Στον σημερινό «πολυπολικό κόσμο» φαίνεται ότι παρουσιάζονται τόσο συγκρουσιακά όσο και συνεργατικά χαρακτηριστικά. Τα πρώτα, επειδή ο ανταγωνισμός και η αναδιάταξη ισχύος σε παγκόσμια κλίμακα τροφοδοτούν έντονες συγκρουσιακές τροφοδοσίες (έως και γενικούς πολέμους), τα δε συνεργατικά χαρακτηριστικά, προκύπτουν από την διασύνδεση και αλληλεξάρτηση που δημιουργείται από μια ενιαία παγκόσμια αγορά και τις συνδυασμένες καπιταλιστικές οικονομίες, που ωθούν σε μεγαλύτερη συνεργασία, συνεννόηση και αλληλεξάρτηση, έτσι ώστε να μην οδηγούν τα συγκρουσιακά χαρακτηριστικά στα έσχατα όριά τους. Από τις δυο αυτές καταστάσεις, η κυρίαρχη σήμερα φαίνεται να είναι η συγκρουσιακή.
Έχοντας αυτά τα χαρακτηριστικά υπόψιν μας, οι τελευταίες μέρες σημαδεύονται από το αποτέλεσμα των ενδιάμεσων εκλογών στις ΗΠΑ, που δείχνουν μια βαθιά διχασμένη χώρα, όπου ο κύριος βραχίονας που την κυβερνά πανηγυρίζει γιατί γνώρισε μια «ήπια» ήττα, ενώ σχεδιάζει ένα νέο επιθετικό στρατιωτικό δόγμα για την επόμενη δεκαετία. Η Κίνα είναι ο άλλος ανταγωνιστής, που δηλώνει ότι «ο κόσμος έχει ανάγκη την Κίνα και η Κίνα έχει ανάγκη τον κόσμο». Ετοιμάζεται και αυτή για μια μεγάλη αναμέτρηση, με τον πρόεδρό της να φωτογραφίζεται με στρατιωτική στολή παραλλαγής. Όσον αφορά την Ρωσία, μοιάζει να μην προχωράει υπέρ της ο πόλεμος που ξεκίνησε γι’ αυτήν ως εύκολος περίπατος. Η ΕΕ παραπαίει σε μια μεγάλη κρίση, με την Γερμανία να αναζητά κάποιον θεωρητικά αυτόνομο βηματισμό, όπως δείχνει το ταξίδι του Σόλτς στην Κίνα με μια μεγάλη κουστωδία Γερμανών επιχειρηματιών. Παράλληλα, οι τριγμοί στην παγκόσμια οικονομία (και σε αυτήν περιλαμβάνονται και η Κίνα και η Ρωσία) αυξάνονται, και μόλις πρόσφατα είχαμε ένα «κραχ» των κρυπτονομισμάτων.
Στην περιοχή μας, η Τουρκία συνεχίζει το «δίπορτο» με ΝΑΤΟ και Ρωσία, «φουλάρει» την επεκτατική της πολιτική και πιέζει την Ελλάδα σε υποχωρήσεις και διευθετήσεις που θίγουν κυριαρχικά μας δικαιώματα. Την ίδια στιγμή, ο Στουρνάρας συμμετέχει, ως διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, σε «φόρουμ» των τραπεζών της περιοχής απολαμβάνοντας ιδιαίτερες στιγμές από τούρκους συναδέλφους του.
Η γενική απεργία της 9ης Νοεμβρίου στην Ελλάδα δείχνει (και αυτή) ότι και εδώ ανεβαίνει το θερμόμετρο της δυσφορίας για την ακρίβεια και την «πολεμική οικονομία». Δείχνει ότι αντικειμενικά υπάρχει ένα πολύ σημαντικό ανθρώπινο δυναμικό που συμπιέζεται και ψάχνει τρόπο να εκφραστεί πολιτικά, παρ’ όλους τους εγκλωβισμούς που επιχειρούν οι σημαδεμένες δυνάμεις του συστήματος. Μια γενική απεργία, όμως, χωρίς σαφείς πολιτικές απόψεις, χωρίς ξεκάθαρο αντισυστημικό πλαίσιο, χωρίς ουσιαστικό τόνο για τον πόλεμο στην Ουκρανία και την λανθασμένη εμπλοκή τής Χώρας μας σε αυτόν. Η λαϊκή δυσφορία και οργή πρέπει να «καναλιζαριστεί» σε ανώδυνα προεκλογικά πλαίσια, να μην πάρει ευρύτερες διαστάσεις, να μην αποκτήσει δική της ξεχωριστή υπόσταση, να μην πολιτικοποιηθεί Εθνικολαϊκά και αντισυστημικά. Μια διαδικασία «αναπαλαίωσης» του συστήματος δείχνει να στήνεται, θυμίζοντάς μας ότι επί της ουσίας όλες οι πολιτικές δυνάμεις του «συνταγματικού τόξου» συγκυβερνούν εδώ και καιρό, και μαζί ψηφίζουν όλες τις κρίσιμες αποφάσεις που επιβάλλει ο ευρωατλαντικός και μνημονιακός προσανατολισμός της Χώρας.
Κάτι λείπει από την ατμόσφαιρα, και μάλιστα εκκωφαντικά… Λείπει ο Εθνικός - Λαϊκός παράγοντας ως πολιτική δυναμική, ως ανεξάρτητη και ενεργή μεταβλητή. Η ενίσχυση τού κομματικού φορέα της πολιτικής έκφρασης των Ελλήνων Εθνικιστών αποτελεί μονόδρομο και απαραίτητο συστατικό για την επιβίωση και την ανόρθωση της Πατρίδας και του Λαού.
Γιώργος Μάστορας
