«Αγαθόν ού το μη αδικέειν, αλλά το μηδέ εθέλειν»
Δημόκριτος
Εν όψει της δίκης των Ελλήνων Εθνικιστών, ενώπιον του δευτεροβαθμίου Δικαστηρίου, θα αποφύγω να σχολιάσω - δι’ ευνοήτους λόγους - τα πολλαπλά νομικά, ηθικά και λογικά αμαρτήματα, τα διαλαμβανόμενα εν τη εκκαλουμένη αποφάσει του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου.
Δια την έκδοσίν της εν λόγω αποφάσεως, προηγήθησαν πολλαπλαί διεργασίαι, αναγκαίαι ως προπαρασκευαστικαί ενέργειαι διαμορφώσεως και συντηρήσεως επ’ αρκετόν, καταλλήλου δια την περίπτωσιν κλίματος,υπό των σκοπούντων την εξόντωσιν, δια παντός μέσου και τρόπου ,του Ελληνικού εθνικιστικού κινήματος, ώστε, η υπ’αυτών και των εντολέων αυτών επιδιωκομένη απόφασις (καταδικαστική) να αναμένεται υφ’ απάντων, ως φυσικόν επακόλουθον. «Το νεοναζιστικόν μόρφωμα εμείς το παραπέμψαμεν στη δικαιοσύνη και σήμερα είναι στη φυλακή» ανέφερεν ως κατόρθωμά του ο ανεπάγγελτος και εφ’ όρου ζωής κρατικοδίαιτος ψευδοφιλόπατρις Σαμαράς, εις μιαν αποστροφήν του λόγου του, εις το συνέδριον της Ν.Δ. (6-8 Μαΐου2022). «…εμείς το παραπέμψαμε και σήμερα είναι στη φυλακή» ωμολόγησεν δηλαδή, ότι ο αχρείος ούτος, η συνωμοτική ομάς του κόμματός του και οι… αφανείς εντολείς των υπεκατέστησαν και υπεχρέωσαν (σ.σ. καθότι διέθετον εξουσίαν) ταν όμω αρμόδια, διαπαραπομπήν, δίκην και καταδίκην, δικαστικά όργανα(εισαγγελείς και δικαστάς) να… νομιμοποιήσουν, ασκήσαντα κατεπειγόντως (!) ποινικήν δίωξιν, το τεκμήριον… ενοχής, όπερ, κατά παγκόσμιον πρωτοτυπίαν, καθιέρωσεν η συνωμοτική ομάς των, ως και την συλλογικήν ευθύνην. Κατάταύτα, οι… παραπέμψαντες ήθελον, επεδίωξαν και επέτυχοντο «αδικέειν», ως στερούμενοι ηθικού συνειδότος.
Ωσαύτως, ο αχρείος Σαμαράς, εις την εν λόγω αναφοράν – ομολογίαν, εποιήσατο χρήσιν του όρου «Δικαιοσύνη» (σ.σ. εννοών, ωςοιπλείστοι, το Δικαστήριον) χωρίς να γνωρίζη την έννοιαν του όρου ως φύσει άδικος και συκοφάντης. Δικαιοσύνη είναι η έμπρακτος έκφρασις (απονομή) της συλλειτουργίας Δικαίου και Αρετής, εν αντιθέσει προς την Αδικίαν ή τις αποτελεί την έμπρακτον έκφρασιν της συλλειτουργίας Αδίκου και Κακίας (πονηρίας). Όθεν, εγείρεται εν προκειμένω πελώριον το ερώτημα: Ποία εκ των δύο συλλειτουργιών ετελέσθη κατά την Πρωτόδικον διαδικασίαν και προδικασίαν;;; Εις το ερώτημα τούτον καλείται να απαντήση το δευτεροβάθμιον Δικαστήριον, άνευ φόβου, ως απολύτως διακεκριμένη, κατά το Σύνταγμα, Εξουσία, έχουσαν αποκλειστικήν Αρμοδιότηταν, Ισχύν και Καθήκον την απονομήν Δικαιοσύνης, ου μην αλλά και την προστασίαν και ενίσχυσιν του κύρους του Δικαστικού Σώματος της Ελλάδος.
Μιχάλης Αρβανίτης
Δικηγόρος
π. βουλευτής Αχαΐας
