Της Συγγραφέως ″Φλόγα του Ταινάρου″
Μας μαύρισαν την ψυχή οι καπνοί από τις φλόγες που κατακαίνε τα ελάχιστα δάση που μας έχουν απομείνει, που γκρεμίζουν όνειρα και περιουσίες των συνανθρώπων μας, που ρουφούν άπληστα το οξυγόνο μας, το οξυγόνο των παιδιών μας. Όχι! Δεν θα γίνω μία απλή αγανακτισμένη θεατής αυτών των τραγικών εικόνων καταστροφής. Ο πρόγονός μας ο Αρχίλοχος ο Πάριος μας φωνάζει: «Οὔτε τι κλαίων ἰήσομαι». Αποφάσισα λοιπόν να γράψω αυτές τις λίγες αράδες, όχι για να κλαφτώ για την κακή μας την τύχη, αλλά για να σας θυμίσω κάποια πράγματα και για να γίνει κατανοητό ότι δεν φταίει ούτε η ξηρασία, ούτε η φύση των δασών μας, ούτε ο ‘’στρατηγός’’ άνεμος, ούτε … ούτε… Αυτά πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν σε αυτήν την ευλογημένη γωνιά που ζούμε. Οι φλόγες (όπως και πολλά άλλα δεινά) ‘’τρέφονται’’ και θεριεύουν από την ανικανότητα και τις αποφάσεις των πολιτικάντηδων.
Βλέπουμε πυροσβέστες, πιλότους, εθελοντές, απλούς πολίτες, να ρίχνονται με αυταπάρνηση στη μάχη με τις αδηφάγες φλόγες. Το επίσημο κράτος όμως τους έχει αφήσει στην κυριολεξία ″γυμνούς″. Ας αφήσουμε την ασυνεννοησία μεταξύ των διαφόρων υπηρεσιών την ώρα της ″μάχης″ και ας δούμε πόσο το επίσημο κράτος ″φροντίζει″ όλους αυτούς:
Πρόσφατα απογύμνωσαν, με διαταγή του διορισμένου Αρχηγού της Πυροσβεστικής, από έμπειρα στελέχη την ΕΜΑΚ, γιατί αντιδρούσαν στον υποχρεωτικό εμβολιασμό.
Όλοι περιμένουν από τα εναέρια μέσα. Τα πλέον αξιόπιστα πυροσβεστικά αεροσκάφη είναι τα Canadair, καθώς τα pezzetel ρίχνουν τόσο λίγο νερό (περίπου 1,5 m3), που σχεδόν εξατμίζεται πριν φτάσει στη φωτιά. Από τα συνολικά 18 Canadair που διαθέτει η ΠΑ, μόλις 10 είναι τα επιχειρησιακά, καθώς τα υπόλοιπα είναι καθηλωμένα λόγω έλλειψης ανταλλακτικών κλπ. Και αυτά βέβαια ουσιαστικά έχουν κλείσει τον ″κύκλο της ζωής τους″ καθώς τα 4 πρώτα Canadair, αγοράστηκαν κατά την «επάρατη επταετία» και τα 10 τελευταία το 2002 (ΠΑΣΟΚ), μια προμήθεια που απετέλεσε άλλο ένα αποδεδειγμένο σκάνδαλο, χωρίς τιμωρία φυσικά. Με επίσημα στοιχεία, την ίδια περίοδο, στην Ελλάδα (που πήρε και περισσότερα αεροσκάφη) στοίχισε κάθε Canadair 26,6 εκατομμύρια $ και στην Ιταλία 16 εκατομμύρια $.
Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη ήταν αδύνατον να μην συνεχίσει τον χορό των σκανδάλων και της απαξίωσης του κοινωνικού Κράτους. Αφού λοιπόν βγήκαν για ψώνια αποφάσισαν να αγοράσουν και ένα μεταχειρισμένο VIP αεροσκάφος Falcon σε τιμή 22 εκατομμυρίων ευρώ. Σημειώστε ότι θα είναι το τέταρτο που θα διαθέτει η φτωχή Ελλάδα, με την γαλαντόμο όμως κυβέρνηση.
