Ὁ Κος STEPHEN HAWKING Στήβεν Χόκινγκ εἶναι ὁ διασημότερος ἀστροφυσικός, ἦτο καθηγητής εἰς τήν ἔδρα τοῦ Νεύτωνος εἰς τό Καίμπριτζ καί δήλωνε ἄθεος. Τήν δήλωσιν αὐτήν ἔκαμεν παλαιότερα εἰς τήν Ἰσπανικήν ἐφημερίδα El Mondo κατά τήν συγκέντρωσιν ἐπιστημόνων διά μία σειράν διαλέξεων εἰς φεστιβάλ Starnus, μέ τόν τῖτλον «Γένεσις: ἡ δημιουργία τοῦ σύγχρονου κόσμου» πού πραγματοποιήθηκεν εἰς τάς Καναρίους Νήσους καί δή εἰς τήν Τενερίφη, ἀπό 21-27/09/2014. Ἐξηγεῖ τούς λόγους τῆς ἀθεΐας λέγοντας:
«Πρίν ἀναπτύξομεν τάς ἐπιστήμας ἦταν φυσικόν νά πιστεύωμεν ὅτι ὁ Θεός ἐδημιούργησεν τό σύμπαν. Τώρα ὅμως ἡ ἐπιστήμη προσφέρει μιά πιό πειστική ἐξήγησιν ἀπό τά θαύματα τῶν θρησκειῶν. Ὅταν ἔγραφα εἰς τό «χρονικόν τοῦ χρόνου» πῶς ὲπιτυγχάνοντας μιά ἐνοποιημένην θεωρία τῶν φυσικῶν νόμων, οἱ ἐπιστήμονες θά μποῦν εἰς τό μυαλό τοῦ Θεοῦ, ἐννοῦσα πῶς θά γνωρίσουν ὅλα ὅσα θά γνώριζεν καί ὁ Θεός, ἀν ὑπῆρχεν. Ὅμως κατά τήν γνώμην μου δέν ὑπάρχει. Εἶμαι ἄθεος». Ὁ Κος Stephen Hawking καί κατά τό παρελθόν ἔχει διατυπώσει παρομοίας ἀπόψεις διά τόν Θεόν, παλαιότερον δέ εἶχεν χαρακτηρίσει τάς θεωρίας διά τόν παράδεισον καί τήν μεταθανάτιον ζωήν παραμυθάκια διά τούς ἀνθρώπους, πού φοβοῦνται τό σκοτάδι. Νά ἐπισημάνωμεν ὅτι Κος Stephen Hawking ὡς ἐπιστήμων πού εἶναι, καταγράφει τάς θέσεις του καί τάς ἀπόψεις του μέ κοσμιότητα, καί εἰς οὐδεμίαν τῶν περιπτώσεων δέν προσβάλλει οὐδέναν, καί κυρίως δέν ἔχει ἀντίΧριστον συμπεριφοράν. Συμπεριφοράν ἈντίΧριστον ἐκδηλώνουν ὁρισμένοι «φερόμενοι ὡς Ἕλληνες βουλευταί » τοῦ Ἑλληνικοῦ κοινοβουλίου.
