Γράφει η Ιωάννα Καραδήμα,

υποψήφια Βουλευτής Ανατολικής Αττικής

Η αποκάλυψη της υπόθεσης παιδοφιλίας, μαστροπείας και παιδικής πορνείας στον Κολωνό, μονάχα φρίκη και αηδία δημιουργεί στην ελληνική κοινωνία. Μια κοινωνία που για μια ακόμα φορά γίνεται μάρτυρας τέτοιων περιστατικών και που περιμένει, με την εξέλιξη της υπόθεσης, να δει και να μάθει το ποιοι εμπλέκονται σε αυτήν, εκτός από τον άμεσο δράστη.  

Δυστυχώς, σε ανάλογες περιπτώσεις υπήρξε σιωπή και πολύ λίγη τιμωριτική διάθεση από την Πολιτεία. Αν εδώ, σας έρχεται στο μυαλό η περίπτωση Λιγνάδη, ορθώς σκέφτεστε.

Καθώς δε η υπόθεση αυτή είναι σε εξέλιξη, ξεκίνησε μια διαδικασία  αποπροσανατολισμού από την ουσία του θέματος. Όχι δεν αναφέρομαι στις σαφείς πολιτικές διασυνδέσεις του δράστη. Δεν αναφέρομαι ούτε στον ποινικό κώδικα που ρίχνει στα μαλακά τέτοιες περιπτώσεις και τον ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά ξέχασε η ΝΔ να τον αυστηροποιήσει.

Αντίθετα, στέκομαι στους νεολογισμούς που προέκυψαν και εδώ, τύπου "παιδοβιασμός" αλλά και στην ειρωνική αναφορά στις έννοιες "Πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια". Ο βιασμός είναι βιασμός και αν αφορά παιδιά οφείλει η τιμωρία του να είναι αυστηρότερη. Όπως και η δολοφονία είναι δολοφονία και όχι  γυναικοκτονία. Φτάνει πια με τις δήθεν φεμινιστικές μπούρδες που θέλουν να δώσουν στη γυναίκα μια άλλη υπόσταση από αυτήν του ανθρώπου.

Ακριβώς εδώ είναι και η ουσία του προβλήματος. Αυτός ο νεόκοπος δικαιωματισμός που αλλάζει τις έννοιες, τις αξίες, την φύση των ανθρώπων. Όταν δίνεις σε 15χρονα παιδιά το δικαίωμα "επιλογής φύλου" όπως έκανε η νομοθεσία της αριστεράς, δεν βάζεις, αυτά τα ίδια τα παιδιά, σε μια διαδικασία σεξουαλικής εξάρτησης; Μια νομοθεσία που και αυτή ξέχασε να αλλάξει η ΝΔ και αντίθετα, τη συμπλήρωσε με πρόσφατο νόμο όπου απαγορεύει στους γονείς να επέμβουν ιατρικά αν το παιδί τους δείξει αλλαγή στην γενετήσια συμπεριφορά του. Από το δικαίωμα αλλαγής φύλου στο δικαίωμα της παιδοφιλίας πόσος δρόμος νομίζετε ότι βρίσκεται;

Δικαιωματισμός παντού και προβολή του ως φυσιολογικό, αυτή είναι η πραγματικότητα αλλά και την ίδια στιγμή το πρόβλημα. Το πρόβλημα στη σεξουαλική βία, στην απαξίωση της γυναικείας φύσης αφού και αυτή είναι προϊόν προτίμησης. Στην εμπορευματοποίση του γυναικείου κορμιού, στο δικαίωμα διάθεσης του κάθε ανθρώπινου κορμιού, στην φτήνια στον έρωτα.

Αυτό είναι το πρόβλημα της σύγχρονης και απελευθερωμένης κοινωνίας μας που συζητά ακόμα και το αν η μαμά θα είναι μαμά, ο μπαμπάς θα λέγεται έτσι ή γονέας α και β. Σε αυτόν τον κόσμο, τον δικαιωματιστικό, το πρόβλημα δεν είναι το "Πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια". Το πρόβλημα είναι η εξαφάνιση του φυσιολογικού, η απαξίωση της ίδιας της φύσης των ανθρώπων και η υποταγή σε θεωρίες ιδεολογικών μειονοτήτων που θέλουν, αν ελεύθερα και χάριν μιας δυστοπικής προόδου, τα.. γούστα τους.

Αντίθετα, η λύση είναι η επιστροφή στο παραδοσιακό, στην μαμά και στον μπαμπά για να το πούμε απλά. Η επιστροφή σε αξίες που υπερβαίνουν το απλό εγώ και δίνουν στον άνθρωπο το δικαίωμα στην υπέρβαση και όχι στην άρνηση της φύσης και του εαυτού του. Γι’ αυτό και η πατρίδα και η οικογένεια και η θρησκεία θα ήταν η αρχή μιας λύσης.