17 Μαρτίου 1821: Η αδούλωτη Μάνη ανάβει τη φλόγα της Επανάστασης

Έλληνες  16/03/2024  

Μοιραστείτε το άρθρο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης

Της Αργυρώς (Ρίκας) Θωμάκου

      ″Φλόγα τού Ταινάρου″

       Κλείνουμε 203 χρόνια από την πραγματική έναρξη της Εθνικής Επαναστάσεως, στις 17 Μαρτίου 1821. Γνωρίζω ότι φουσκώνει η δικαιολογημένη οργή για την ατιμωρησία  του εγκλήματος των Τεμπών και των παιδοβιαστών. Ότι “χορτάσαμε” από εμπαιγμούς, όπως το αφήγημα των πολιτικάντηδων περί «ανεξάρτητης δικαιοσύνης». Ότι ζούμε σε μια κοινωνία βυθισμένη σε ένα πνευματικό και ηθικό έρεβος. Μια έντεχνα διχασμένη κοινωνία, με τα σκάνδαλα και τη διαφθορά να την δηλητηριάζουν. Με έναν λαό που ταλανίζεται από την ακρίβεια, την ανασφάλεια και την ανεργία. Ένα Έθνος που τού γκρεμίζουν τα Όνειρα, τις Αξίες, τα Ιδανικά, τούς Θεσμούς, τα Πρότυπά του και καταβαραθρώνουν το μέλλον των παιδιών του. Καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι να εορτάζουμε μέσα σε αυτή τη γκρίζα περιρρέουσα ατμόσφαιρα,. Όμως σήμερα επιβάλλεται να βρούμε το σθένος να «μεθύσουμε με το αθάνατο κρασί τού ‘21». Γιατί, απλούστατα, δεν πρέπει να κάνουμε το χατίρι στους εθνομηδενιστές και σε όλους τούς εχθρούς του Έθνους μας. Γιατί έχουμε ανάγκη αυτές τις μεγάλες ημέρες τού Ελληνισμού, καθώς αυτός ο εορτασμός είναι η λύση στα προβλήματά μας. Ας κάνουμε ότι κάνει ένα παιδί όταν αντιμετωπίζει προβλήματα: Τρέχει αμέσως στους γονείς του για να ζητήσει βοήθεια. Έτσι και εμείς οι Έλληνες, ως «αεί παίδες», πρέπει να αποταθούμε στους Προγόνους μας για να βρούμε λύσεις στα τόσα προβλήματα που μας ταλανίζουν, ή μάλλον ορθότερα που μας δημιούργησαν οι δοτές Ελλαδικές κυβερνήσεις, με προεξάρχουσα τη σημερινή των “αχρήστων”, σε πλήρη σύμπλευση με τούς δήθεν «προοδευτικούς» αριστερούς φασίστες, οι οποίοι, κατ’ ευφημισμό, αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται αντιρατσιστές και αντιφασίστες.

            Η Εθνική μας Παλιγγενεσία περιλαμβάνει, αμέτρητες θυσίες, ηρωισμούς αλλά και προδοσίες, παλικάρια αλλά και ″εφιάλτες″, μεγάλες χαρές αλλά και ανείπωτη δυστυχία, μοναδικές υπέροχες στιγμές αλλά και κατάμαυρες ώρες. Το να προσπαθήσεις να αναφερθείς στο ‘21 μέσα σε λίγες γραμμές, είναι σαν να προσπαθείς να κρατήσεις στην παλάμη σου τον κεραυνό. Μπορώ να αναφερθώ μόνο στις πρώτες ημέρες της Εθνικής Επανάστασης, με την κρυφή ελπίδα να προκαλέσω ένα ισχυρό τράνταγμα αφύπνισης πνεύματος και συνειδήσεων, τού Έθνους μας, έχοντας σαν πρότυπο τούς ηρωισμούς των Προγόνων μας. Ας αποτίσουμε φόρο τιμής σε αυτούς που με τα γιαταγάνια και την ψυχή τους δεν νίκησαν μόνο μια πανίσχυρη αυτοκρατορία, αλλά και την εχθρική στάση των Δυτικών, τον ασφυκτικό ″εναγκαλισμό″ της Παππικής Εκκλησία και κυρίως τον κακό τους εαυτό και την διχόνοια. Όπως έλεγε και ο Αρχιστράτηγος των Ηρώων, ο Μεγάλος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: «Όλα τα θεριά της φύσης είχαν πέσει επάνω μας». Ήταν επόμενο λοιπόν σύσσωμος ο Ελληνισμός (όχι μόνο τού σημερινού Ελλαδικού χώρου, αλλά από τον Δούναβη μέχρι την Αίγυπτο και από την Μεγάλη Ελλάδα μέχρι τον Πόντο, την Οδησσό και την Κριμαία) να ξεσηκωθεί κατά τού βάρβαρου κατακτητή, αλλιώς η Επανάσταση δεν θα επετύγχανε. Ας με συγχωρέσει λοιπόν σήμερα ο φίλος Αναγνώστης, που θα αναφερθώ σχεδόν αποκλειστικά στα «Σπαρτιατώγγονα», γιατί απλώς έτυχε αυτά να ριχτούν πρώτα στη μάχη κατά τού βάρβαρου κατακτητή. Σαν δισέγγονη των δρεπανηφόρων Μανιατισσών θα προσπαθήσω να σας ταξιδέψω νοερά, 274 χρόνια πίσω και να πάμε στα μέρη της ιδιαίτερης Πατρίδας μου, στην Αδούλωτη Μάνη.

