Ο πόλεμος αποτελεί πλέον γεγονός. Η Ρωσία, με μιας μεγάλης έκτασης επίθεση από πολλές μεριές κατά της Ουκρανίας, δημιουργεί «επί του πεδίου της μάχης», νέα δεδομένα με παγκόσμια σημασία. Αυτός ο πόλεμος είναι γνήσιο τέκνο του αμερικανορωσικού ανταγωνισμού, της κλιμάκωσης των αμερικανονατοϊκών σχεδίων περικύκλωσης της Ρωσίας, καθώς και της απόφασης της τελευταίας να αναβαθμίσει την θέση της -διαμέσου και του πολέμου- ως «Μεγάλης Δύναμης» παγκοσμίων διαστάσεων.
Με τον πόλεμο στην Ουκρανία καταγράφονται νέοι γεωπολιτικοί συσχετισμοί, ανοίγεται ο ασκός του Αιόλου για περαιτέρω εξελίξεις, ενώ θα υπάρξουν και αλυσιδωτές επιδράσεις σε πολλές κοντινές περιοχές, όπως για παράδειγμα στα Βαλκάνια, την Κεντρική Ευρώπη, τη Ν.Α. Μεσόγειο. Θα δημιουργηθούν στρατόπεδα με σκληρές αντιπαραθέσεις και θα επιχειρηθούν «ευθυγραμμίσεις» όλων των μεσαίων και μικρών δυνάμεων. Ιδιαίτερα ο δυτικός παράγοντας θα προσπαθήσει να εδραιώσει μια αντιρωσική συσπείρωση (ακόμα και υστερία), θα δαιμονοποιήσει τον Πούτιν και την Ρωσία, θα ενισχύσει όλες τις νατοϊκές δομές και επιχειρήσεις. Ο νέος μεγάλος εχθρός της Δύσης θα καταστεί η Ρωσία, στην οποία θα κηρύξει έναν παντός είδους πόλεμο, χαρακτηρίζοντας την ως τον νέο «Άξονα του Κακού». Αυτές οι εξελίξεις δεν προμηνύουν τίποτα το θετικό για τα Έθνη της Ευρώπης και τους Λαούς τους που θα επιθυμούσαν μια άλλη πορεία.
Αυτός ο πόλεμος φανερώνει την πλήρη αποτυχία της Ευρώπης να ακολουθήσει μια ανεξάρτητη πορεία, την οποία να μην την περισφίγγει η μέγγενη των δυο κοσμοκρατορικών δυνάμεων, ΗΠΑ και Ρωσίας. Η πλήρης «αιχμαλωσία» της Ευρώπης στον Ατλαντισμό και η ευθυγράμμισή της στην αντιρωσική περικύκλωση που επεδίωκαν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, οδήγησαν στον πόλεμο που διεξάγεται στην Ουκρανία. Η ευρωπαϊκή χρεωκοπία είναι το πιο απτό πρώτο αποτέλεσμα των σύγχρονων ανταγωνισμών.
Το ζήτημα που έχει ανοίξει στην Ουκρανία έχει πολύ μεγάλη σημασία για την Χώρα μας, την θέση της και τους κινδύνους που αντιμετωπίζει. Η Ελλάδα, βρισκόμενη σε μια ευαίσθητη θέση, εκτίθεται, διαμέσου της κυβέρνησης Μητσοτάκη, δείχνοντας υπέρμετρο ζήλο, ως ο πλέον «καλός μαθητής», στην αντιρωσική συσπείρωση και συμμαχία εντός της ευρωατλαντικής «οικογένειας», καθώς ψηφίζει με δουλοπρεπή φανατισμό όλες τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, έχοντας την θλιβερή αυταπάτη ότι έτσι θα τύχει μιας πιο καλής μεταχείρισης από τους «συμμάχους» της.
Όμως, οι τελευταίοι δείχνουν τον κυνισμό τους σε κάθε περίπτωση, αδιαφορώντας για την Ελληνική Εθνική Κυριαρχία, ενώ η Τουρκία φαίνεται να αξιοποιεί και αυτή την κρίση, προβάλλοντας με ακόμα περισσότερο ζήλο τις επεκτατικές της διεκδικήσεις ενάντια στην Ελλάδα (και αποσπώντας, ήδη, τις -τουλάχιστον- αμφιλεγόμενες δηλώσεις του Λαβρόφ περί της «Δημοκρατίας της Βορείου Κύπρου»). Κι όλα αυτά την στιγμή που στην εμπόλεμη περιοχή υπάρχει μια Ελληνική ομογένεια που αριθμεί περίπου 150.000 ανθρώπους. Όλα αυτά λογικά θα οδηγούσαν σε μια πολύ πιο προσεκτική στάση, και θα έπρεπε να αντιμετωπιστούν μέσω μιας σοβαρής και σθεναρής πολιτικής που να κατοχύρωνε βαθμούς Εθνικής Κυριαρχίας της Χώρας μας. Μόνο που η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει πάρει πλήρες και οριστικό διαζύγιο από κάθε είδους λογική…
Είναι ολοφάνερο ότι αποτελεί επείγουσα ανάγκη να υπάρξει ένα συνειδησιακό άλμα στην Ελληνική Κοινωνία για τον πραγματικό ρόλο των «Μεγάλων Δυνάμεων», καθώς και το τι μπορούμε να περιμένουμε από αυτές. Για το πως μας αντιλαμβάνονται και μας συμπεριφέρονται, για το πόσο σημαντικό είναι να αποκτήσουμε επιτέλους Πραγματική Εθνική Κυριαρχία της Χώρας, απέναντι στους τεράστιους κινδύνους των μεγάλων αναδασμών και των πολέμων που προαναγγέλλει η είσοδος σε μια νέα φάση αναστατώσεων και αναταράξεων.
Η Ελλάδα για την Ελλάδα, ως Ανεξάρτητη και Κυρίαρχη και όχι ως δουλοπρεπής και παρίας.
Γιώργος Μάστορας
