Ενώ είναι ολοφάνερο ότι τα «ωστικά κύματα» του Ρωσοουκρανικού πολέμου έχουν ήδη φτάσει και στην γειτονιά μας (θέμα αποστρατικοποίησης νησιών, αποστολή όπλων στην Ουκρανία, λειτουργία βάσεων ΗΠΑ στην Χώρα -ιδίως Αλεξανδρούπολη και Σούδα-, κυκλοφορία αεροπλανοφόρων και μαχητικών σε θάλασσες και ουρανούς), η εγχώρια πολιτική εξουσία και η αφρόκρεμα του πολιτικού κατεστημένου προετοιμάζονται για εκλογές, είτε πριν είτε μετά το καλοκαίρι.
Οι μικροπολιτικοί υπολογισμοί της ΝΔ και των άλλων συστημικών κομμάτων περιορίζουν την πολιτική αντιπαράθεση σε ένα όσο το δυνατόν πιο ανώδυνο πεδίο και σε μια προσωποποίηση δίπολου, για το αν ο Μητσοτάκης ή ο Τσίπρας «είναι καλύτερος για πρωθυπουργός». Ακόμη χειρότερα, και τα τρία κύρια συστημικά κόμματα (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ) έχουν σταθερά ίδιο προσανατολισμό στα βασικά θέματα. Ο εθνομηδενισμός και ο κοσμοπολιτισμός αποτελούν το κοινό τους σημείο. Επίσης, υπηρετούν χωρίς τον πραγματικό δισταγμό την ΝΑΤΟφροσύνη, δεν έχουν βάλει ούτε έναν αστερίσκο στις συνόδους της ΕΕ, προωθούν με φανατισμό τον διάλογο με την Τουρκία.
Οι βαθμοί Εθνικής Κυριαρχίας της Χώρας και η προσπάθεια να αποκτηθούν τέτοιοι, ιδιαίτερα σε συνθήκες μεγάλων πολιτικών αναδασμών, αποτελεί στις τωρινές συνθήκες το βασικό ζητούμενο. Και αυτό ακριβώς το βασικό ζητούμενο είναι που το προσπερνούν με «πιρουέτες» τα συστημικά κόμματα. Θέλουν να «παίξουν» αυτοί ως πρωταγωνιστές στο κέντρο της θεατρικής πολιτικής σκηνής, να «ματώσουν» στην ψεύτικη αντιπαράθεση, και να παραμείνει ο Ελληνικός Λαός απλώς - απλός ψηφοφόρος, παθητικός, φοβισμένος, χωρίς έκφραση, χωρίς φωνή.
Σε αυτό το ζήτημα έχουν συμφωνήσει πλήρως τα κόμματα αυτά, αφού βολεύει όλους και έχουν υπογράψει ισχυρά «συμβόλαια» σε όλη την περίοδο της πανδημίας και των «έκτακτων» (ανελεύθερων, αντιδημοκρατικών, αντισυνταγματικών, δικτατορικών) μέτρων που επιβλήθηκαν. Η κατάργηση του δημόσιου χώρου και των δικαιωμάτων θα είναι από δω και πέρα η «κανονικότητα». Η κατάσταση «έκτακτης ανάγκης» θα επεκταθεί σε όλους τους τομείς: ο πόλεμος, η επισιτιστική κρίση, η φοβερή ακρίβεια σε καύσιμα και είδη πρώτης ανάγκης θα δημιουργήσουν ένα νέο περιβάλλον που θα πλήξει την κοινωνία σχεδόν στο σύνολό της.
Υπάρχει, όμως, ένα μεγάλο ζήτημα που άπτεται της αβεβαιότητας, η οποία γίνεται δομικό στοιχείο της κατάστασης. Υπό την έννοια ότι υπάρχει μια συνεχώς ογκούμενη δυσαρέσκεια και αγανάκτηση στα λαϊκά στρώματα, που κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει το πως θα συμπεριφερθεί (και δη εκλογικά) μέσα στο νέο τοπίο που δημιουργεί η καινούργια κατάσταση με τον πόλεμο αμέσως μετά την πανδημία. Το επόμενο «σόου», που ίσως παρουσιαστεί με τις πρόωρες εκλογές, πολύ πιθανόν να επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις για το σύστημα. Μπορεί να ισχυρίζεται η κυβέρνηση και οι συνοδοιπόροι της ότι όλα τα προβλήματα είναι «εισαγόμενα» (πόλεμος, ενεργειακή κρίση, πληθωρισμός, πανδημία), και να νομίζουν ότι με αυτόν τον ισχυρισμό θα μπλοκάρει τελείως την λαϊκή αγανάκτηση και οργή. Όμως, σε συνθήκες τέτοιας βαθύτατης κρίσης, συντελούνται οι πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες που ξεπερνούν κατά πολύ τα εκλογικά ποσοστά, τις μικροπολιτικές κομπίνες, τις κοκορομαχίες των αρχηγίσκων.
Επειδή, πράγματι, δεν είναι απλό πράγμα η Πολιτική σε μια Χώρα όπως η Ελλάδα…
Γιώργος Μάστορας