            Βρισκόμαστε στην εσχατιά της χερσονήσου τού Αίμου. Σε μια άγρια και παράξενη περιοχή, στο νοτιότερο άκρο τής Ευρώπης. Ντυμένη με πέτρα. Λουσμένη με φως. Είναι ελεύθερη. Το μεγαλύτερο φόβητρο των τούρκων. Καταφύγιο όλων, των κυνηγημένων Ελλήνων, από τον βάρβαρο δυνάστη. Καστρόσπιτα στα χωριά και στις μικρές πολιτείες της. Οι κάτοικοί της, έχουν κερδίσει, με ποταμούς αίματος, ένα σημαντικό προνόμιο: Το δικαίωμα της οπλοφορίας. Είναι ουσιαστικά ένα ανεξάρτητο κρατίδιο με Διοικητή τον Μπέη της Μάνης. Κάστρα που η ιστορία τους χάνεται στα βάθη των χιλιετιών την περιτριγυρίζουν. Κάστρα που γνώρισαν πολλές πολιορκίες, άλλαξαν πολλούς Κυρίους. Κάστρα που κτίστηκαν για να προφυλάσσουν τις εύφορες πεδιάδες της Λακωνίας από τούς πάντα αρειμάνιους και πάντα ελεύθερους Μανιάτες. Η κλεψύδρα της ιστορίας τώρα όμως μετράει αντίστροφα. Αυτά τα κάστρα δεν μπορούν να περιορίσουν άλλο τούς Μανιάτες.

            Μεγάλη Εβδομάδα τού 1750. Οι Τούρκοι σκοτώνουν με βασανιστήρια τον  Μανιάτη άρχοντα Έξαρχο Γρηγοράκη, ενώ τον είχαν καλέσει στην Τρίπολη για να τον χρίσουν «Μπέη». Ο λόγος: Δεν ήθελε να είναι υποτακτικός των Τούρκων. Δεν ήταν “συνεργάσιμος”. Η γερόντισσα μάνα του, όταν το μαθαίνει δεν κλαίει. Φωνάζει άγρια κι αποφασιστικά δείχνοντας το σημαντικότερο κάστρο, αυτό τού Πασσαβά: «Εκεί να με γδικηώστε!». Με την φοβερή κραυγή «γδικηώστε» ξεσηκώνονται όλα τα χωριά της Μάνης. Το αίμα και όχι η λογική, τούς θυμίζει το Χρέος τους απέναντι στη φυλή. Κρατώντας μπροστά τούς Σταυρούς από τις Εκκλησίες βαδίζουν προς τον Πασσαβά, τον οποίο καταλαμβάνουν, την Δευτέρα τού Πάσχα, με ορμητική έφοδο και σφάζουν όλους τούς τούρκους που είναι μέσα. Εξασφαλίζουν τα τρόφιμα της Μάνης από τις εύφορες κοιλάδες τού Πασσαβά και τού Μαυροβουνίου, που ελευθέρωσαν.

