Ο Ευαγόρας είναι από τους πιο γνωστούς ήρωες του απελευθερωτικού αγώνα, ο τελευταίος και ο νεαρότερος από τους 9 απαγχονισθέντες. Αθλητής, ποιητής, αγωνιστής. Όσα αρμόζουν σε έναν νέο με αξίες και ιδανικά! Γι' αυτό κλιμάκιο της Νεολαίας Αθηνών, με επικεφαλής τους Νικόλαο Κέκη και Κωνσταντίνο Φλώρο, παρευρέθηκε στο μνημόσυνο του Ευαγόρα, τιμώντας την μνήμη του αλλά και την αγωνιστικότητά του.
Ένας 19χρονος που δεν φοβήθηκε την αγχόνη και πέθανε γενναία για την Ελλάδα! Χρέος μας είναι να ακολουθήσουμε τα χνάρια του Ευαγόρα. Που πήρε μιαν ανηφοριά, που πήρε μονοπάτια, που βρήκε τα σκαλοπάτια για να πάει στη Λευτεριά!
Στις 2 Ιουνίου 1953 - Ημέρα στέψης της βασίλισσας Ελισάβετ. Σε ηλικία μόλις 15 ετών ο Βαγορής, με θάρρος κατέβασε την Αγγλική σημαία από τα προπύλαια του Ιακωβείου Γυμνασίου. Όπου αυτή η αγωνιστική του πράξη ματαίωσε τους εορτασμούς που οργάνωναν οι Άγγλοι.
Ο ήρωας είχε την σπίθα της αγωνιστικότητας μέσα του και συνειδητοποίησε από νωρίς την κατάσταση που επικρατούσε με την σκλαβιά στο νησί. Έτσι ένα χρόνο μετά εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ. Αργότερα ο ήρωας είχε ένα δικαστήριο όπου τον κατηγορούσαν για επίθεση προς Άγγλους στρατιώτες οι οποίοι κακοποιούσαν έναν συμμαθητή του. Ο Ευαγόρας αποφάσισε να μην εμφανιστεί στην δίκη και να ανέβει αντάρτης στο βουνό. Και έτσι θέλοντας να αποχαιρετήσει τους συμμαθητές του, αφήνει έναν γραπτό αποχαιρετισμό.
Ήταν το ποίημα του με τον τίτλο «Ἐγερτήριον Σάλπισμα», πιο γνωστό με τον τίτλο «Θά πάρω μιάν ἀνηφοριά», που άρχιζε με τους στίχους:«Θα πάρω μιαν ανηφοριά, θα πάρω μονοπάτια να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη λευτεριά. Θ' αφήσω αδέλφια, συγγενείς, τη μάνα, τον πατέραμες στα λαγκάδια πέρα και τις βουνοπλαγιές. Ψάχνοντας για την λευτεριά, θα’ χω παρέα μόνη κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές. Τώρα κι αν είναι χειμωνιά, θα” ρθει το καλοκαίρι τη λευτεριά να φέρει σε πόλεις και χωριά.»
Στις 25 Φεβρουαρίου, στη δίκη του, ο Παλληκαρίδης δεν άφησε περιθώρια στους δικηγόρους του να τον υπερασπιστούν, αφού παρά τις αντιρρήσεις τους παραδέχθηκε την ενοχή του: «Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα το έκαμα ως Έλλην Κύπριος όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο». Το απόγευμα της 13ης Μαρτίου ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης μέσα στις φυλακές Λευκωσίας, «χάραξε» πάνω σε ένα άσπρο χαρτί: «Θ΄ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το κάθε τι. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί».
Νεολαία Αθηνών