Ας ανατρέξουμε τώρα 50 χρόνια πίσω, τότε στην ‘’επάρατη’’ επταετία που δεν είχαμε παρά ελάχιστες πυρκαγιές. Αλλά ας μην πάμε τόσο παλιά. Ας θυμηθούμε ότι μέχρι το 1992 υπήρχε μια δημόσια υπηρεσία που ανήκε στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης. Ήταν η ΣΥΚΕΑ (Στρατιωτική Υπηρεσία Κατασκευών Έργων Ανασυγκροτήσεως) με τις ΜΟΜΑ (Μικτές Ομάδες Μηχανημάτων Ανασυγκροτήσεως). Μια Υπηρεσία που συγκροτήθηκε τον Απρίλιο του 1957, και είναι γνωστό πόσο σημαντική ήταν η συμβολή της, στην ανασυγκρότηση της χώρας μετά την Κατοχή και τον Συμμοριτοπόλεμο.
Κυρίως στους κατοίκους της επαρχίας, που είναι και κάποιας ηλικίας, είναι γνωστό το τεράστιο έργο που έκαναν οι ΜΟΜΑ. Οι επτά ΜΟΜΑ (και δύο μονάδες προκατασκευών) ήταν κατασκευαστικές Μονάδες που αναλάμβαναν την εκτέλεση έργων σε όλη την χώρα, αλλά κυρίως δραστηριοποιούντο στις ορεινές και νησιωτικές περιοχές, όπου οι εργολάβοι δεν είχαν και πολύ ″ενδιαφέρον″ να πάνε. Το προσωπικό των Μονάδων αποτελούνταν από Αξιωματικούς, οπλίτες, πολιτικό προσωπικό (μηχανικοί, διοικητικοί υπάλληλοι, οδηγοί, τεχνίτες, χειριστές μηχανημάτων, εργάτες κλπ), και εθελοντές νέους προστρατιωτικής ηλικίας. Στο σύνολό τους, ήταν περίπου 6.500 άτομα, με άριστη τεχνική κατάρτιση.
Η ΣΥΚΕΑ έκανε την κατασκευή, βελτίωση και αρχική διάνοιξη σε εθνικούς και επαρχιακούς δρόμους, συνολικού μήκους περίπου 15.000 χλμ., σε όλα σχεδόν τα Ελληνικά νησιά και σε όλους τους ορεινούς όγκους της χώρας μας. Σε όλους αυτούς τους δρόμους έγιναν τα απαραίτητα τεχνικά έργα (γέφυρες, τοίχοι αντιστήριξης, οχετοί κλπ) και ασφαλτοστρώθηκαν. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς τους δρόμους χρησιμοποιούνται χωρίς προβλήματα μέχρι σήμερα, καθώς η κατασκευή τους είναι άριστη, αφού έγινε βάσει της επιστήμης και της εμπειρίας, με γνώμονα την εξυπηρέτηση των Ελλήνων πολιτών και όχι το εύκολο κέρδος των εργολάβων.
Παράλληλα εκτελούσε και πολλά άλλα έργα, όπως:
Μια άλλη μεγάλη προσφορά των ΜΟΜΑ ήταν ότι σε αυτές εκπαιδεύονταν (θεωρητικά και πρακτικά) τεχνίτες, χειριστές και οδηγοί χωματουργικών μηχανημάτων και αυτοκινήτων, από τις σχολές του ΟΑΕΔ. Όλα αυτά τα παιδιά μάθαιναν μια πολύ χρήσιμη τέχνη, από την οποία ζούσαν αξιοπρεπέστατα και δεν χρειάζονταν να φύγουν στο εξωτερικό.
Ένα ελάχιστο δείγμα του τεράστιου στόλου των μηχανημάτων της ΣΥΚΕΑ
Αυτά είναι προς επισκευή στο Στρατόπεδο στις Αχαρνές.