            Τα χρόνια κυλούν με ελεύθερη τη Μάνη και σκλαβωμένη την υπόλοιπη Ελλάδα. Φτάνουμε στο 1815. Τότε ο Πέτρος Μαυρομιχάλης γίνεται Μπέης της Μάνης (Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης). Στις 2 Αυγούστου 1817 μυείται στην Φιλική Εταιρεία. Τον Οκτώβριο τού 1819 συγκεντρώνει όλους τούς αρχηγούς της Μάνης και της Μεσσηνίας στο σπίτι του. Υπογράφουν συμφωνία για συνεννόηση και κοινή προετοιμασία για τον αγώνα τού Έθνους. Για την Ελευθερία όλης της Ελλάδος. Ευτυχώς οι μεγάλες οικογένειες: Μούρτζηνων, Τζαννετάκηδων, Μαυρομιχαλέων κλπ, επιτέλους μονιάζουν. Ο Μαυρομιχάλης γνωρίζει ότι η «Ανωτάτη Αρχή» δεν είναι ο Τσάρος, ούτε καν ο Καποδίστριας, αλλά ο Υψηλάντης. Ξέρει ότι ο Υψηλάντης ασχολείται με την επανάσταση στη Μολδοβλαχία και δεν μπορεί να τον βοηθήσει. Ο Μαυρομιχάλης είναι προβληματισμένος. Στεναχωριέται. Πεισμώνει. Επικοινωνεί με τούς πάντες είτε με κρυπτογραφημένες επιστολές, είτε με προσωπικές επαφές. Θα διώξουν τούς τούρκους έστω και χωρίς βοήθεια. Άλλωστε έχει δίπλα του την αφρόκρεμα των Αγωνιστών: Κολοκοτρώνης, Νικηταράς, Παπαφλέσσας και πολλοί άλλοι φιλοξενούνται σπίτι του. Έχουν ″αλωνίσει″ όλα τα χωριά της Νοτίου Πελοποννήσου και έχουν στρατολογήσει χωρικούς. Μήνες τώρα τούς εκπαιδεύουν. Έχουν δασκάλους τούς καλύτερους πολεμιστές. Οι χωρικοί πρέπει να μάθουν να πολεμούν. Ξέρουν να μην φοβούνται, τώρα μαθαίνουν και να νικούν. Οι προετοιμασίες διεξάγονται εντελώς απροκάλυπτα, καθώς η παρουσία της “εξουσίας” είναι, ανύπαρκτη. Ο Πετρόμπεης έχει με επιτυχία κατορθώσει να καλύψει την παρουσία και τη δράση των οπλαρχηγών. Επίσης έχει αποφύγει να πάει στην Τρίπολη, στα τέλη Φεβρουαρίου, προφασιζόμενος ασθένεια. Ήταν τότε που ο τούρκος διοικητής της Πελοποννήσου, προκειμένου να αποδυναμώσει το ενδεχόμενο της εξέγερσης στην επικράτειά του, κάλεσε όλους τούς αρχιερείς και τούς προκρίτους της Πελοποννήσου, με το πρόσχημα της σύσκεψης, στην πραγματικότητα όμως, για να τούς κρατήσει ομήρους. Ο Πετρόμπεης στέλνει το γιο του Αναστάσιο, καθησυχάζοντας έτσι την τουρκική ηγεσία και εξασφαλίζοντας την απρόσκοπτη προεπαναστατική δράση. Το αγωνιστικό φρόνημα περισσεύει. Οι αρχιερείς και πρόκριτοι της Αχαΐας, ζητούν από τον Πετρόμπεη να αρχίσει πρώτη η Μάνη τον αγώνα. Ναι! Ο Πετρόμπεης δεν είναι πλέον ο Μπέης της Μάνης, είναι ο «Αρχιστράτηγος τού Σπαρτιατικού Στρατού». Όλοι και όλα είναι έτοιμα. Η καθολική εξέγερση των Ελλήνων θα ξεκινήσει από τη Μάνη. Μόνο τα μπαρουτόβολα τούς λείπουν.

