Ενώ η Ελλάδα καιγόταν, στην Πεντέλη, στην Λέσβο, στην Δαδιά και σε αρκετά ακόμα μέρη, στον κήπο του προεδρικού μεγάρου το εγχώριο πολιτικό σύστημα δροσιζόταν, εορτάζοντας την «αποκατάσταση της δημοκρατίας». Ποιας δημοκρατίας, βέβαια, αποτελεί ένα σοβαρό ζήτημα, αφού, για ολοένα και περισσότερους Έλληνες, η Δημοκρατία -όπως και η Δικαιοσύνη, πυλώνας της Δημοκρατίας σε μια Αληθινά Ανεξάρτητη Προοδευτική Χώρα-είναι πεταγμένη στα αζήτητα.

Για να μην ασχοληθούμε με τα παλαιότερα πεπραγμένα της μεταπολίτευσης, μόνο την τελευταία 15ετία έχει υποστεί η δημοκρατία στην Ελλάδα τόσα πλήγματα που σε κάνει ειλικρινά να αναρωτιέσαι τι γιορτάζει το πολιτικό σύστημα κάθε 24 Ιουλίου. Μήπως γιορτάζει το κουρέλιασμα του Συντάγματος τα χρόνια των εθνοκτόνων μνημονίων; Το ποδοπάτημα του «ΟΧΙ» του Δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015; Την καταστολή κάθε λαϊκής κινητοποίησης; Την υγειονομική δικτατορία που στήθηκε στην Χώρα με πρόσχημα την πανδημία; Μήπως τελικά αυτό που γιορτάζει το εγχώριο πολιτικό σύστημα είναι το γεγονός ότι «έχει κατσικωθεί στον σβέρκο μας», επί τόσα πολλά χρόνια, πίνοντας, γελώντας και γλεντώντας σε βάρος των «κορόιδων»;

Το «κερασάκι στην τούρτα» αυτής της δεξίωσης το έβαλε η ίδια η Πρόεδρος της Δημοκρατίας με την ομιλία της. Εμμέσως πλην σαφώς, στήριξε την δικαστική εξουσία (που άλλωστε από τους κόλπους της προέρχεται) για τις λάθος αποφάσεις που έχει πάρει το τελευταίο διάστημα, και ειδικά για την υπόθεση Λιγνάδη. Με λίγα λόγια, υποστήριξε ότι οι δικαστές θα πρέπει να είναι στο απυρόβλητο και ότι όταν τους γίνεται κριτική τότε είναι που ανθίζει ο λαϊκισμός, ο διχασμός και οι επιθέσεις στο δημοκρατικό πολίτευμα! Περισσεύει η υποκρισία για να καλυφθούν οι αποφάσεις των πρώην συναδέλφων της και η ατιμωρησία ενός καταδικασμένου βιαστή ανηλίκων, ο οποίος όμως τυχαίνει να είναι «κολλητός» κάποιων υψηλά υφιστάμενων προσώπων…

Γιώργος Μάστορας