Η φθορά της ΝΔ δεν μπορεί να αποκρυβεί πλέον και δεν φαίνεται να έχει ένα όριο, καθώς όλες οι εξελίξεις δείχνουν την περαιτέρω χειροτέρευση των όρων και συνθηκών ζωής για τα λαϊκά στρώματα. Παντού καταγράφεται μια πτώση των ποσοστών για την ΝΔ, καθώς και μια αρνητική εκτίμηση για τις επιδόσεις της, κυρίως στα θέματα της οικονομίας και της ακρίβειας, τα οποία καταγράφονται ως τα βασικότερα αυτήν την περίοδο. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιστρατεύει ρυθμίσεις και νόμους που να φιμώνουν ολοκληρωτικά τις «ενοχλητικές» γι’ αυτήν φωνές (βλέπε κυβερνητική τροπολογία για τον Τύπο), είναι σε δίλλημα για την διεξαγωγή πρόωρων εκλογών, σκέφτεται σοβαρά την νέα αλλαγή του εκλογικού νόμου και πλασάρεται ως «εγγυητής σταθερότητας», χρησιμοποιώντας ως επιχείρημα την μεγάλη αναξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά του Τσίπρα.
Όλοι οι εξαρτώμενοι ή συνδεόμενοι με την κυβέρνηση διαμορφωτές της (λεγόμενης) κοινής γνώμης δουλεύουν πυρετωδώς για την φιλοτεχνία ηγετικού προφίλ του Μητσοτάκη, κυρίως σε αντιδιαστολή με τον Τσίπρα. Αυτό το εγχείρημα προσκρούει βέβαια, όχι σε αντίθετη γνώμη για την αξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στην γρήγορη φθορά και προσωπικά του Μητσοτάκη μέσα στο λαϊκό ακροατήριο, τάση που δυναμώνει από το καλοκαίρι του περασμένου χρόνου και συνεχίζει να ενισχύεται έντονα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δείχνει να κερδίζει ιδιαίτερα από την φθορά της κυβέρνησης και στο εσωτερικό του εγκυμονεί μια μεγάλη κρίση προσανατολισμού και αξιοπιστίας, ενώ ταυτόχρονα αρχίζουν να διαφαίνονται αμφισβητήσεις του Τσίπρα και δεν έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο αναφορικά με την στάση του κομματικού αυτού μορφώματος στις εξελίξεις που έρχονται (κυρίως μετεκλογικά). Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εναντιώνεται κατά της ΝΔ στα θέματα εσωτερικής (κυρίως οικονομικής) πολιτικής, χωρίς όμως να κάνει τις αναγκαίες διασυνδέσεις με τα Εθνικά θέματα και τα διεθνή ζητήματα, καθώς και στις δυο περιπτώσεις υπάρχει πλήρης ταύτιση απόψεων.
Στο ΚΙΝΑΛ παρατηρείται μια μικρή οπισθοχώρηση των υψηλών ποσοστών που του έδιναν το Δεκέμβριο, ενώ οι υπόλοιπες συστημικές δυνάμεις του κοινοβουλίου δεν έχουν κάποια αξιόλογη μεταβολή, πέρα από την προσπάθεια να διατηρήσουν τα ποσοστά τους.
Η μόνη αξιοσημείωτη διαφοροποίηση που πρέπει να επισημανθεί είναι η συνεχής ανοδική πορεία του Εθνικού Κόμματος ΕΛΛΗΝΕΣ, κάτι το οποίο ούτε οι δημοσκοπήσεις δεν μπορούν πια να αγνοήσουν, παρά την ξεκάθαρη προσπάθεια «ψαλιδίσματος» των πραγματικών ποσοστών του.
Επομένως, οι μόνες πραγματικές αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό της Χώρας έχουν να κάνουν μόνο με την προοπτική περαιτέρω αύξησης της κοινωνικής και αργότερα εκλογικής λαϊκής υποστήριξης στο Εθνικό Κόμμα ΕΛΛΗΝΕΣ.
Γιώργος Μάστορας
