«Με την βοήθειαν του Θεού, με πίστιν εις τον τίμιον αγώνα μας, με την συμπαράστασιν ολοκλήρου του Ελληνισμού και με την βοήθειαν των Κυπρίων, αναλαμβάνομεν τον αγώνα διά την αποτίναξιν του αγγλικού ζυγού».

Ο κυπριακός ελληνισμός τιμά την Εθνική Επέτειο της 1ης Απριλίου του 1955. Στα χνάρια των προγόνων του 1821, οι Κύπριοι έκαναν τη δική τους επανάσταση, τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ. Σε ολόκληρη την επικράτεια τηςελεύθερης Κύπρου, η ιστορική επέτειος τιμάται στη θύμηση του αγώνα που υπήρξε η αρχή της ανεξαρτησίας της Κύπρου.

Φέτος, συμπληρώνονται 67 χρόνια από τη 1η Απριλίου 1955, ημέρα κατά την οποία ξεκίνησε ο ένοπλος αγώνας των Κυπρίων εναντίον των Βρετανών αποικιοκρατών με στόχο την ένωση της μεγαλονήσου με την Ελλάδα.

Είχε προηγηθεί το δημοψήφισμα του 1950 στο οποίο το 95,7% των Κυπρίων (και οι Τουρκοκύπριοι) είχε ταχθεί υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα. Το αποτέλεσμα δεν έγινε δεκτό από το Λονδίνο, το οποίο είχε αθετήσει τις υποσχέσεις του, έναντι της Ελλάδας και των Κυπρίων. Η Βρετανία είχε υποσχεθεί ότι η Κύπρος θα ενωθεί με την Ελλάδα μετά τη νίκη εναντίον του άξονα στην οποία συνέβαλαν ουσιαστικά τόσο οι Έλληνες αλλά και οι Κύπριοι που κατατάχθηκαν εθελοντικά στον Βρετανικό στρατό.

Στρατιωτικός αρχηγός της ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών) υπήρξε ο Συνταγματάρχης Γεώργιος Γρίβας ο οποίος απέκτησε το ψευδώνυμο «Διγενής».

Στην προπαρασκευή του αγώνα της ΕΟΚΑ βοήθησαν αρκετοί έλληνες επιχειρηματίες με χρηματοδότηση και αποστολή οπλισμού στη Κύπρο.

Ο αγώνας της ΕΟΚΑ ξεκίνησε εντυπωσιακά μισή ώρα μετά τα μεσάνυκτα την 1η Απριλίου, με εκρήξεις βομβών σε σταθμούς παραγωγής ηλεκτρισμού, αστυνομικούς σταθμούς και στο ΡΙΚ (Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου). Πρώτος νεκρός ο Μόδεστος Παντελή ο οποίος σκοτώθηκε από ηλεκτροπληξία ενώ προσπαθούσε να κόψει καλώδια. Το τι συνέβη το γνώριζαν μόνο οι μυημένοι στην ΕΟΚΑ. Στη πλειοψηφία τους οι αγωνιστές ήταν νεαροί, και χωρίς καμία πολεμική εμπειρία. Εμπειρία είχε μόνο ο υπαρχηγός της ΕΟΚΑ, Γρηγόρης Αυξεντίου.

Θυσίες και αίμα

Ο αγώνας της ΕΟΚΑ αγκαλιάστηκε γρήγορα από το σύνολο των Κυπρίων που εντάχθηκαν στις τάξεις της. Τον Μάρτιο του 1956 οι Άγγλοι συνέλαβαν τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο μαζί με τον τότε Μητροπολίτη Κερύνειας, τον Παπα Σταύρο Παπαγαθαγγέλου (που όρκιζε τους αγωνιστές) και τον Πολύκαρπο Ιωαννίδη. Όλοι ξορίστηκαν στις Σεϋχέλλες.

Κατά τη διάρκεια του αγώνα η Βρετανία άσκησε αυστηρή στάση με στρατιωτικές επιχειρήσεις και εκτελέσεις αγωνιστών ακόμα και για μεταφορά οπλισμού ή συμμετοχή σε διαδηλώσεις. Οι πρώτοι που εκτελέστηκαν ήταν στις 10 Μαϊου 1956 οι Μιχαλάκης Καραολής και Ανδρέας Δημητρίου. Απαγχονίστηκαν στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας και τάφηκαν σε χώρο εντός των φυλακών όπου σήμερα είναι μνημείο με την ονομασία «Φυλακισμένα Μνήματα». Στον ίδιο χώρο τάφηκαν και άλλοι αγωνιστές ώστε οι κηδείες τους να μη γίνουν αφορμή για λαϊκή εξέγερση. Στα «Φυλακισμένα Μνήματα» είναι θαμμένοι 13 αγωνιστές.

Στις 9 Αυγούστου 1956 απαγχονίζονται ακόμα τρεις αγωνιστές. Οι Ανδρέας Ζάκος, Χαρίλαος Μιχαήλ και Ιάκωβος Πατάτσος για να ακολουθήσουν στις 21 Σεπτεμβρίου, οι Μιχαήλ Κουτσόφτας, Ανδρέας Παναγίδης και Στέλιος Μαυρομάτης.

Στα «Φυλακισμένα Μνήματα» τάφηκε και ο Γρηγόρης Αυξεντίου ο οποίος σκοτώθηκε σε μάχη που έδωσε μόνος του με εκατοντάδες Βρετανούς στις 3 Μαρτίου 1957 σε κρησφύγετο στο Μοναστήρι της Παναγίας του Μαχαιρά. Ο Αυξεντίου είναι η πλέον εμβληματική μορφή καθώς οι Βρετανοί για να τον εξοντώσουν αναγκάστηκαν να ρίξουν βενζίνη με ελικόπτερα στο κρησφύγετο του, αφού ο ίδιος είχε αρνηθεί να παραδοθεί. Στις 14 Μαρτίου του 1957 με την άρνηση της σημερινής Βασίλισσας της Βρετανίας Ελισάβετ να δώσει χάρη, απαγχονίστηκε ο 18χρονος Ευαγόρας Παλληκαρίδης

Κατά τη διάρκεια του αγώνα υπήρξαν εκατοντάδες νεκροί σε μάχες.

Στις 2 Σεπτεμβρίου 1958, πραγματοποιήθηκε μία από τις πιο επικές μάχες της ΕΟΚΑ, στον Αχυρώνα του Λιοπετρίου. Η μάχη που έμεινε γνωστή ως «σκυταλοδρομία θανάτου» στέρησε τη ζωή από τέσσερις αγωνιστές της οργάνωσης: Ανδρέα Κάρυο, Ηλία Παπακυριακού, Φώτη Πίττα και Χρίστο Σαμαρά....

Από την Ένωση στην Ανεξαρτησία

Ο αγώνας της ΕΟΚΑ δεν κατάφερε να πετύχει τον στόχο της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα. Οι συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου οδήγησαν στην ανακήρυξη της Κύπρου σε ανεξάρτητο κράτος υπό κηδεμονία και με τις εγγυήσεις της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Βρετανίας. Το κράτος που ιδρύθηκε το 1960 λειτούργησε ως δικοινοτικό για τρία μόνο χρόνια. Ακολούθησαν τα γεγονότα των Χριστούγεννων του 1963 και οι δικοινοτικές ταραχές. Το 1974 το πραξικόπημα της χούντας των Αθηνών κατά του Μακαρίου οδήγησε στη τουρκική εισβολή και στη κατοχή που η μεγαλόνησος βιώνει μέχρι και σήμερα…