για τους κυβερνώντες.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο υπουργός της Μηταράκης επιμένουν στις δηλώσεις τους ότι στόχος τους είναι ο έλεγχος και η μείωση της «παράνομης μετανάστευσης». Τι γίνεται όμως, όταν οι πράξεις της διαρκώς αναιρούν τα λόγια της; Τι γίνεται όταν οι κυβερνώντες, αντί να υπερασπίζονται τα συμφέροντα της Πατρίδας και του Λαού των Ελλήνων, εφαρμόζουν πιστά όσα τους επιβάλλουν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών και μια κάστα ντόπιων διαπλεκόμενων εργολάβων, που έχει μετατρέψει σε «μεγάλη ιδέα» το ξεκοκάλισμα κονδυλίων της ΕΕ; Τότε η οργή σκάει και η κοινωνία κάνει ό,τι μπορεί (ακόμα και με υπερβολές) για να μπλοκάρει τους σχεδιασμούς. Όπως συνέβη στα νησιά του Αιγαίου, με πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτό των κατοίκων της Λέσβου, που με μαζικές διαμαρτυρίες απαίτησαν να φύγουν, από την χωροθετημένη για να μετατραπεί σε νέο hot-spot περιοχή Βάστρια, τα μηχανήματα της αναδόχου εταιρείας ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ.
Όπως είχαν πράξει νωρίτερα και οι κάτοικοι του Έβρου ενάντια στην επέκταση του ΚΥΤ Φυλακίου στα σύνορα, ή της Χίου μπλοκάροντας στην προβλήτα του λιμανιού την αποβίβαση των μηχανημάτων του ίδιου εργολάβου. Τώρα, η μόνη απάντηση της κυβέρνησης Μητσοτάκη στις τοπικές κοινωνίες είναι προσαγωγές, συλλήψεις και μηνύσεις, που ως στόχο έχουν τον εκφοβισμό και την επιβολή τετελεσμένων γεγονότων για τον αφελληνισμό της Χώρας.
Γιώργος Μάστορας
