Ήταν 20 Οκτωβρίου του 1827 όταν οι στόλοι των τριών μεγάλων δυνάμεων Μεγάλης Βρετανίας, Γαλλίας και Ρωσίας ναυμαχούν απέναντι στον τουρκοαιγυπτιακό στόλο. Είναι η εμβληματική Ναυμαχία του Ναυαρίνου. Η τελευταία μεγάλη ναυμαχία της Ιστορία που διεξήχθη με ιστιοφόρα σκάφη. Επίσης ποτέ στην ιστορία του πολέμου των κανονιοφόρων ιστιοφόρων δεν βρέθηκαν τόσα πολλά πλοία, με τόσο μεγάλη δύναμη πυρός, συγκεντρωμένα σε ένα τόσο μικρό χώρο!
Οι συμμαχικοί στόλοι της υπό τους ναυάρχους Κόδριγκτων, ντε Ρινί (Δεριγνή στα... ελληνικά) και Χέυντεν με συνολικά 24 πλοία κατέστρεψαν τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο αχρηστεύοντάς του τα 60 από τα 89 σκάφη, παρασύροντας στο θάνατο πάνω από 6000 άνδρες. Οι σύμμαχοι δεν είχαν καμιά απώλεια πλοίου ενώ μέτρησαν 650 νεκρούς και τραυματίες.
Ένα τυχαίο γεγονός πυροδότησε τα κανόνια των πολεμικών πλοίων: Μια βρετανική λέμβος με υψωμένη σημαία αγγελιαφόρου, προσέγγισε ένα αιγυπτιακό πυρπολικό με σκοπό να του ζητήσει να απομακρυνθεί. Οι Αιγύπτιοι πυροβόλησαν (από λάθος λέγεται) πρώτοι και σκότωσαν τον αξιωματικό που επέβαινε στην λέμβο. Ακολούθησε ανταλλαγή πυροβολισμών και σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν περισσότεροι ναυτικοί μέσα στην λέμβο. Η ναυμαχία είχε μόλις αρχίσει. Το τέλος ήταν αποφασιστικό για την έκβαση του Αγώνα της ανεξαρτησίας των Ελλήνων από τους Τούρκους.Η κοινή γνώμη στην Ευρώπη, που επί χρόνια παρακολουθούσε την αιματοχυσία του ελληνικού λαού και την απάθεια των ηγετών των μεγάλων κρατών, δέχθηκε με μεγάλη χαρά το αποτέλεσμα της ναυμαχίας και το θεώρησε ως νίκη των λαών σε πείσμα των αποφάσεων των πολιτικών ηγεσιώνΟ Γάλλος ακαδημαϊκός Πιέρ Αντουάν Λεμπρίν έγραψε: «Η μάχη του Ναυαρίνου ήταν κατόρθωμα των λαών...Τα πυροβόλα του Ναυαρίνου έγιναν η αρχή νέας περιόδου και ανήγγειλαν θριαμβευτικά την άνοδο της κοινής γνώμης και την ύψωσή της πάνω από τους θρόνους».
Η σωτηρία της Επανάστασης
Η καταστροφή του οθωμανικού (μεσογειακού) στόλου έσωσε την Ελληνική Επανάσταση από την κατάρρευση μετά έξι και πλέον χρόνια άνισου αγώνα των Ελλήνων εναντίον δυνάμεων που επιστράτευε η Οθωμανική Αυτοκρατορία, αλλά και με τη μάστιγα των Εμφυλίων να κατατρώγει τις σάρκες των επαναστατών. Να τονίσουμε πως, το αίσιο τέλος της Ελληνικής Επανάστασης, χρειάστηκαν δύο ακόμη στρατιωτικές παρεμβάσεις, από τη Ρωσία (ρωσο-τουρκικός πόλεμος) και από μια γαλλική εκστρατευτική μονάδα στην Πελοπόννησο, γνωστή ως Εκστρατεία του Μωριά. Οι οθωμανικές δυνάμεις αποσύρθηκαν από την Κεντρική και Νότια Ελλάδα και να η Ελληνική ανεξαρτησία έγινε πραγματικότητα.
