Η στείρα λογική της αντιμετώπισης της κρίσης, όχι με ουσιαστικά μέτρα που λύνουν προβλήματα, αλλά με τα «επιδόματα» βραχυχρόνιας χρήσης είναι κάτι που εφαρμόζεται από όλες τις τελευταίες κυβερνήσεις.

Αυτά συνήθως εξαγγέλλονται και εφαρμόζονται κοντά στην περίοδο της προκήρυξης εκλογών. Πρώτος διδάξας ο Σαμαράς, όταν το 2014 -λίγο πριν τις ευρωεκλογές- μοίρασε το «κοινωνικό μέρισμα». Ακολούθησε η κυβέρνηση Τσίπρα, η οποία την διανομή του «κοινωνικού μερίσματος» την έκανε …επάγγελμα, αφού προηγούμενα εξόντωσε με την φορομπηχτική πολιτική τον Ελληνικό Λαό για να πετύχει υπερπλεόνασμα. Σήμερα, στην ίδια λογική κινείται και η κυβέρνηση Μητσοτάκη, μοιράζοντας «στοχευμένα επιδόματα».

Όλα αυτά έχουν αποδείξει διαχρονικά ότι δεν έλυσαν κανένα πρόβλημα, ενώ παράλληλα συνεχιζόταν (και συνεχίζεται ακόμη) η λεηλασία-αναδιανομή του λαϊκού εισοδήματος με την φορομπηχτική πολιτική και την προσθήκη σήμερα του πληθωρισμού.

Με αυτά και πολλά άλλα αντίστοιχα, το διεφθαρμένο και σάπιο εγχώριο πολιτικό σύστημα, ποικίλης κομματικής απόχρωσης, μοιράζει διαχρονικά «επιδόματα-ψίχουλα», ψεύτικες υποσχέσεις και (φρούδες) ελπίδες, ώστε να δείχνει ένα δήθεν φιλολαϊκό πρόσωπο. Η μόνη διαφωνία μεταξύ των συστημικών αυτών κομμάτων είναι το ποιος φαίνεται ως ο πιο «φιλολαϊκός» με αυτήν την πολιτική. Έτσι, φτάνουμε στον τραγέλαφο αυτά που «καταγγέλλουν» ως αντιπολίτευση να τα επικαλούνται ως κυβέρνηση όταν αλλάζουν οι ρόλοι.

Γιώργος Μάστορας