(Ο συγκεκριμένος χώρος σήμερα, έχει μεταβληθεί σε καταυλισμό Ρομά)
Σε περίοδο πολέμου οι ΜΟΜΑ μετέπιπταν σε Τάγματα Μηχανικού Αποκαταστάσεως Συγκοινωνιών (ΤΜΑΣ) και υπάγονταν στους σχηματισμούς του Στρατού Ξηράς με βασική αποστολή την αποκατάσταση ζημιών από εχθρικούς βομβαρδισμούς ή σαμποτάζ σε έργα υποδομής της χώρας. Μεριμνούσαν δηλαδή για να μένουν ‘’ανοιχτά’’ στα μετόπισθεν το οδικό δίκτυο, οι γέφυρες, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια κλπ. Στην προδοσία της Κύπρου το 1974, παρόλο που στον κρατικό μηχανισμό λίγα λειτουργούσαν, (σ.σ. όλοι ασχολούντο με την έλευση του ″Εθνοσωτήρα″) οι ΜΟΜΑ, σαν καλοστρωμένη μηχανή, συνέδεσαν εντός πέντε ημερών όλα τα πολεμικά αεροδρόμια με γειτονικούς δημόσιους δρόμους, ώστε σε περίπτωση βομβαρδισμού των αεροδιαδρόμων, τα phantom να μπορούν να απογειωθούν από τις εθνικές οδούς κλπ. Βλέπετε ότι οι διοικητές των ΜΟΜΑ δεν ήξεραν ότι ο ψευτοεθνάρχης πρέσβευε ότι: «η Κύπρος κείται μακράν». Αναρωτιέμαι σε μια παρόμοια κρίσιμη κατάσταση (που όλοι φυσικά απευχόμαστε) οι πολιτικάντηδες τι έχουν σκοπό να κάνουν; Μήπως να επιτάξουν μηχανήματα των εργολάβων; Λογικότατο. Θα ζητήσουμε από τον εχθρό να σταματήσει τον πόλεμο για μερικούς μήνες, ώστε να μπορέσουμε εμείς να κάνουμε την επιστράτευση των μηχανημάτων.
Άφησα για το τέλος αυτό που μας πονάει αυτές τις μέρες. Ο μηχανισμός της ΣΥΚΕΑ, ήταν ένα πολυεργαλείο στα χέρια της κάθε Κυβέρνησης. Οι ΜΟΜΑ, έδιναν πρώτες το παρών σε όλες τις συμφορές που έπληξαν τον Ελλαδικό χώρο (σεισμοί, πυρκαγιές, χιονοπτώσεις, πλημμύρες κ.λπ.). Σε τέτοιες κρίσιμες μέρες οι προωθητές, οι ισοπεδωτές, οι φορτωτές, ήταν πάνω στα ρυμουλκά. Όλα έτοιμα με ένα τηλεφώνημα να ριχθούν άμεσα στην μάχη με τις φλόγες. Αλλά και όλο τον χρόνο δούλευαν, με πρόγραμμα, για να είναι όλα έτοιμα την στιγμή της ανάγκης. Από τον Σεπτέμβριο, κάθε ΜΟΜΑ ήξερε ποιες αντιπυρικές ζώνες θα διανοίξει και ποιες θα καθαρίσει. Έτσι πρέπει να λειτουργεί το Κράτος κύριε Χαρδαλιά. Δεν τρέχουμε την τελευταία στιγμή να μαζέψουμε τα ασυμμάζευτα και να βγαίνουμε να μυξοκλαίμε στα κανάλια.