Ὁ Πλάτων ἀπό τά βάθη τῶν αἰώνων, ἀπαντᾶ εἰς τόν Κον STEPHEN HAWKING διά τόν χωρόχρονον, τό σύμπαν καί τόν Θεόν. Ἀπό τό βιβλίον τοῦ Πλάτωνος «Τίμαιος καί Κριτίας» τό ὁποῖον καί συνιστοῦμεν διά μελέτην διαβάζομεν:
«χρόνος δ' οὖν μετ' οὐρανοῦ γέγονεν, ἵνα ἅμα γεννηθέντες ἅμα καὶ λυθῶσιν, ἄν ποτε λύσις τις αὐτῶν γίγνηται, καὶ κατὰ τὸ παράδειγμα τῆς διαιωνίας φύσεως, ἵν' ὡς ὁμοιότατος [38c] αὐτῷ κατὰ δύναμιν ᾖ: τὸ μὲν γὰρ δὴ παράδειγμα πάντα αἰῶνά ἐστιν ὄν, ὁ δ' αὖ διὰ τέλους τὸν ἅπαντα χρόνον γεγονώς τε καὶ ὢν καὶ ἐσόμενος. ἐξ οὖν λόγου καὶ διανοίας θεοῦ τοιαύτης πρὸς χρόνου γένεσιν, ἵνα γεννηθῇ χρόνος, ἥλιος καὶ σελήνη καὶ πέντε ἄλλα ἄστρα, ἐπίκλην ἔχοντα πλανητά, εἰς διορισμὸν καὶ φυλακὴν ἀριθμῶν χρόνου γέγονεν: σώματα δὲ αὐτῶν ἑκάστων ποιήσας ὁ θεὸς ἔθηκεν εἰς τὰς περιφορὰς ἃς ἡ θατέρου περίοδος ᾔειν»...
Ὁ χρόνος ἔγινεν συγχρόνως μέ τόν οὐρανόν, καί ἐφ΄ὅσον ἐδημιουργήθησαν συγχρόνως, συγχρόνως θά καταστραφοῦν, ἀν κάποτε ἐπέλθει ἡ καταστροφή αὐτῶν ὡς κατά τό πρότυπον τῆς διαιωνίας φύσεως, διά νά εἶναι κατά τό δυνατόν ὁμοιότατος μέ αὐτό· διότι τό μέν πρότυπον εἶναι ὑπαρκτόν εἰς πάντας τούς αἰώνας, αὐτός μέν πάλιν διά τελείωσιν τοῦ ἀπολύτου χρόνου, ὁ ὁποῖος ὑπῆρχεν, ὑπάρχει, καί θά ὑπάρχη. Ὅθεν ἐκ τοῦ λόγου καί διανοίας τοῦ Θεοῦ καί διά τῆς θελήσεως Αὐτοῦ ἐγένετο ὁ χρόνος, διά νά δημιουργηθῆ ὁ χρόνος καί τά πέντε ἄλλα ἄστρα τά ὁποία κατ΄ἐπίκλησιν ὀνομάζονται πλανῆται, ἐγένεντο δέ αὐτά διά τόν προσδιορισμόν καί φύλαξιν τῶν ἀριθμῶν τοῦ χρόνου, ὅταν δέ ὁ Θεός ἐδημιούργησεν εἰς κάθε ἕνα ἀπό αὐτά τά σώματα των, τά ἔθεσεν εἰς περιφοράν τῶν ὁποίων ἡ τροχιά ἐξαρτᾶται ἀπό τό πλησίον του.
Ἐπίσης διά νά ἀντιληφθῶμεν τό μέγεθος τῆς διανοίας τοῦ Πλάτωνος θά προσθέσωμεν ὅτι εἰς τόν «Τίμαιος καί Κριτίας» προσδιορίζει μέ λογιοτέραν σαφήνειαν τά σπερματοζωάρια, ἀπ΄ὅτι ἡ σημερινή ἐπιστήμη, γράφει:
«..μέχριπερ ἂν ἑκατέρων ἡ ἐπιθυμία καὶ ὁ ἔρως συναγαγόντες͵ [91d] οἷον ἀπὸ δένδρων καρπὸν καταδρέψαντες͵ ὡς εἰς ἄρουραν τὴν μήτραν ἀόρατα ὑπὸ σμικρότητος καὶ ἀδιάπλαστα ζῷα κατασπείραντες...»
«..ἐφ ὅσον ἄν ἐκατέρωθεν ἡ ἐπιθυμία καὶ ὁ ἔρως συνευρεθοῦν, ὡσάν ἀπό δένδρα καρπόν νά συλλέγουν, ὡς εἰς γόνιμον μήτραν ἀόρατα ὑπὸ σμικρότητος καὶ ἀδιάπλαστα ζῷα νά σπέρνουν..».
