Το στέλεχος των ΕΛΛΗΝΩΝ και κτηνίατρος, Αλέξανδρος Ζερβέας, έδωσε μια αναλυτική συνέντευξη στο περιοδικό ΘΗΡΕΥΤΗΣ και στον δημοσιογράφο, Χάρη Μπερτίδη. Ο κ. Ζερβέας απάντησε τόσο στην ανόητη προσπάθεια στείρωσης όλων των κατοικίδιων ζώων με το νομοσχέδιο «Άργος», σε λύσεις που πρέπει να υπάρξουν για το μεγάλο πρόβλημα της αύξησης των αδέσποτων σκύλων σε ολόκληρη την χώρα και κατακεραύνωσε την επιφανειακή προσέγγιση του προβλήματος από τους Δήμους. Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη, με τον πρόλογο του δημοσιογράφου, καθώς και αντίστοιχες φωτογραφίες από το περιοδικό. Αξίζει να τονιστεί ότι η άποψη του στελέχους του κινήματός μας φιλοξενήθηκε και στο πρωτοσέλιδο του περιοδικού.
«Μέσα σε όλα τα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει ο κλάδος μας, προστέθηκε και το νομοσχέδιο σχετικά με την υποχρεωτική στείρωση όλων των δεσποζόμενων ζώων. Ας μην γελιόμαστε, όσοι παίρνουν έναν σκύλο από μόδα είναι αδιάφοροι. Το νομοσχέδιο αφορά όλους εμάς. Ένα σχέδιο νόμου, που πέρασε από δημόσια διαβούλευση, είχε συντριπτικά σχόλια εναντίον των κάθετων μέτρων που είχε στα επιμέρους άρθρα, έφερε αντιδράσεις και συγκεντρώσεις κυνηγών και κυνόφιλων σε ολόκληρη την Ελλάδα και μένει να δούμε πώς τελικά θα κατατεθεί και αν θα ψηφιστεί. Εμείς, έχοντας χρέος απέναντι στους αναγνώστες επικοινωνήσαμε με τον Αλέξανδρο Ζερβέα, κτηνίατρο και στέλεχος του κόμματος «ΕΛΛΗΝΕΣ», για να δούμε και την οπτική ενός επιστήμονα, σε συνέχεια των αντιδράσεων του Κτηνιατρικού Συλλόγου και των επιθέσεων που δέχτηκε από διάφορους… «ανθρωπιστές» και «φιλόζωους».
Θεωρώ ότι το εν λόγω νομοσχέδιο, εφόσον κατατεθεί δίχως ουσιαστικές αλλαγές, θα δημιουργήσει προβλήματα αντί να επιφέρει λύσεις. Μόνο οι απόψεις των λεγόμενων φιλοζωικών οργανώσεων έχουν εισακουστεί, ενώ άλλοι κλάδοι και οργανώσεις τέθηκαν σε καθεστώς σιωπής. Συνήθως, ό,τι επιβάλλεται μέσω διαδικασιών εδραζομένων στο αποφασίζομεν και διατάσσομεν δεν είναι ηθικό. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας οφείλει να νομοθετήσει αφουγκραζόμενη το σύνολο της κοινωνίας και όχι μέρος αυτής.
- Ποια είναι η επίσημη θέση της Κτηνιατρικού Συλλόγου; Άλλοι συνάδελφοί σου τι πιστεύουν;
Η επίσημη θέση του Κτηνιατρικού Συλλόγου είναι ότι το προς διαβούλευση και ύστερα προς ψήφιση νομοσχέδιο έχει πολλά λάθη και κενά. Όσον αφορά το ζήτημα της υποχρεωτικής στειρώσεως στέκεται κάθετα αντίθετος, επικαλούμενος την ανάγκη σεβασμού εκ μέρους του νομοθέτη των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών-ιδιοκτητών ζώων. Τονίζει, επίσης, ότι μόνο στην Κροατία και την Ρουμανία υφίσταται παρόμοια νομοθετική πρόνοια περί υποχρεωτικής στειρώσεως. Και μάλιστα όχι καθολικά όπως επιχειρεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
- Δεν είναι λίγο υποκριτικό όλοι αυτοί οι οικολογούντες να είναι λόγου χάρη ενάντια στο κόψιμο της ουράς και ταυτόχρονα να είναι υπέρ της στείρωσης;
Ασφαλώς και είναι υποκριτικό. Όπως είναι καταδικαστέα η απαράδεκτη πρακτική του ακρωτηριασμού της ουράς ενός ζώου χωρίς λόγο, το ίδιο απαράδεκτη και καταδικαστέα θεωρώ την επιβολή υποχρεωτικής στειρώσεως για όλα τα ζώα. Δεν χρειάζεται υψηλός δείκτης νοημοσύνης ώστε να κατανοήσει κάποιος ότι η αφαίρεση του γεννητικού συστήματος ενός ζώου επηρεάζει πολύ περισσότερο την ευζωία του από ό,τι η αφαίρεση της ουράς. Κι ενώ για το έλασσον ορισμένοι θορυβούν- και ορθότατα θορυβούν- για το μείζον σιωπούν ή ακόμη χειρότερα επικροτούν.