Αν τώρα σας γεννάται το εύλογο ερώτημα, γιατί ο τεράστιος αυτός κρατικός οργανισμός με τόσο μεγάλη προσφορά διαλύθηκε; Η απάντηση έρχεται αβίαστα για να επιβεβαιώσει τον τίτλο του παρόντος άρθρου. Τα διαπλεκόμενα οικονομικά συμφέροντα και οι επίορκοι πολιτικάντηδες. Η αντίστροφη μέτρηση για την κατάργηση των ΜΟΜΑ, άρχισε μετά την μεταπολίτευση, όταν τα συνδικαλιστικά όργανα των εργοληπτικών εταιρειών, πίεζαν τις κυβερνήσεις για την περικοπή των πιστώσεων προς τις ΜΟΜΑ για την εκτέλεση έργων. Στη συνέχεια στη δεκαετία του ’80 άρχισε να αναπτύσσεται μέσα στο πολιτικό προσωπικό των ΜΟΜΑ, ο πολιτικά καθοδηγούμενος συνδικαλισμός και ο υπέρμετρος διορισμός υπαλλήλων εις βάρος πιστώσεων των έργων με αποτέλεσμα η εκτέλεση πολλών εξ αυτών να γίνεται αντιοικονομική. Τέλος, στην δεκαετία του ’90 μετά από έντονες πιέσεις των συνδικαλιστικών οργάνων, μεγαλοεργολάβων (ο Αντώνης Σγαρδέλης της J&P ΑΒΑΞ, ήταν ταυτόχρονα γενικός διευθυντής της Ν.Δ. και Πρόεδρος του συλλόγου εργοληπτών) και μεγαλοεκδοτών, η κυβέρνηση (της ψευτοδεξιάς) αποφάσισε με το Ν.2026/92 την διάλυση των ΜΟΜΑ. Για μια ακόμη φορά το μικροπολιτικό συμφέρον τέθηκε πάνω από τα δημόσιο συμφέρον.
5.000 περίπου Δημοσίους Υπαλλήλους είχε η ΣΥΚΕΑ. Όλοι οι συνδικαλιστές μετατάχθηκαν στα ‘’καλύτερα’’ υπουργεία (Οικονομικών και ΥΠΕΧΩΔΕ), οι υπόλοιποι απλώς απορροφήθηκαν στο Δημόσιο. Ήταν πραγματικά θλιβερό να βλέπεις εξαιρετικά πεπειραμένους τεχνίτες, που απέδιδαν πραγματικό έργο, να είναι φύλακες στο πολεμικό μουσείο. Τα μηχανήματα (περίπου 4.000) είχαν ακόμα χειρότερη τύχη: Πολλά δόθηκαν στους Δήμους, όπου στην πλειοψηφία τους απλώς σκούριασαν, καθώς δεν υπήρχε ούτε έργο να αξιοποιηθούν, ούτε χειριστές, ούτε τεχνίτες, ούτε ανταλλακτικά. Αρκετά εκποιήθηκαν, ή μάλλον ορθότερον χαρίσθηκαν στους εργολάβους, καθώς αν και ήταν σε άριστη κατάσταση (οι ωρομετρητές τους έγραφαν μόνο μερικές εκατοντάδες ώρες) πουλήθηκαν σαν scrap. Να μην παραλείψω να αναφέρω ότι καμία εκατοστή μηχανήματα, χαρίσθηκαν στους Αλβανούς για όλα τα ″καλά″ που μας έχουν κάνει και για την ″ιδιαίτερη φροντίδα″ τους στην Ελληνική μειονότητα.
Δεκαπενταύγουστος 2017. Στις φλόγες όλη η Ανατολική Αττική. Ο τότε βουλευτής Ηλίας Κασιδιάρης, επικεφαλής εθελοντική ομάδας, συνδράμει με κάθε τρόπο, αυτούς που δίνουν την μάχη με τις φλόγες, στην πρώτη γραμμή. Οι λοιποί πολιτικάντηδες κάνουν τα μπάνια τους, όπως ακριβώς και σήμερα. Ιδού άλλος ένας βασικός λόγος που ο Ηλίας μας ″πρέπει″ να βρίσκεται στις φυλακές τελείως άδικα.
Ευελπιστώ ότι κάποιοι Έλληνες θα κλείσουν τα αυτιά τους στην προπαγάνδα, θα αφυπνιστούν, δεν θα είναι απλώς μεμψίμοιροι και αγανακτισμένοι, αλλά θα γίνουν αποφασισμένοι. Αποφασισμένοι να μην είναι πια ραγιάδες, αποφασισμένοι να κερδίσουν την ζωή, αποφασισμένοι να έχουν τα παιδιά τους ένα καλύτερο μέλλον, αποφασισμένοι να ξαναφέρουν το χαμόγελο στα χείλη τους. Αυτοί οι αποφασισμένοι θα σταθούν δίπλα στους ″ΕΛΛΗΝΕΣ″. Μαζί θα ξανακάνουμε την Ελλάδα μας μια όμορφη χώρα που να ανήκει σε εμάς, τους Έλληνες.
