Το σύστημα Μητσοτάκη έχει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά: Από την αρχή στήθηκε με έναν βαθμό αυτονομίας από το κόμμα, αλλά ακόμα και από το κυβερνητικό σχήμα, το οποίο μέχρι πρότινος ήταν υποχρεωμένο να υπολογίζει διάφορες ισορροπίες ανάμεσα στις κομματικές φατρίες. Το Μαξίμου όμως είναι ένας απόλυτα ελεγχόμενος χώρος, αδιαπέραστος, με ανθρώπους επιλεγμένους, οι οποίοι έχουν επίγνωση ότι «εδώ κάνουμε κουμάντο μόνο εμείς». Η απόλυτη εξάρτηση τού συστήματος των ΜΜΕ από το Μαξίμου (η λίστα Πέτσα είναι μόνο μια παρωνυχίδα στο σύστημα εξαρτήσεων), ο πλήρης έλεγχος τής ΕΥΠ και η τοποθέτηση ανθρώπων-κλειδιά σε κρίσιμους χώρους, όπως η δικαιοσύνη ή τα σώματα ασφαλείας, αποδεικνύει του λόγου το αληθές για την δομή και τα χαρακτηριστικά τής νυν κυβέρνησης.
Όμως, όταν έφθασε η στιγμή τής «παροχέτευσης» τού πακέτου των δισεκατομμυρίων ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας της ΕΕ, άρχισαν τα σκάνδαλα και οι τριγμοί. Υποκλοπές, Κολωνός, Πάτσης, «πόλεμος» (προσωρινός, όπως αποδείχθηκε) με Μαρινάκη. Αυτή είναι η μια πλευρά των τριγμών που αντιμετωπίζει το σύστημα Μητσοτάκη. Η άλλη, είναι από τις αντιδράσεις που προκαλεί η άμεση προσκόλλησή του στην «σωστή πλευρά τής ιστορίας» και σε ό,τι αυτή τού επιτάσσει: Εμπλοκή στον πόλεμο της Ουκρανίας, επαχθή «συμβιβασμό» με την Τουρκία, αποδοχή κάθε επιθυμίας των ΗΠΑ σε οποιοδήποτε σημείο τής Χώρας, «καλή διαγωγή» στα Βαλκάνια (δηλαδή, να καταπίνονται όλες οι προκλήσεις π.χ. του Ράμα, άδεια για διδασκαλία τής «μακεδονικής γλώσσας» στην Βόρειο Ελλάδα, πλήρης ευθυγράμμιση για την ένταξη των βαλκανικών χωρών στην ΕΕ κ.λπ.). Και φυσικά, ψήφιση «δαγκωτό» όλων των κυρώσεων κατά της Ρωσίας.
Αυτά, όμως, συνεπάγονται να αδειάζουν οι στρατιωτικές αποθήκες στην Βόρεια Ελλάδα για να αποστέλλονται όπλα στην Ουκρανία, σημαίνουν ότι τα νησιά αποστρατιωτικοποιούνται και τα οπλικά συστήματα μεταφέρονται προς Ουκρανία. Έτσι, κάνουμε τα «καλά παιδιά» και προς την Τουρκία και προς τις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ. Αλλά όλα αυτά, που προωθεί το σύστημα Μητσοτάκη, δεν βρίσκουν ευθυγραμμισμένους όλους τους παράγοντες, π.χ. της Στρατιωτικής Ηγεσίας. Τότε, το σύστημα Μητσοτάκη, ιδίως μέσα από τα φιλικά προς αυτόν ΜΜΕ, αρχίζει την συκοφάντηση ή την ρίψη «ρουκετών» ενάντια σε πρόσωπα και ρόλους. Ο σχεδόν απόλυτος χειρισμός της ενημέρωσης από το σύστημα Μητσοτάκη με το ανεβοκατέβασμα ζητημάτων προς κάθε χρήση, μαζί με ένα καθεστώς παρακολουθήσεων των πάντων, ήταν και εξακολουθεί να είναι το κύριο μοτίβο: «Παρακολουθώ, συκοφαντώ, καταστέλλω».
Από την άλλη, έχουμε απόλυτη διάλυση τόσο του κοινωνικού ιστού όσο και της κεντρικής διοίκησης. Σύμφωνα με την αντίληψη του συστήματος Μητσοτάκη, το κράτος πρέπει να ασκεί ολοκληρωτικό έλεγχο όχι μόνο επί των εχθρών και των αντιπάλων του, αλλά ακόμα και επί των πιο στενών συνεργατών που μπορεί να παρεκκλίνουν έστω και λίγο, ενώ ταυτόχρονα «αποσύρεται» συνειδητά από άλλους τομείς, όπως η διοίκηση, η υγεία, η παιδεία, η κοινωνική πρόνοια κ.λπ. Σε αυτά θα μπουν οι επιχειρήσεις, τα ιδιωτικά συμφέροντα, οι κεφαλαιοκράτες. Τα υπόλοιπα θα τα κάνουν η παραπλάνηση των ΜΜΕ και η συνύφανση με χώρους του υποκόσμου και της παραοικονομίας…
Επομένως, έχουμε την οικοδόμηση ενός συστήματος «ενεργού επιτελικού κράτους», το οποίο, για να υπάρξει ως τέτοιο, δημιουργεί παράλληλα και ένα παρακράτος απόλυτα ελεγχόμενο από το κέντρο, δηλαδή το Μαξίμου. Αυτό, όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές, παροξύνεται. Αλλά και όσοι εκ του «συνταγματικού τόξου» το αντιπαλεύουν για ίδιον όφελος, ανασύρουν στοιχεία και σκάνδαλα. Στην υπόθεση αυτή αναμιγνύονται άμεσα εγχώριες ελίτ και ξένα συμφέροντα. Το όλο εκρηκτικό σκηνικό δεν θα αφήσει χωρίς απώλειες (ίσως πολύ σοβαρές) το σύστημα Μητσοτάκη, με αποτέλεσμα αρκετοί εσωτερικοί παράγοντες τής ΝΔ να αναρωτιούνται πως θα τελειώσει το «καθεστώς Μητσοτάκη» χωρίς η «παράταξη» να χάσει την πρωτοκαθεδρία και την πρωτοβουλία κινήσεων…
Γιώργος Μάστορας
