Στις 7 Φεβρουαρίου 1956, η Κύπρος θρηνούσε τον πρώτο νεκρό μαθητή του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ. Ο 18χρονος Πετράκης Γιάλλουρος, μαθητής της ΣΤ’ τάξης του Γυμνασίου Αμμοχώστου, έπεφτε νεκρός από τα πυρά των Άγγλων κατακτητών, ενώ ηγείτο μαχητικής διαδήλωσης μαθητών στην κατεχόμενη πατρίδα.
Η φωτιά της αντίστασης στα σχολεία
Από την 1η Απριλίου 1955, όταν η ΕΟΚΑ ξεκίνησε τον ένοπλο αγώνα της για την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού και την Ένωση με την Ελλάδα, οι μαθητές της Κύπρου αποτέλεσαν ένα από τα πιο δυναμικά και ανυπότακτα κομμάτια της αντίστασης. Τα σχολεία μετατράπηκαν σε φυτώρια αγωνιστών, που με τη φλόγα στην ψυχή και το πάθος τους για ελευθερία, δεν δίσταζαν να συγκρουστούν με τους πάνοπλους δυνάστες.
Ο Πετράκης Γιάλλουρος ήταν σημαιοφόρος του Γυμνασίου Αμμοχώστου και υπεύθυνος των μαθητικών ομάδων. Μαζί με τους συμμαθητές του, έβγαινε συχνά στους δρόμους, κρατώντας ψηλά τη γαλανόλευκη, φωνάζοντας συνθήματα για Ένωση και αψηφώντας την αγγλική βία. Ήταν ένας από εκείνους τους νέους που δεν δίστασαν ούτε στιγμή να θυσιάσουν τη ζωή τους για τον μεγάλο σκοπό.
Η Θυσία του ηρωικού μαθητή και η συνέχιση του Αγώνα μέχρι την τελική νίκη
Στις 7 Φεβρουαρίου 1956, οι μαθητές του Γυμνασίου Αμμοχώστου βγήκαν στους δρόμους για να διαδηλώσουν κατά της βρετανικής κατοχής. Οι Άγγλοι στρατιώτες, τρομοκρατημένοι από το αγωνιστικό πνεύμα της κυπριακής νεολαίας, άνοιξαν πυρ εναντίον των άοπλων μαθητών. Ο Πετράκης, κρατώντας τη σημαία, στάθηκε μπροστά, δείχνοντας το δρόμο της αντίστασης. Τα σκάγια τον βρήκαν στο στήθος. Έπεσε νεκρός, αλλά η θυσία του έγινε σύμβολο αγώνα για όλους τους Έλληνες της Κύπρου.
Η θυσία του Πετράκη Γιάλλουρου δεν πήγε χαμένη. Ο αγώνας συνεχίστηκε, με την ΕΟΚΑ να γράφει σελίδες δόξας και αντίστασης, μέχρι τη νίκη του 1959 και τη δημιουργία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όμως, το όνειρο της Ένωσης δεν πραγματοποιήθηκε, αφήνοντας ανοιχτό το κεφάλαιο της εθνικής αποκατάστασης του Ελληνισμού της Κύπρου.
Σήμερα, 69 χρόνια μετά τη θυσία του Πετράκη Γιάλλουρου, ο αγώνας του μας θυμίζει ότι η ελευθερία δεν χαρίζεται αλλά κατακτάται με αίμα και θυσίες. Η ιστορία δεν ξεχνιέται και οι ήρωες σαν τον Πετράκη φωτίζουν τον δρόμο της εθνικής μας πορείας.
Αθάνατος!
