Ανεβαίνει το θερμόμετρο της πολιτικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στα συστημικά κόμματα που διεκδικούν μια θέση στο «κέντρο» (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ) της πολιτικής ζωής της Χώρας, με αλληλοτσακωμούς-κοκορομαχίες και δημιουργία κλίματος συσπείρωσης των «μαγαζιών» τους.
Και τα τρία κόμματα έχουν να ανταποκριθούν ή να αντιμετωπίσουν την δρομολόγηση ενός νέου πλαισίου διακυβέρνησης, πιο «εκσυγχρονιστικού», πιο τεχνοκρατικού, πιο «συνθετικού», που να υπερβαίνει τις «αγκυλώσεις» των κομμάτων. Ενός πλαισίου πιο ευθυγραμμισμένου με τις απαιτήσεις της «ψηφιακής και πράσινης μετάβασης», καθώς και της διευθέτησης του νέου ρόλου και θέσης της Ελλάδος (δηλαδή της υποβάθμισης της, ιδιαίτερα σε σχέση με την Τουρκία).
Μπορεί να «τσακώνονται» μεν, πάντοτε όμως προσεκτικά και εντός του συστημικού πλαισίου. Δεν θίγονται κομβικά ζητήματα, ούτε αμφισβητούνται οι κεντρικές επιλογές «δανειστών», πρεσβειών, εγχώριων ελίτ. Σε αυτά τα θέματα είναι πολύ προσεχτικοί και υπάκουοι, διαβεβαιώνοντας τα κέντρα ισχύος: «θα τηρηθούν τα πλαίσια με ευλάβεια. Το τι λέμε και το τι ψηφίζουμε στην Βουλή δεν έχει τόση σημασία, όσο η σταθερότητα μας απέναντι στους Θεσμούς: ΕΕ, ΗΠΑ, αγορές, ιδιωτικοποιήσεις, Υπερταμείο κ.τ.λ.».
Ιδού ένα χαρακτηριστικό κραυγαλέο παράδειγμα του τελευταίου διαστήματος: κανένας από τους τρεις δεν έθεσε ζήτημα να τεθεί ένα βέτο, μια υποσημείωση, ένας αστερίσκος, στα όργανα ΕΕ και ΝΑΤΟ για την συνεχή προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας, που απειλεί ανοιχτά και επίσημα την Κυριαρχία της Ελλάδος. Κανένα σοβαρό διάβημα, καμία αυστηρή νότα για την υπεράσπιση της Ελληνικής ομογένειας στην Ουκρανία. Καμία ενέργεια, ούτε καν σκέψη, να εξαιρεθεί η Ελλάδα από τις όποιες πιθανές στρατιωτικές επιχειρήσεις και να μην λειτουργήσει ως ορμητήριο ενάντια στην Ρωσία. Μπορεί να υπάρχει η σχετική άνεση να ψηφίζει κανείς «παρών» ή και «κατά» σε νομοσχέδια και συμφωνίες, δεν τολμούν όμως να θέσουν πιο καίρια ζητήματα που να κατοχυρώνουν βαθμούς Κυριαρχίας της Χώρας. Το… αστείο είναι πως όλα όσα πειθήνια και σαν εκπαιδευμένος σκύλος πράττει και ψηφίζει η ΝΔ σήμερα στα ζητήματα αυτά, όλα -μα όλα- είχαν δρομολογηθεί επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος ζητωκραύγαζε για την «στρατηγική σχέση» με τις ΗΠΑ, και ακόμα πανηγυρίζει για την αμερικανογερμανική «παραγγελιά» που εκτέλεσε με την προδοτική συμφωνία των Πρεσπών, η οποία αποτελεί τον οδηγό όλων για μελλοντικές υποτακτικές «διευθετήσεις» με την Τουρκία, σε Θράκη και Αιγαίο. Μια συμφωνία κατάπτυστη, την οποία η πατριδοκάπηλη κυβέρνηση Μητσοτάκη τηρεί με θρησκευτική ευλάβεια, δείχνοντας και αυτή τον αληθινά σάπιο και εθνικά επικίνδυνο χαρακτήρα της.
Διανύουμε μια ακόμη πολύ δύσκολη χρονιά, με ανεύθυνη και εθελόδουλη κυβέρνηση, χωρίς πυξίδα ευθύνης και ασφάλειας, με ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα από τις σχέσεις εξάρτησης και υποτέλειας με πρεσβείες, υπερεθνικούς οργανισμούς και εγχώριους ολιγάρχες, με ένα Λαό κουρασμένο, ταλαιπωρημένο, συγχυσμένο, ξεγελασμένο, προδομένο. Η Χώρα, ευρισκόμενη σε κρίσιμες στιγμές, πάσχει από έλλειψη ενεργητικής-ευεργετικής Πολιτικής σε όλα τα πεδία. Μιας Πολιτικής που να κατοχυρώνει την ενίσχυση της Κυριαρχίας-Αυτάρκειας, στηριζόμενη σε μια Εθνική και Λαϊκή Συσπείρωση ΕΛΛΗΝΩΝ ενημερωμένη και ενεργοποιημένη. Αυτό το πολιτικό κενό περιμένει την λυτρωτική κάλυψή του, παρά τα δυσοίωνα σημάδια της συγκυρίας.
Γιώργος Μάστορας
