Μία από τις σπουδαιότερες σύγχρονες οσιακές μορφές της Ορθοδοξίας, ο μοναχός Παΐσιος Αγιορείτης, ανεγράφη στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας πριν από 6 έτη, στις 13 Ιανουαρίου 2015.
Εκατομμύρια Ελλήνων στην Ελλάδα και το εξωτερικό ευλαβούνται την μνήμη του. Οι διδαχές και τα πνευματικά του μηνύματα αποτελούν σήμερα πολύτιμο στήριγμα για όσους αγωνίζονται υπέρ Πίστεως και Πατρίδος.
Το φλογερό πατριωτικό του αίσθημα και η μέριμνά του για τις σκλαβωμένες Πατρίδες του Ελληνισμού στην καθ΄ημάς Ανατολή, την Βόρειο Ήπειρο, την Κύπρο εμπνέουν μέχρι και σήμερα συμπατριώτες μας όλων των ηλικιών. Εκτός αυτού, ο Άγιος Παΐσιος έδειξε αμέριστο ενδιαφέρον και για την διαφύλαξη του θεσμού της οικογενείας, μέσα από τον οποίο τα νέα Ελληνόπουλα έχουν την δυνατότητα να ανατραφούν με υγιείς αρχές.
Ο Όσιος πατήρ Παΐσιος γεννήθηκε από ευλαβείς γονείς, τον Πρόδρομο και την Ευλαμπία Ενζεπίδη, στα Φάρασα της Καππαδοκίας στις 25 Ιουλίου του 1924 μ.Χ., λίγες μέρες πριν από τη φυγή των Φαρασιωτών από την πατρώα γη για την Ελλάδα. Στη βάπτισή του, ο Όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, ο πλήρης ημερών και αγιότητος βίου κοσμούμενος ιερέας των Φαράσων, τον ονόμασε Αρσένιο, «για να τον αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως χαρακτηριστικά είπε.
Έζησε τα παιδικά του χρόνια στην Κόνιτσα της Ηπείρου. Εμόνασε στο Άγιον Όρος, την Ιερά Μονή Παναγίας Στομίου Κονίτσης και το θεοβάδιστο Όρος Σινά. Αγωνίστηκε με πολλή ταπείνωση, διαρκή νηστεία, ακατάπαυστη αγρυπνία και αδιάλειπτη προσευχή. Από την εποχή που εγκαταστάθηκε στην Παναγούδα του Αγίου Όρους, τον επισκεπτόταν πλήθος λαού προκειμένου να λάβει την ευλογία του, καθώς επίσης την πνευματική του καθοδήγηση και συμβουλή.
Κοιμήθηκε την Τρίτη 12 Ιουλίου 1994 μ.Χ. και ώρα 11:00 και ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης.
Ο ισάγγελος βίος του Αγίου Παϊσίου και οι ευεργεσίες που έκανε προς τους συνανθρώπους του, αποτελούν την πραγματική παρακαταθήκη του Γένους μας. Ούτε τα Ταμεία Ανάκαμψης, ούτε η αυθεντία των «ειδικών», ούτε τα μεταρρυθμιστικά σχέδια των «τεχνοκρατών».
ἈπολυτίκιονἮχος δ ́. Ταχὺ προκατάλαβε.Παΐσιε γέγονας, τῶν ἀσκητῶν ἡ κρηπίς, τοῦ Ἄθωνος κλέϊσμα, καὶ Σουρωτῆς ὁ τροφός, Κονίτσης τὸ καύχημα, σὺ γὰρ ἐπὶ τὰ ἴχνη, Ἀρσενίου ὁδεύσας, εἴληφας χαρισμάτων, τὴν πληθὺν Παρακλήτου, ἀφθόνως τοῖς σὲ τιμῶσιν, παρέχων τὰ πρόσφορα.