- Είσαι επιστήμονας! Όλο αυτό γίνεται με πρόσχημα την εκρηκτική αύξηση των αδέσποτων ζώων. Με ποιους τρόπους – πέρα από την υποχρεωτική στείρωση – θα μπορούσαν να μειωθούν οι ροές αυτές;
Η Παιδεία αποτελεί την βέλτιστη απάντηση σε κάθε πρόβλημα. «Κάλλιον το προλαμβάνειν ή το θεραπεύειν». Ένας αληθινά φιλόζωος δεν θα εγκαταλείψει ποτέ τον τετράποδο φίλο του. Για να είναι όμως αληθινά φιλόζωος, θα πρέπει να έχει και την αντίστοιχη Παιδεία. Η σωστή Παιδεία πρέπει να αποτελεί κύριο μέλημα μιας ευνομούμενης Πολιτείας. Οι κατασταλτικές «λύσεις» φανερώνουν έλλειψη οράματος και κυρίως έλλειψη εμπιστοσύνης προς την Ελληνίδα και τον Έλληνα. Είναι οξύμωρο να θεωρεί η κυβέρνηση ότι ο πολίτης είναι ώριμος να ορίζει μέσω της ψηφοδοσίας την πολιτική ηγεσία της πατρίδος μας και ταυτόχρονα να θεωρεί πως δεν διαθέτει την απαιτούμενη ωριμότητα ώστε να φέρεται με υπευθυνότητα έναντι του δεσποζόμενου από αυτόν ζώου. Επίσης, πιστεύω ότι η πολιτεία οφείλει να μεριμνήσει ώστε όταν συντρέχει λόγος οικονομικής ή άλλης αδυναμίας διατηρήσεως της κατοχής ενός ζώου, να παρέχεται η δυνατότητα στον ιδιοκτήτη της παράδοσης του κατοικιδίου του σε οργανωμένο καταφύγιο ζώων. Τέλος, επιβολή αυστηροτάτων ποινών σε όσους εγκαταλείπουν τα ζώα τους. Τα ζώα έχουν ψυχή και συναισθήματα, δεν είναι αντικείμενα προς χρήση.
- Πιστεύεις στην αξιοκρατία και στην ευσυνειδησία; Πώς γίνεται για κάποιους ανεγκέφαλους να τιμωρούνται όσοι είναι σωστοί απέναντι στα ζώα που κατέχουν και απέναντι στην κοινωνία;
Ασφαλώς και πιστεύω στις αξίες αυτές επειδή πιστεύω στην έννοια της προσωπικής ευθύνης. Είναι παράλογο και άδικο η κυβέρνηση να νομοθετεί βασιζόμενη στην συλλογική ευθύνη. Ανεγκέφαλοι υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν σε κάθε τομέα, κάθε κοινωνίας. Το κράτος έχει την ευθύνη να τιμωρεί παραδειγματικά όσους είναι ανεύθυνοι και παρανομούν. Όχι να τιμωρεί προληπτικά το σύνολο ενός χώρου. Κατά αυτόν τον τρόπο καταλήγουμε στον παραλογισμό του όλοι είναι ένοχοι μέχρι της αποδείξεως του εναντίου, ή στην περίπτωση μας όλοι είναι ανεύθυνοι μέχρι της στειρώσεως του ζώου.
- Τέλος, οι Δήμοι έχουν πραγματική συμβολή στη λύση του προβλήματος των αδέσποτων σκύλων; Ή είναι επιφανειακή;
Η συμβολή των Δήμων στο πρόβλημα των αδέσποτων είναι επιφανειακή, τυπική και όχι ουσιαστική. Τουλάχιστον μέχρι στιγμής. Για να συμβάλλουν αποφασιστικά οι Δήμοι πρέπει να επιδοτούνται ετησίως με ικανά όσον αφορά την αντιμετώπιση του προβλήματος ποσά. Ποσά ελεγχόμενα από τις ελεγκτικές υπηρεσίες του κράτους ώστε να μην διασπαθίζονται από τα μέλη των δημοτικών συμβουλίων. «Δει δη χρημάτων, ω άνδρες κοινοβουλευτικοί, και άνευ τούτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων». Τέλος, επιθυμώ να τονίσω ότι η επιδιωκόμενη συνεργασία Δήμων και φιλοζωικών Μ.Κ.Ο. μόνο δεινά θα επιφέρει. Αρκετά ταλαιπώρησαν σε άλλους τομείς την πατρίδα μας οι παχυλά αμειβόμενοι «εθελοντές-σωτήρες» των Μ.Κ.Ο., δεν είναι αναγκαία η εμπλοκή τους και στο πρόβλημα των αδέσποτων».