            Πρωί 15 Μαρτίου 1821, φτάνουν και τα μπαρουτόβολα. Στο λιμάνι τού Αρμυρού ναυλοχεί φορτωμένο με πολεμοφόδια ένα πλοίο, που είχαν στείλει οι Σμυρνιοί και Αϊβαλιώτες Φιλικοί (σ.σ. Απ’ αυτές τις σκλαβωμένες Πατρίδες που μόνο οι ελληνόφωνες πολιτικάντηδες έχουν ξεχάσει). Ο Παπαφλέσσας ειδοποιεί τον Νικηταρά και τον Αναγνωσταρά, που βρίσκονται στο Μοναστήρι τού Προφήτη Ηλία. Η μεταφορά είναι επικίνδυνη. Κινούνται με απόλυτη μυστικότητα, μόνο νύχτα. Με το πρώτο φως της ημέρας σταματούν. Λίγο έξω από την Καλαμάτα, ο βοεβόδας της πόλης, Σουλεϊμάν αγάς Αρναούτογλου, πληροφορείται τη μεταφορά τού φορτίου από ενόπλους χωρικούς και ζητά να μάθει τι συμβαίνει. Οι πρόκριτοι τον καθησυχάζουν: «Μεταφέρουν λάδι και είναι ένοπλοι από τον φόβο των ληστών». Ο Αρναούτογλου, χωρίς να αντιληφθεί την παγίδα που στηνόταν, ζητά ενισχύσεις από τον Πετρόμπεη! Άλλο που δεν ήθελε ο Μαυρομιχάλης. Θα ″βοηθήσει″ τον Αρναούτογλου, αλλά πρώτα έχει να κηρύξει μια επανάσταση.

            17 Μαρτίου 1821. Άγια ημέρα. Τσίμοβα, (σ.σ. σημερινή Αρεόπολη), πρωτεύουσα των Μαυρομιχαλαίων. Πλατεία της πόλης, μπροστά στο ναό των Ταξιαρχών. Όλοι οι οπλαρχηγοί είναι εδώ συγκεντρωμένοι, ύστερα από πρόσκληση τού Πετρόμπεη. Μια φωνή, μια ψυχή, μια απόφαση «Να λάβωσι τα όπλα κατά των τούρκων». Ο Ιερός Κλήρος ευλογεί τα όπλα που θα φέρουν τη Λευτεριά. Εκπρόσωποι τού Θεού, αρματωμένοι Μανιάτες, και λαός δίνουν όρκο:

Ὁρκίζομαι,

εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Παντοδυνάμου μας Θεοῦ,

εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ

καὶ τῆς Ἁγίας Τριάδος,

νὰ χύσω καὶ τὴν ὑστέραν ρανίδα τοῦ αἵματός μου,

ὑπὲρ πίστεως καὶ Πατρίδος.

Ὁρκίζομαι,

νὰ μὴ βλέψω εἰς τὰ ὄπισθεν

ἐὰν δὲν ἀποδιώξω τὸν ἐχθρὸν τῆς Πατρίδος

καὶ τῆς Θρησκείας μου.

Ὁρκίζομαι,

«Τὰν ἢ ἐπὶ Τὰς» καὶ «Νίκη ἢ Θάνατος»

ὑπὲρ Πίστεως καὶ Πατρίδος.

            Για πρώτη φορά μια ξεχωριστή σημαία κυματίζει περήφανα σε έναν καταγάλανο ουρανό: Λευκό ύφασμα, με γαλάζιο σταυρό στο κέντρο. Στην επάνω πλευρά γράφει «Νίκη ή Θάνατος» και στην κάτω «ταν ή επί τας». Δυο μικρές φράσεις. Ένα τεράστιο νόημα. Μια πολύ ″βαριά″ κληρονομιά.