Πράγματι τά σπερματοζωάρια εἶναι ἀόρατα, σμικρότατα καί ἀδιάπλαστα ζῶα, ὅταν δέ ἕνα ἀπό αὐτά συγχωνευθεῖ μέ ἕνα ὡάριον εἰς μίαν γόνιμον μήτραν, θά δημιουργηθῆ ἕνα νέον κύτταρον. Εἰς αὐτό τό νεοσχηματισθέν κύτταρον, προερχόμενον ἀπό τήν μητέρα καί τόν πατέρα, ἐμπεριέχεται ἡ σχηματοποίησις καί μορφοποίησις ἑνός νέου ἀνθρώπου. Τότε διά Θεόπνευστων διεργασιῶν τό νέον κύτταρον ἀρχίζει νά αὐτοπολλαπλασιάζεται. Καί ἀπό τό ἕνα κύτταρο ἑντός ἑννέα μηνῶν θά δημιουργηθοῦν 100.000.000.000.000 ἑκατό τρισεκατομμύρια κύτταρα, δηλ ἐμεῖς.
Ἐπί πλέον ὑπάρχουν καί οἱ πιστεύοντες εἰς τήν ἐξέλιξιν καί ὄχι εἴς τήν δημιουργίαν. Τότε ἐάν πράγματι ὑπῆρχεν ἐξέλιξις, τό μυαλό μας θά ἔπρεπε νά ἔχη τό μέγεθος κουκουτσοῦ ἐλιάς, καθ΄ ὅτι ἐμεῖς οἰ σημερινοί ὅσα χρόνια καί ἐάν ζήσωμεν τάς τρεῖς λέξεις πού εἶπεν ὁ Πλάτων ἐδῶ καί 2.500 χρόνια δέν θά τάς σκεφθῶμεν ποτέ: «χρόνος δ' οὖν μετ' οὐρανοῦ γέγονεν». Νά προσθέσωμεν δέ ὅτι οἱ τρεῖς διαχρονικοί ὀγκόλιθοι τῆς σοφίας, Σωκράτης, Πλάτων, Ἀριστοτέλης ἐπίστευον εἰς ἕναν Θεόν καί οὐχί εἰς τό δωδεκάθεον. Ὁ Σωκράτης κατηγορεῖται καί καταδικάζεται ἀπό τήν Ἀθηναϊκήν Δημοκρατίαν διότι δέν σέβεται τούς θεούς, εἰσαγάγοντας «καινά δαιμόνια» δηλ. νέας ἰδέας καί διαφθείρει τούς νέους, (μέ τάς νέας ἰδέας). Ὁ Πλάτων εἰς τήν «ΠΟΛΙΤΕΙΑΝ» 377c-383c διά στόματος Σωκράτους γκρεμίζουν τό δωδεκάθεον καί πιστεύουν εἰς ἕναν ἀγαθόν Θεόν. « Σωκράτης, Οὐδ’ ἄρα, ἦν δ’ ἐγώ, ὁ θεός, ἐπειδὴ ἀγαθός, πάντων ἂν εἴη αἴτιος, καὶ τῶν μὲν ἀγαθῶν οὐδένα ἄλλον αἰτιατέον, τῶν δὲ κακῶν ἄλλ’ ἄττα δεῖ ζητεῖν τὰ αἴτια, ἀλλ’ οὐ τὸν θεόν». (379c).
