Δεν πρόλαβαν να εφαρμοστούν τα νέα μέτρα εναντίον των ανεμβολίαστων και κυβέρνηση και αντιπολίτευση, σε πλήρη συνεργασία, προετοιμάζουν ήδη τα επόμενα βήματα επέκτασης του καθεστώτος ελέγχου. Διάφορα στελέχη της κυβέρνησης θέτουν ζήτημα διάρκειας του Πράσινου Πάσου ΚΑΙ για τους εμβολιασμένους. Σύμφωνα με το σκεπτικό τους, η χορήγηση της τρίτης δόσης, με σκοπό την «ανανέωση» της ανοσίας που προσφέρει ο εμβολιασμός, συνδυάζεται με την απώλεια του πάσου για όσους δεν θα την κάνουν. Βεβαίως, στον ίδιο ρυθμό κινείται και η αντιπολίτευση, αφού πέρα από το ΚΙΝΑΛ, που προτείνει την ευρεία επέκταση της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού, και ο ΣΥΡΙΖΑ, δια στόματος Νίκου Φίλη, πρότεινε έπειτα από την τρίτη δόση τα πιστοποιητικά να έχουν εξάμηνη διάρκεια! Η συζήτηση αυτή δεν είναι καινούρια, δεδομένου ότι όχι μόνο έχει ξεκινήσει συνολικά στην ΕΕ, αλλά και το Ισραήλ, που θεωρείται «χώρα – πρότυπο» για τον εμβολιασμό και την οικοδόμηση ελέγχων, έχει ήδη προχωρήσει στην λειτουργία των πάσων με εξάμηνη διάρκεια.
Στα καθ’ υμάς, αφού πρώτα η υποχρεωτικότητα ξεκίνησε από την «χτυπητή» περίπτωση των υγειονομικών, έπειτα συνέχισε με τον αποκλεισμό των ανεμβολίαστων από τον δημόσιο βίο, τώρα το επόμενο βήμα είναι ο έλεγχος και οι αποκλεισμοί να αγκαλιάσουν ασφυχτικά όλη την κοινωνία. Τι κι αν κάποιος έχει εμβολιαστεί; Τι κι αν ακόμη και σήμερα η αναγκαιότητα της τρίτης δόσης (και πολύ πιθανόν αύριο της τέταρτης, της πέμπτης κ.ο.κ.) δεν είναι είναι δεδομένη; Τι κι αν ο ίδιος ο ΠΟΥ, για μια ακόμη φορά, αυτές τις ημέρες δήλωσε πως το κύριο ζήτημα δεν είναι ο επαναλαμβανόμενος εμβολιασμός, αλλά ο συνδυασμός του με την ενίσχυση του συστήματος υγείας και με κοινωνικά μέτρα προστασίας; Ουσιαστικά, η προσθήκη ημερομηνίας λήξης στα πιστοποιητικά εμβολιασμού δεν είναι παρά η επέκταση της υποχρεωτικότητας σε όλους τους τομείς από την πίσω πόρτα. Αν είσαι υγειονομικός θα μπαίνεις σε αναστολή, αν είσαι φοιτητής μπορεί να μην έχεις δυνατότητα να ολοκληρώσεις τις σπουδές σου, αν είσαι εργαζόμενος ενδέχεται να απολυθείς. Όπως και να ‘χει, θα μπαίνεις στην κατηγορία του κοινωνικού αποκλεισμού και του οικονομικού καταναγκασμού.
Ο διχαστικός χωρισμός της κοινωνίας σε εν δυνάμει μολυσματικούς και a priori υγιείς, όχι απλώς δεν αφορά την διαχείριση του κορωνοϊού, αλλά αντιθέτως επιδεινώνει την πορεία του. Οικοδομείται έτσι μια κατάσταση όπου μια μερίδα της κοινωνίας θα έχει την ψευδαίσθηση ότι ζει φυσιολογικά, ενώ μια άλλη θα στερείται πλήρως δικαιωμάτων και αγαθών. Και προκειμένου να μην βρεθεί κάποιος στην δεύτερη κατηγορία, θα πρέπει να συμμορφώνεται διαρκώς με τις διάφορες υποδείξεις που το καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» επιβάλλει. Όλα αυτά περνούν με τον πιο διχαστικό κι αχρείο τρόπο, προσπαθώντας να επιβάλλουν τον έλεγχο, όχι μόνο μέσα από την αστυνομοκρατία, αλλά πρώτα και κύρια από τους εργαζόμενους στην εστίαση, τις δημόσιες υπηρεσίες, την παιδεία.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ως σύγχρονος «Μεγάλος Αδερφός», επιθυμεί να ελέγχει εξ ολοκλήρου τις ζωές μας. Γι’ αυτό και οι σχετικές εφαρμογές στα κινητά μας…
Γιώργος Μάστορας