            Το νέο της κήρυξης της επανάστασης διαδόθηκε από τη Μάνη στην υπόλοιπη Πελοπόννησο. Οι πολεμιστές οργανώνονται σε σώματα και εξορμούν. Στις 19 Μαρτίου οι αρχηγοί της Ανατολικής Μάνης (Γρηγοράκηδες) εξορμούν προς τη Μονεμβασιά και το Μυστρά. Οι αρχηγοί της Δυτικής Μάνης, υπό τον Πετρόμπεη, κινούνται προς την Καλαμάτα. Όπως αναφέραμε προηγουμένως, ο Πετρόμπεης πρέπει να ″βοηθήσει″ τον Αρναούτογλου. Με το πρόσχημα της ″βοήθειας″, την 20ή Μαρτίου μπαίνει στην πόλη της Καλαμάτας, ο γιος τού Πετρόμπεη, Ηλίας, ηγούμενος σώματος 200 Μανιατών. Οχυρώνονται στις πλέον καίριες θέσεις. Στις 22 Μαρτίου 2.000 ένοπλοι με επικεφαλής τούς: Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Μούρτζινους, Καπετανάκηδες, Κουμουντουράκηδες, Κυβέλλους, Χρηστέηδες, κ.α., σφίγγουν τον κλοιό γύρω από την πόλη. Παράλληλα πλησιάζουν ο Παπαφλέσσας, με τον Νικηταρά και τον Αναγνωσταρά. Ο Αρναούτογλου εξαπολύει αγγελιαφόρους προς όλες τις κατευθύνσεις ζητώντας βοήθεια. Όλοι συλλαμβάνονται στον δρόμο από τούς επαναστάτες. Ο Πετρόμπεης με 2.000 Μανιάτες, απ’ όλα τα καπετανάτα της Μάνης, μπαίνει στην Καλαμάτα στις 23 Μαρτίου 1821, απλώς κάνοντας παρέλαση. Οι τούρκοι τρέμουν. Ούτε ντουφεκιά δεν ρίχνουν. Παραδίδονται αμέσως. Κανένας δεν σέβεται τούς κιοτήδες, πόσο μάλλον οι Μανιάτες. Οι τούρκοι της πόλης διασκορπίζονται σε διάφορα χωριά της Μάνης και της Μεσσηνίας, όπου τελικά θανατώνονται. Την 24η Μαρτίου γίνεται δοξολογία στην ελεύθερη Καλαμάτα, στην πρώτη μεγάλη πόλη που ελευθερώθηκε.

            Η μεγάλη Εθνική μας Επανάσταση άρχισε μεν αναίμακτα, συνεχίστηκε όμως με σκληρές μάχες. Εμείς οι Έλληνες δεν θα αφήσουμε να πάνε χαμένοι αυτοί οι αγώνες της φυλής για την Ανεξαρτησία τού Έθνους μας. Πραγματικά πόση αντίφαση υπάρχει ανάμεσα στο πνεύμα εκείνης της Επανάστασης και στο πνεύμα των σημερινών πολιτικάντηδων που θέλουν να μας φέρουν από την πίσω πόρτα τα τζαμιά, τούς μιναρέδες και τον ισλαμισμό. Που θέλουν να μας ″μπολιάσουν″ με εκατομμύρια αλλόθρησκους και αλλόφυλους. Που θέλουν να μας τρομοκρατήσουν με δήθεν ισχυρούς πυραύλους (π.χ. τον “Tayfun”) που διαθέτουν οι τούρκοι, οι οποίοι βέβαια υπάρχουν μόνο στη φαντασία τού “σουλτάνου” και των ελληνικών ΜΜΕ. Όσο δε για τα φληναφήματα περί Ελληνοτουρκικής “φιλίας”, την έχουμε αισθανθεί στο πετσί μας πολλούς αιώνες τώρα.

            Οι, επί 400 και πλέον χρόνια, δυνάστες μας, ήρθαν από τις στέπες της Μογγολίας, μας πολέμησαν από τον 9ο αιώνα, αλληλοσπαραχτήκαμε σε χιλιάδες μικρές και μεγάλες μάχες, κατέκτησαν τα δικά μας εδάφη, μας υποδούλωσαν, μας έπαιρναν τα βλαστάρια μας και τα έκαναν γενίτσαρους ή χανουμάκια, μας κατέσφαξαν επανειλημμένα σαν αμάχους, (μόνο στην επανάσταση τού ‘21 είχαμε 800.000 νεκρούς, όχι στα πεδία των μαχών βέβαια, όπου εκεί πάντα οι απώλειες των τούρκων ήταν πολλαπλάσιες από τις δικές μας, αλλά από τις σφαγές των αμάχων), κατέκαυσαν, ισοπέδωσαν, λεηλάτησαν και εξαφάνισαν χιλιάδες χωριά και πόλεις, μας βεβήλωσαν τούς ναούς και τα μνημεία μας και οι κυβερνώντες σήμερα σε αγαστή συνεργασία με τούς «προοδευτικούς» θέλουν να τούς χτυπήσουμε φιλικά στην πλάτη και να τούς πούμε: «Έλα μωρέ όλα νερό και αλάτι, ελάτε τώρα να μοιραστούμε και τον πλούτο τού Αιγαίου». Δεν ξέρω αν κάποιοι τούς αρέσει να είναι τα γιουσουφάκια κάποιων κοιλαράδων πασάδων, αλλά εμείς οι Ελληνόψυχοι  προτιμούμε να αγωνιζόμαστε πάντα υπερήφανα εναντίον των εχθρών τού Γένους και της Θρησκείας μας, έστω και αν χρειασθεί κάποια στιγμή να το πληρώσουμε με τη ζωή μας. Ξέρουμε καλά ότι η Ελευθερία είναι “κόρη” τού αίματος των Αγωνιστών και όχι της σιέλου των πολιτικάντηδων.