Ἐμεῖς νά προσθέσωμεν ὅτι ἐάν ὁ Κος Στήβεν Χόκινγκ εἶχεν μελετήσει «τόν Τίμαιον καί Κριτίαν» καί τόν «Φαίδωνα» περί ψυχῆς τοῦ Πλάτωνα θά εἶχεν ἐμπλουτίσει τάς γνώσεις του καί θά εἶχεν διαφορετικάς θέσεις καί ἀντιλήψεις. Τό σύμπαν μᾶς ἔλκει καί τό θαυμάζομεν, ἀλλά τό ἀπέραντον καί ἄπειρον σύμπαν εἶναι μία κουκίδα συγκρινόμενον μέ τάς λειτουργίας τοῦ ἀνθρωπίνου ἐγκεφάλου. Εἰς τό σύμπαν πραγματοποιοῦνται δύο-τρεῖς στερεότυπαι χημικαί ἀντιδράσεις, ἐνῶ εἰς τόν ἐγκέφαλον πραγματοποιοῦνται ἄπειροι.
Νά προσθέσωμεν ὅτι ὁ Κος Στήβεν Χόκινγκ κατά βάθος καί αὐτός πίστευε εἰς τόν Θεόν, διότι δέν σχολιάζεις καί δέν κάμεις οὐδεμίαν ἀναφοράν σέ κάτι πού δέν ὑπαρκτόν, πού δέν ὑπάρχει.
Ἐπίσης ἕνα ὑπουργεῖον ὀνομάζεται ὑπουργεῖον παιδείας καί θρησκευμάτων, ὁποία ἀνακρίβεια καί μέγιστον νοητικόν λάθος. Δέν ὑπάρχουν πολλά θρησκεύματα καί πολλαί θρησκεῖαι παρά μόνον ΜΙΑ ἡ τῆς Ἀποκαλύψεως, διά μέσου τοῦ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.
Στήν συνέχεια ἀπό τόν Ἄρειον Πάγον (βραχώδης λόφος πλησίον Ἀκροπόλεως), ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, Ἀπόστολος Παῦλος ἐκήρυξεν εἰς τούς Ἕλληνας τόν Ἕνα καί Μοναδικόν Θεόν. Ἀπό τούς πρώτους Ἀθηναίους πού ἐγένετο Χριστιανός ἦτο ὁ Ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης. Ἤκουσεν τότε τόν Ἅγιον Παῦλον νά λέγη ὄτι κατά τήν ἠμέραν τῆς Σταυρώσεως ἐγένετο σκότος. Εἰς νεαράν τότε ἡλικίαν καί κατά τήν ἡμέραν τῆς Σταυρώσεως ὁ Διονύσιος εὐρίσκετο εἰς τήν Ἡλιούπολιν τῆς Αἰγύπτου, πλησίον τοῦ Καΐρου. Συγκλονισμένος ἀπό τό παράδοξον φαινόμενον συσκοτίσεως τῆς ἡμέρας εἶχεν πεῖ: «ἤ Θεός πάσχει ἤ τό πᾶν ἀπόλλυται»
Αὐτή ἡ τοιχογραφία καί ὄχι μόνον εὐρίσκεται εἰς τάς μονάς τοῦ Ἁγίου ὅρους. Οἱ φιλόσοφοι μας παρίστανται ὡς ἅγιοι χωρίς τό φωτοστέφανον.
Νά ὑπογραμμίσωμεν ὅτι σήμερον ὑπάρχει διαφορά μεταξύ ἄθεου καί ἑνός ἀντίΧριστου. Ὁ Κος STEPHEN HAWKING Στήβεν Χόκινγκ δήλωνε ἄθεος ἀλλά ὄχι ἀντίΧριστος. Ὁ ἄθεος ἀπλῶς προβληματίζεται ἐάν ὁ Θεός εἶναι ὁ δημιουργός τοῦ σύμπαντος. Ὁ δέ Ἕλλην ἄθεος θά εἰσέλθη εἰς μίαν Ἐκκλησίαν νά ἀνάψη ἕνα κερί ἀπό εὐγνωμοσύνην εἰς τούς ἡρωας τοῦ 1821 πού μᾶς ἀπελευθέρωσαν ἀπό τούς Τούρκους, καί οἱ ὁποῖοι ἄπαντας ἀνῆπτον(ἄναβαν) ἕνα κερί εἰς τήν Ἐκκλησίαν.
Ἰατρός-Νικόλαος Μ.
