Ο υπαρκτός κίνδυνος συρρίκνωσης για την Ελλάδα

Έλληνες  15/02/2022  

Μοιραστείτε το άρθρο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης

Η Ελλάδα, σαν πλήρες μέλος της «Δυτικής Συμμαχίας», καλείται να ευθυγραμμιστεί στις απαιτήσεις των ΗΠΑ, ώστε να χρησιμοποιηθεί στους άμεσους σχεδιασμούς (για απομόνωση και περικύκλωση της Ρωσίας) ή και τους λίγο πιο μεσοπρόθεσμους στην εγγύτερη περιοχή (κλείσιμο προς συμφέρον του ΝΑΤΟ της περίεργης τροχιάς της Τουρκίας, ακόμα και με ικανοποίηση των επεκτατικών της διεκδικήσεων σε θάλασσα και στεριά).

Με πιο απλούς όρους, έχουμε μια σύγκρουση δύο «Μεγάλων» (ΗΠΑ και Ρωσίας) που εκτυλίσσεται σε ένα ευρύ μέτωπο και εμπλέκει πολλές δυνάμεις. Ο πιο ειδικός στόχος των ΗΠΑ είναι να εξαναγκάσει ευρωπαϊκές δυνάμεις σε πλήρη ευθυγράμμιση, ακυρώνοντας δυνατότητες μιας πολιτικής πιο αυτόνομης από τους σχεδιασμούς της Ουάσιγκτον. Για λόγους ευνόητους, και οι δυο πλευρές έχουν μεγάλο ενδιαφέρον να προσεταιριστούν ή να πιέσουν την Τουρκία να γείρει πιο έντονα προς την μια ή την άλλη πλευρά, καθώς την υπολογίζουν ως σημαντική δύναμη στα διάφορα γεωπολιτικά υποσυστήματα στην περιοχή.

Η «φτερούγα» της Δύσης δεν εξασφαλίζει σε τίποτα την Ελλάδα από τις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας που, όχι τυχαία, αυτήν την στιγμή κορυφώνονται. Οι εγχώριες κυβερνήσεις έκαναν τα πάντα για να πλασαριστούν ως αξιόπιστοι και πρόθυμοι «σύμμαχοι» (στην πραγματικότητα υποτελείς) των ΗΠΑ. Δεν είχαν καν το στοιχειώδες σθένος να βάλουν έναν αστερίσκο ή ένα βέτο στα όργανα της ΕΕ για την ανοιχτά φιλοτουρκική πολιτική πχ της Γερμανίας. Ψήφισαν με ευχαρίστηση τις κυρώσεις ενάντια στη Ρωσία. Επί ΣΥΡΙΖΑ και Κοτζιά, απέλασαν Ρώσους διπλωμάτες, δημιουργώντας μεγάλα προβλήματα στις Ελληνορωσικές σχέσεις. Παράλληλα, δεν αντιτάχθηκαν (αντίθετα, το υποστήριξαν με σθένος…) στο γκριζάρισμα περιοχών της Χώρας, όπως τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, που επισημοποιήθηκε με την εγκατάσταση μεγάλων «προσφυγικών καταυλισμών» σε αυτά τα νησιά ή στην Θράκη.

Σαν να μην έφταναν αυτά, έρχεται τώρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη και προχωρά σε κρατικές συμφωνίες με το Πακιστάν για την «εισαγωγή μεταναστών», με ό,τι βεβαίως μπορεί να συνεπάγεται αυτό. Στα ζητήματα αυτά, δεν υπάρχει καμία ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στα κόμματα του «ακραίου κέντρου» (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ). Όπως, επίσης, δεν υπάρχει καμιά διαφορά για διευθέτηση-συμφωνία με την Τουρκία (γι’ αυτό άλλωστε και οι «διερευνητικές», ο «διάλογος») και για προσφυγή στη Χάγη.

Προς επίρρωση των ανωτέρων εκτιμήσεων, στην πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή για την πρόταση μομφής δεν θίχτηκαν καθόλου τέτοια ζητήματα, ούτε από την κυβέρνηση, ούτε από την αντιπολίτευση, ενώ υποτίθεται πως τέθηκε σε κρίση ολόκληρη η κυβερνητική πολιτική. Φαίνεται ότι το ζήτημα του «πρώην μάνατζερ» Φουρθιώτη και η αντιπαράθεση του «φρόντισε να φορέσεις τσίγκινο σωβρακάκι» Πολάκη με τον «μπουμπούκο» Γεωργιάδη ήταν πολύ σοβαρότερα…

Γιώργος Μάστορας    


Μοιραστείτε το άρθρο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης