Αντιμέτωποι με μια κατάφωρη αδικία, σε σχέση με το σύνολο του πληθυσμού, βρίσκονται αυτές τις ημέρες εξυπηρετούμενα άτομα με αναπηρία σε Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών με Αναπηρία (ΚΔΑΠ ΑμεΑ) και Κέντρα Διημέρευσης και Ημερήσιας Φροντίδας ατόμων με αναπηρία (ΚΔ-ΗΦ ΑμεΑ), καθώς, χωρίς καμία ουσιαστική αιτιολόγηση, η κυβέρνηση τα υποχρεώνει να εμβολιαστούν, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει με τον γενικό πληθυσμό της χώρας.
Ταυτόχρονα, όμως, όπως καταγγέλλει η Παvελλήvια Ομoσπovδία Σωματείωv Γovέωv και Κηδεμόvωv Ατόμωv με Αvαπηρίες (ΠΟΣΓΚΑμεΑ), πάλι σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει με τους εργαζομένους στις δομές αυτές ή ακόμη και τους υγειονομικούς όλης της χώρας, ακόμη και αν κάποιος ωφελούμενος (ή ο γονέας του) αποφασίσει να προβεί σε εμβολιασμό, δεν έχει δυνατότητα πρόσβασης στις δομές μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία, ούτε καν με αρνητικό τεστ. Υπενθυμίζεται ότι, σύμφωνα με τον νόμο που ψήφισε τον περασμένο Ιούλιο η κυβέρνηση στη Βουλή, «για επιτακτικούς λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας» εμβολιάζεται υποχρεωτικά κατά του κορωνοϊού όλο το προσωπικό των ιδιωτικών, δημόσιων και δημοτικών μονάδων φροντίδας ηλικιωμένων και φροντίδας ατόμων με αναπηρία. Ωστόσο, με διαδοχικές εγκυκλίους που εξέδωσε η αρμόδια υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Δόμνα Μιχαηλίδου, στην υποχρεωτικότητα εντάχθηκαν, επί της ουσίας εν κρυπτώ, και οι φιλοξενούμενοι στις μονάδες αυτές.
Η συνέπεια είναι όσοι δεν εμβολιάστηκαν να αποκλείονται από τις δομές, με την ΠΟΣΓΚΑμεΑ να υπογραμμίζει τις συνέπειες αυτής της απόφασης, σημειώνοντας ότι τα πρώτα θύματα θα είναι μερίδα των υφιστάμενων ωφελούμενων με αναπηρία των δομών, που θα αναγκαστούν να απέχουν για διάστημα 2 έως 7 εβδομάδων από τα προγράμματα των ΚΔΑΠ ΑμεΑ, ΚΔ-ΗΦ ΑμεΑ.
Πρόκειται, όμως, για άτομα με νοητική αναπηρία, αυτισμό, σύνδρομο Down, εγκεφαλική παράλυση, βαριές και πολλαπλές αναπηρίες, που μια ακόμη αιφνίδια απομάκρυνσή τους από τα προγράμματα που παρακολουθούν και αποκοπή της πρόσβασης σε ζωτικής σημασίας υπηρεσίες θα προκαλέσουν δυσμενείς επιπτώσεις στο επίπεδο της ψυχικής και σωματικής τους υγείας και των κοινωνικών δεξιοτήτων τους. Παράλληλα, η απομάκρυνση των ατόμων με αναπηρία από τις δομές φέρνει σε αδιέξοδο και τις οικογένειές τους, αφού τα κέντρα είναι για τις περισσότερες των περιπτώσεων η μόνη επιλογή για τη στήριξή τους.