Στα «ψιλά» της ενημέρωσης πέρασαν τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών στην Ουγγαρία, καθώς οι κάλπες απογοήτευσαν σφόδρα την ΕΕ. Το κόμμα του «επάρατου» Ορμπάν, όχι μόνο δεν υποχώρησε, αλλά ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο. Με ένα συντριπτικά πλειοψηφικό ποσοστό 54,4% (έναντι 47,9% το 2018) εξανέμισε πλήρως τις ελπίδες των Βρυξελλών, του Βερολίνου και των εγχώριων υποτακτικών τους, που φιλοδοξούσαν να θέσουν τέλος στην 12χρονη κυριαρχία του. Η έξωθεν επιβληθείσα αλλοπρόσαλλη αντιπολιτευτική συμμαχία-έκτρωμα, στην οποία συμμετέχουν 11 κόμματα (από πρώην κομμουνιστές και «πράσινους» έως «εθνικιστές»), υπέστη ταπεινωτική ήττα: Έλαβε μόλις 34%, δηλαδή πολύ κάτω από το άθροισμα των κομμάτων που την συγκρότησαν. Τρίτη δύναμη αναδείχθηκε ένα νέο κόμμα με 6%, ενώ τέταρτη ο… «Σκύλος με τις Δυο Ουρές», ένα κόμμα κυριολεκτικά της «πλάκας», όπως φαίνεται και από τον τίτλο του.
Είναι γεγονός ότι η Ουγγαρία του Βίκτωρ Ορμπάν έχει εκνευρίσει κατά πολύ τους «άρχοντες» της ΕΕ, η οποία έχει εξαναγκαστεί σε πλήρη ευθυγράμμιση - ταύτιση απόψεων με τον υπερατλαντικό «σύμμαχο» και, θέλοντας και μη, ζει και κινείται σε κλίμα «σταυροφορίας». Σε αυτό το κλίμα, ο Ορμπάν δεν περιορίζεται να αμφισβητεί έμπρακτα τις ντιρεκτίβες της ΕΕ, να… καταπιέζει τους τραπεζίτες, να διακηρύσσει την υπεροχή της Εθνικής νομοθεσίας επί της ευρωπαϊκής και να φλερτάρει ανοικτά με την Κίνα. Επιπλέον, αρνείται να συνταχθεί με την αντιρωσική εκστρατεία, μη θέλοντας να ακούσει κουβέντα για εμπάργκο στην εισαγωγή ρωσικής ενέργειας. Μάλιστα, το Ουγγρικό Υπουργείο Εξωτερικών κάλεσε πριν λίγες μέρες τον Ουκρανό πρέσβη στην Βουδαπέστη και τον προειδοποίησε ότι θα ζητήσει την αναχώρησή του, εάν συνεχίσει να προσβάλλει την Ουγγαρία και να αμφισβητεί την νίκη του Ορμπάν.
Ο Ούγγρος Υπουργός Εξωτερικών έκανε δηλώσεις στα ΜΜΕ, υπογραμμίζοντας ότι η Ουγγαρία καταδίκασε μεν την ρωσική εισβολή και υποδέχεται στο έδαφος της εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανούς πρόσφυγες, αλλά «μέχρι εκεί: αυτός δεν είναι δικός μας πόλεμος, άρα δεν επιθυμούμε να εμπλακούμε, και δεν θα εμπλακούμε»! Η στάση αυτή της Ουγγαρίας δεν έχει διαιρέσει μόνο την ΕΕ, αλλά και το μπλοκ του Βίσεγκραντ, του οποίου η έτερη βασική συνιστώσα, η Πολωνία, κραυγάζει ότι είναι έτοιμη να εκστρατεύσει εναντίον της Μόσχας… Είναι, εξάλλου, χαρακτηριστικό ότι ο πρώτος ξένος κρατικός ηγέτης που έσπευσε να συγχαρεί τον Ορμπάν για την εκλογή του ήταν ο Πούτιν, ο οποίος στο μήνυμα του έγραψε πως «ελπίζει ότι η δύσκολη διεθνής κατάσταση δεν θα εμποδίσει την συνεργασία μεταξύ των δυο χωρών μας, που είναι προς το συμφέρον του ουγγρικού και του ρωσικού λαού».
Φυσικά, η ευρωκρατία και τα μεγάλα δυτικά ΜΜΕ το βλέπουν εντελώς διαφορετικά: Μετά το αρχικό πρώτο σοκ, επιδόθηκαν σε διαγωνισμό του ποιος θα προτείνει την αυστηρότερη τιμωρία για την Ουγγαρία... Την επαύριο των εκλογών, η Ιταλική La Republica επέπληττε αυστηρά τους Ούγγρους, επειδή «πίστεψαν τα προπαγανδιστικά ψέματα του Ορμπάν, ότι η αντιπολίτευση θέλει να σύρει την Ουγγαρία στον πόλεμο, και αγνόησαν την ευθεία έκκληση του ουκρανού προέδρου Ζελένσκι να ανατρέψουν τον υποστηρικτή του Πούτιν»! «Γιατί στέλνουμε ευρωπαϊκά κονδύλια σε μια χώρα που δεν σέβεται τις κοινές μας αξίες;», αναρωτιόταν η τσέχικη Hospodarske. Ο ιρλανδικός Examiner πρότεινε «να εξακολουθήσουν να παρακρατούνται οι ενισχύσεις για την καταπολέμηση του Covid-19 και να περικοπεί η χρηματοδότηση της Ουγγαρίας από τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό», ενώ η ολλανδική Handelsblat χειροκρότησε την δήλωση της, σαφέστατα εκνευρισμένης, αρχικομισάριας Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ότι εφεξής η όποια χρηματοδότηση θα εξαρτάται (!) από το σεβασμό τού (ευρωπαϊκού) Δικαίου: «Επιτέλους, ήρθε η ώρα να εξασφαλίσουμε ότι η Ουγγαρία δεν θα συνεχίσει να υποσκάπτει τις ευρωπαϊκές αξίες και τις φιλελεύθερες δημοκρατικές αρχές μας».
Κάτι τέτοιες ξεκάθαρες παρεμβάσεις στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας τους διαβάζουν οι Ούγγροι και δίνουν στον Ορμπάν τα συντριπτικά ποσοστά πλειοψηφίας που έχει, ακριβώς γιατί αντιλαμβάνονται ότι δρα για τα Εθνικά συμφέροντα της Πατρίδας του και όχι ως αχυράνθρωπος και εντολοδόχος των ξένων. Εννοείται ότι οποιαδήποτε σύγκρισή του με την πολιτική που ακολουθεί έναντι των «συμμάχων» της δικής του Χώρας ο πρωθυπουργός της Ελλάδος, Κυριάκος Μητσοτάκης, (όπως άλλωστε και οι προκάτοχοί του) είναι για γέλια, αλλά δυστυχώς - πολύ περισσότερο - είναι για κλάματα…
Γιώργος Μάστορας
