Η κυβέρνηση Μητσοτάκη συνεχίζει, με απύθμενο θράσος, να μας καλεί να την «εμπιστευτούμε» για να μην φθάσουμε στην «χειρότερη» υγειονομική εκδοχή του «κακού που μας βρήκε». Παρουσιάζεται ως εγγυητής, η μοναδική πηγή της διασφάλισης ότι δεν θα ζήσουμε τα χειρότερα, ότι κάθε εξευτελισμός της προσωπικότητας δεν είναι στην πραγματικότητα εξευτελισμός, αλλά υποχρέωση και καθήκον, ενίοτε εθνικό και κοινωνικό.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, η οποία παίρνοντας «επάξια» την σκυτάλη διακυβέρνησης της Χώρας από την προηγούμενη αντεθνική και αντιλαϊκή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που ασταμάτητα επεδείκνυε τα λάβαρα του «δικαιωματισμού» και της «ελευθερίας», τώρα απλά (…) κηρύττει την άνευ όρων κοινωνική συμμόρφωση: υπακούστε, εμβολιαστείτε, πειθαρχήστε, νομιμοποιήστε τους νέους διαχωρισμούς, τις νέες υποχρεωτικότητες, αντιμετωπίστε σαν ηλίθιους, μιάσματα και δίχως δικαιώματα τους ανεμβολίαστους και ως σύγχρονοι… Μωυσήδες θα σας οδηγήσουμε στην «γη της επαγγελίας». Ακόμη κι αν χρειαστεί να ζήσουμε «για λίγο» μια «κατάσταση εξαίρεσης». Μα ποια κατάσταση εξαίρεσης, θα σκεφτεί και θα αναφωνήσει κάποιος, αφού αυτή ακριβώς, πλέον, είναι η «ομαλότητα» δηλαδή μια διαρκής «κατάσταση εξαίρεσης»;
Γιατί εδώ ακριβώς κρύβεται το «μυστικό» της «επιτυχίας». Οι ενσωματωμένοι στο σύστημα οφείλουν, πλέον, να λειτουργούν ως ενσωματωμένοι σε αυτό και ως τίποτε άλλο. Οι ενσωματωμένοι είναι σαρξ εκ της σαρκός της κυβερνητικής εξουσίας και αυτή ακριβώς η ιδιότητά τους εξηγεί την συστράτευση, ακόμα και από «επαναστατικά» και «πατριωτικά» μετερίζια, με την σκληρή καθεστωτική γραμμή στο ζήτημα των διακρίσεων και κάθε μορφή επιβολής και «αδιανόητων» κατά της ελευθερίας απαγορεύσεων - περιορισμών.
Έτσι, η φιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη δρα ως κράτος «πατερούλης Στάλιν», απολαμβάνει-προσλαμβάνει «διανοούμενους», δημοσιογραφίσκους, τηλεπαρουσιαστές, πάσης φύσεως «ειδικούς», «δικαιωματιστές», αριστερούς και δεξιούς «ψάλτες», θλιβερούς ακροαριστερούς και γιαλατζί «αντεξουσιαστές» να συναγωνίζονται ποιος θα προπαγανδίσει περισσότερο εμετικά και με τον πλέον ποταπό και χυδαίο τρόπο ενάντια στους απείθαρχους «ψεκασμένους», στους «σκοταδιστές», στους επικίνδυνους «αντιδραστικούς» και στα «αμόρφωτα και αντικοινωνικά στοιχεία». Όσο περισσότερο στιγματίζουν, όσο περισσότερο δακτυλοδείχνουν και καταδίδουν κάθε «ύποπτη παρεκκλίνουσα συμπεριφορά», τόσο περισσότερο προβάλλεται το «έργο» τους, τόσο ανανεώνεται το «διαβατήριο ελευθερίας» που τους προσφέρει ο σύγχρονος Μεγάλος Αδελφός.
Ένα «διαβατήριο ελευθερίας», όμως, που σφραγίζεται και θα σφραγίζει συνεχώς, σε μια εποχή όπου η επιτήρηση, ο έλεγχος, η πειθάρχηση και τα ψηφιακά δεσμά δεν θα έχουν προηγούμενο, σε μια εποχή που δεν θα έρθει κάποτε, αλλά είναι ήδη εδώ, σε μια εποχή όπου η κυριαρχία δεν αμφισβητεί απλά την ανθρώπινη φύση, αλλά την θεωρεί ήδη ξεπερασμένη.
Οι «μύστες» και οι «Μωυσήδες» έχουν υποσχεθεί στα αφεντικά τους, εδώ και καιρό την κατασκευή ενός «μετάνθρωπου». Το προηγούμενο «νατιβιστικό» είδος θα διωχθεί, θα επιδεικνύεται ως θέαμα στο τσίρκο του μέλλοντος, ενώ, επί του παρόντος, θα του υποδεικνύεται, όπως ήδη γίνεται, να παραμείνει έγκλειστος στις «σπηλιές» του…
Γιώργος Μάστορας