            Αυτές τις ημέρες θα ακούσουμε, πάλι τούς πολιτικάντηδες να εκστομίζουν “βαθυστόχαστους”, “πομπώδεις” λόγους για την Πατρίδα, το Έθνος, τούς Ηρωικούς Προγόνους, λες και αυτοί έχουν καμία σχέση με όλα αυτά. Τις περισσότερες φορές  αυτοί οι λόγοι μοιάζουν με προσβολή στον Αγώνα αυτών των Ηρώων. Ας θυμηθούμε τα γραφόμενα ενός λογοτέχνη – ιστορικού και αριστερού (στέλεχος της ΕΔΑ), τού Δημήτρη Φωτιάδη: «Από τα κύρια χαρακτηριστικά τού Εικοσιένα είναι πως αδιάκοπα δύο διαφορετικοί κόσμοι θ’ αντιπαλέψουν από την αρχή ως το τέλος. Ο ένας της παλικαριάς, της λεβεντιάς και της θυσίας. Ο άλλος τού υπολογισμού, της ανικανότητας και της καπατσοσύνης. Το ευτύχημα στάθηκε πως ο πρώτος αγωνιζόταν και το δυστύχημα πως ο δεύτερος κυβερνούσε». Ο συνειρμός έρχεται αβίαστα: Ο πρώτος κόσμος είναι των Ελλήνων Εθνικιστώνκαι ο δεύτερος ανήκει «επάξια» στους ανάξιους που μας κυβερνούν τα πενήντα χρόνια της λεγόμενης μεταπολίτευσης. Εσύ φίλε αναγνώστη διάλεξε σε ποιόν “κόσμο” θέλεις να ανήκεις. Στον “κόσμο” των “ραγιάδων” και των εντολοδόχων των παγκοσμιοποιητών, ή μήπως στον υπέροχο “κόσμο” των Ελεύθερων Πολιτών.

            Είναι σίγουρο ότι η Θυσία και οι Αγώνες των Ηρώων τού ’21 θα αποτελέσουν σημείο αναφοράς για όλους εμάς τούς νεώτερους που αγωνιζόμαστε για μια Ελλάδα ανεξάρτητη, κυρίαρχη, δυνατή. Ναι! Μια τέτοια Ελλάδα είναι το Όνειρο μας. Άλλωστε ο Γκαίτε το έχει πει: «Από όλους τούς λαούς, οι Έλληνες ονειρεύτηκαν το όνειρο της ζωής με τον πιο όμορφο τρόπο». Οι βαθιές μας “ρίζες” θα μας δώσουν τη Δύναμη να ατενίσουμε το Μέλλον με αισιοδοξία. Αρκετά βυθίστηκε το Ελληνικό Έθνος στην διχόνοια, στην θλίψη, στην οργή και στην απογοήτευση! Θα νικήσουμε τα ελαττώματά μας και τούς πολλούς εχθρούς μας. Ξέρουμε την αλήθεια των λόγων τού Πωλ Βαλερύ (Paul Valéry): «Ο αριθμός των εχθρών μας αυξάνεται σε ευθεία αναλογία με τη σπουδαιότητά μας». Αλλά ο ίδιος είχε πει και άλλη μια μεγάλη αλήθεια: «Ο καλύτερος τρόπος για να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου, είναι να ξυπνήσεις». Ο σημερινός εορτασμός της Παλιγγενεσίας μας, ας αποτελέσει αυτό το αναγκαίο ταρακούνημα για το “Ξύπνημα” τού Έθνους!


Μοιραστείτε το άρθρο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης