Στον ταραγμένο, αβέβαιο και χαοτικό σύγχρονο κόσμο, το «αποτύπωμα» των «Μεγάλων Δυνάμεων» της εποχής έχει ξεχωριστή σημασία, δημιουργώντας αλυσιδωτές επιδράσεις -είτε στις σφαίρες επιρροής τους, είτε και παγκόσμια. Οι δυνάμεις αυτές που μπορούν σήμερα να ασκούν μεγαλοκρατική πολιτική είναι οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα. Οι υπόλοιπες (Γερμανία, Βρετανία, Γαλλία, Ιαπωνία κ.τ.λ.) σίγουρα το θέλουν, αλλά δεν μπορούν.
Το «παιχνίδι» επιρροής και επηρεασμού ανάμεσα στους τρεις «Μεγάλους», έχει οδηγηθεί σε μεγάλη ένταση. Οι μεγαλοκρατικές πολιτικές στηρίζονται στην ισχύ και προκαλούν ανταγωνισμούς που διεξάγονται με όλα τα μέσα. Οι δυνάμεις που τις ασκούν δεν μετράνε τα δίκαια των Εθνών ή την κυριαρχία των Χωρών που μπορούν να βρεθούν μπλεγμένες στους σχεδιασμούς τους. Οπότε, τίθενται τα εξής ερωτήματα: α) Θα μπορούσαν να υπάρχουν σήμερα Ελεύθεροι Λαοί σε Ελεύθερα Έθνη, των οποίων η μοίρα να μην καθορίζονταν από την μεγαλοκρατική πολιτική καμίας άλλης δύναμης; β) Θα μπορούσαν να υπάρξουν Χώρες με αυξημένο βαθμό κυριαρχίας και με λόγο και ρόλο στην διεθνή ζωή; γ) Θα ήταν χρήσιμο να μην ανήκει μια Χώρα στην σφαίρα επιρροής των μεγαλοκρατικών δυνάμεων; Και τι θα σήμαιναν όλα αυτά για το Έθνος των Ελλήνων;
Η Ελλάδα οφείλει να μην πάρει μέρος στους όποιους πιθανούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ σε ενδεχόμενη Ρωσοουκρανική σύρραξη, με όποιο τρόπο και στον μέγιστο βαθμό που αυτό μπορεί να γίνει. Όχι σε κυρώσεις, όχι ορμητήριο στρατιωτικών επιχειρήσεων, όχι εμπλοκή σε στρατιωτικές αποστολές του ΝΑΤΟ ή άλλων. Πάνω σε μια τέτοια διαφοροποίηση, η Ελλάδα πρέπει (και μπορεί) να δημιουργήσει όρους μιας εξωτερικής πολιτικής που να έχει στο επίκεντρο την επιδίωξη ανώτερων βαθμών Κυριαρχίας για την Χώρα μας. Και να βάζει φρένο στα επεκτατικά σχέδια γειτόνων που (και με πλάτες των μεγαλοκρατικών δυνάμεων) αμφισβητούν τα σύνορα και την κυριαρχία της.
Δυστυχώς όμως, η ως τώρα πολιτική των εγχώριων κυβερνήσεων δείχνει να μην αντιλαμβάνεται τις συνέπειες και τα επακόλουθα της πλήρους και τυφλής ευθυγράμμισης στους σχεδιασμούς της «Δυτικής Συμμαχίας», που οδηγεί σε περαιτέρω συρρίκνωση του Ελληνισμού και της κρατικής κυριαρχίας του σε Ελλάδα και Κύπρο.
Γιώργος Μάστορας
