Προσπαθώντας να σταχυολογήσουμε τα βασικά δεδομένα και τάσεις στο πολιτικό σκηνικό της Χώρας, θα εντοπίσουμε τα ακόλουθα:
α) καταγράφεται πλήρης και άνευ όρων ευθυγράμμιση της Χώρας (δια των αποφάσεων της κυβέρνησης ΝΔ και την συναινετική στάση των άλλων δύο συστημικών κομμάτων εξουσίας, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ) με την δυτική συμμαχία, στηρίζει όλες τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, αφήνει να μετατραπεί η Ελλάδα σε πολεμικό ορμητήριο, συμμετέχει ουσιαστικά στον πόλεμο στέλνοντας στρατιωτικό υλικό στην Ουκρανία, ενώ δεν αποκλείεται ακόμα μεγαλύτερη πολεμική εμπλοκή της με όσα θα ακολουθήσουν. Κανένα κόμμα της επίσημης εξουσιαστικής πολιτικής σκηνής δεν θέτει, δεν εγείρει πολιτικά ζητήματα γι’ αυτήν την πλήρη ευθυγράμμιση και την ακραία ΝΑΤΟφροσύνη.
β) παρακολουθεί, χωρίς να κάνει απολύτως τίποτα, την αλματώδη εκτίναξη της Τουρκίας, ενώ φαίνεται ότι έχει αποδεχτεί τις προτάσεις για «συνεκμετάλλευση» του Αιγαίου και ψάχνει να βρει την ασφάλεια της «πίσω από την Τουρκία». Πρόκειται για μια ακόμη μειοδοτική στάση που ανατρέπει δόγματα και «κόκκινες γραμμές», επικαλούμενη μάλιστα τα νέα δεδομένα που δημιουργεί ο πόλεμος. Πλήρης υπακοή στο ΝΑΤΟ, αλλά και προχώρημα των διαδικασιών δορυφοροποίησης της Χώρας από τον επεκτατικό μεγάλο γείτονα. Πλήθος, μάλιστα, από «αστέρες» και «περσόνες» του εγχώριου πολιτικού σκηνικού έχουν πρόσφατα «γνωμοδοτήσει» θετικά προς αυτήν την κατεύθυνσή.
γ) είναι εντυπωσιακή η επιδεινούμενη γρήγορη φθορά της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η οποία εισπράττει μια ολοένα και πιο μεγάλη δυσαρέσκεια και αντίδραση της κοινωνίας. Πρώτον, για την οικονομική πολιτική, την ακρίβεια, την εκτίναξη των λογαριασμών, την φτωχοποίηση. Δεύτερον, λόγω της αντίθεσης προς την ασκούμενη εξωτερική πολιτική και ιδιαίτερα την απόφαση να σταλούν όπλα στην Ουκρανία. Τρίτον, με την σωρεία νόμων και ρυθμίσεων που καταργούν συνταγματικές ελευθερίες και επιβάλλουν τσουχτερά πρόστιμα, με την σχεδιαζόμενη άρση της μονιμότητας στους γιατρούς και τους νοσηλευτές του ΕΣΥ, με τον πρόσφατο τυποκτόνο νόμο που εξουδετερώνει κάθε μη αρεστή στην κυβέρνηση γραφίδα. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει συνειδητοποιήσει αυτήν την γρήγορη φθορά και κατακραυγή που εισπράττει, κάτι το οποίο δεν μπορεί να συγκαλυφθεί πλέον ούτε με τις κατευθυνόμενες δημοσκοπήσεις, γι’ αυτό και επαναχαράζει την τακτική της σχετικά με τις εκλογές και τον χρόνο που αυτές θα πραγματοποιηθούν, ενώ ταυτόχρονα δείχνει να εγκαταλείπει την ρητορική της για αυτοδυναμία.
Όσον αφορά τον Ελληνικό Λαό, η κατάσταση δεν δείχνει να έχει μεταβληθεί. Υπάρχει ο θυμός, η αγανάκτηση και η οργή, αλλά ταυτόχρονα παραμένει και η σύγχυση, ο αποπροσανατολισμός, η παθητικότητα, η κούραση από την διαπίστωση ότι όχι μόνο δεν υπάρχει φως στον ορίζοντα από πουθενά, αλλά ότι μάλλον έρχονται πολύ χειρότερες μέρες και επομένως ο καθένας πρέπει να τα «βολέψει» όπως μπορεί. Το σοβαρό πρόβλημα της φτωχοποίησης και της επιβίωσης αναμένεται να πάρει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις. Η αναγκαστική συμπαράταξη με την δυτική συμμαχία (που επιβάλλουν ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ) συναντιέται με μια βαθιά δυσπιστία προς τον «συμμαχικό παράγοντα» και τα φιλορωσικά αισθήματα που παραδοσιακά υπάρχουν στην Χώρα. Σε αυτά πρέπει να προσθέσουμε και την συναισθηματική φόρτιση που έχει δημιουργήσει ο ρωσοουκρανικός πόλεμος με την ανάπτυξη δραστηριοτήτων αλληλεγγύης προς τον ουκρανικό λαό, μαζί με την εύλογη ανησυχία και το ανάλογο ενδιαφέρον για την μεγάλη σε αριθμό Ελληνική Ομογένεια της εμπόλεμης περιοχής και ειδικά της Μαριούπολης.
Σε ιδεολογικό επίπεδο, γίνεται μια συστηματική προσπάθεια να περάσει η «πολεμική οικονομία» σαν αναγκαίο κακό, το ότι «είμαστε στην σωστή πλευρά της ιστορίας» (δηλαδή υποταγή στην ευρωατλαντική συμμαχία), ενώ καλλιεργείται μεθοδικά η αντιρωσική υστερία. Καμία πολιτική δύναμη δεν παρεμβαίνει με στόχο την αναπτέρωση του Εθνικού Φρονήματος του Ελληνικού Λαού, ενώ φυσικά κανένα κόμμα δεν συνδέει τις παρεμβάσεις του με τα τεράστια εθνικά και κοινωνικά προβλήματα που οξύνονται ιδιαίτερα, λόγω και του πολέμου. Από κανέναν πολιτικό φορέα δεν τίθεται το ζήτημα της αναγκαίας Εθνικής Ανεξαρτησίας από τα τρία βασικά ανταγωνιζόμενα μεγαλοκρατικά κέντρα (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα), ούτε το ζήτημα των πραγματικών αιτίων του πολέμου που διεξάγεται και των αναμετρήσεων που ήδη είναι στην ημερήσια διάταξη. Κανένα κόμμα δεν θέτει ως κεντρικό ζήτημα την αντίθεση προς το νέο δόγμα της «πολεμικής οικονομίας». Κανένας φορέας δεν συνδέει την νέα γεωπολιτική διάσταση με την ανάγκη μιας πορείας απόκτησης βαθμών Κυριαρχίας της Χώρας και την απομάκρυνση του πολέμου ή με το πρόβλημα της δορυφοροποίησής της.
Επομένως, η παρουσία και η ενδυνάμωση του Εθνικού Κόμματος ΈΛΛΗΝΕΣ είναι επιβεβλημένη για κάθε Συνειδητοποιημένο Έλληνα που θέλει να αλλάξει δραστικά και προς το καλύτερο την σημερινή οικτρή κατάσταση.
Γιώργος Μάστορας
