Σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα κατά της βίας κατά των γυναικών και η εορτή της Αγίας Αικατερίνης.
Μεταφέρουμε αυτούσιο το σχόλιο του δημοσιογράφου, Δημήτρη Παπαγεωργίου, το οποίο λειτουργεί ως τροφή για σκέψη σχετικά με μία ημέρα μεγάλης γιορτής για την Ορθοδοξία, όπως η σημερινή, η οποία έχει «καπελωθεί» από μια «μοδάτη παγκόσμια ημέρα». Έγραψε ο δημοισογράφος:
«Μου κάνει εντύπωση πώς σε κανένα από τα πάμπολλα – τυποποιημένα μηνύματα – που διάβασα σήμερα από τους άρχοντες μας δεν υπήρχε μια αναφορά στην αγία.
Και αυτό διότι η Αγία Αικατερίνη ήταν σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση, μια πολύ μορφωμένη γυναίκα, η οποία έπεσε θύμα όχι απλά βίας αλλά βασανιστηρίων. Σύμφωνα με την παράδοση, η Αγία Αικατερίνη, κόρη αριστοκράτη έτυχε μεγάλης μόρφωσης και ήταν κάτοχος της λατινικής γλώσσας και της ελληνικής φιλολογίας. Σπούδασε φιλοσοφία και ρητορική και πολλές ξένες γλώσσες της εποχής της. Μορφωτικό επίπεδο κατά πολύ ανώτερο του μέσου όρου των ανδρών της εποχής δηλαδή.
Έχουμε λοιπόν ένα παράδειγμα μιας γυναίκας, όχι απλά «ίσης» αλλά ανώτερης πολλών ανδρών κατά την διάρκεια της ζωή της, και μετά θάνατον φτάνει στο ανώτατο επίπεδο που μπορεί να φτάσει άνθρωπος, αυτό της αγιότητας της προσέγγισης δηλαδή του θείου.
Αυτό το θύμα βίας, όπως και πολλά άλλα πριν περίπου 1500 – 1600 χρόνια, το πήρε ο Χριστιανισμός και το ανύψωσε τόσο ώστε να κατέχει κεντρική θέση σε πλήθος χώρων λατρείας, θέτοντας με αυτή και παρόμοιες κινήσεις τα πραγματικά θεμέλια του δυτικού ανθρωπισμού πέραν του καθ' εικόνα και καθ' ομοίωση.
Κανείς όμως δεν κατάφερε στο σημερινό του μήνυμα να αναφερθεί στις χριστιανικές ρίζες του πραγματικού ανθρωπισμού. Κάτι τέτοιο λογικά θα κάνει «τζίζ»...
Αντιθέτως τα κλισέ που διάβασα και οι προσπάθειες για να αλλάξει η γλώσσα μας καταδεικνύουν το πώς ο «ανθρωπισμός» που πρεσβεύεται δεν είναι τίποτε άλλο παρά προκάλυμμα για την επίθεση στην παράδοση και την απορρύθμιση των παραδοσιακών σχέσεων που είναι το ζητούμενο.
«Γυναικοκτονίες», «Έμφυλες βίες» και όλοι οι υπόλοιποι νεολογισμοί έρχονται στον δημόσιο λόγο με μοναδικό σκοπό να υποδειχθεί ως ένοχος όχι αυτός που διέπραξε κάποιο έγκλημα, αλλά η παράδοση και η κανονικότητα.
Φυσικά αυτού του είδους η υποκρισία δεν προκαλεί κανενός είδους έκπληξη, πρέπει όμως να επισημανθεί.
Για την προσπάθεια να αντικατασταθούν οι γνώριμοι, οικείοι «άγιοι» και οι μέρες εορτής τους που εκτός από εορταστικό έχουν και ηθικοπλαστικό χαρακτήρα από τις ράντομ παγκόσμιες ημέρες σε άλλη ανάρτηση».
