Κάθε Άνθρωπος που έχει συνείδηση της εποχής του, καθώς και αντίστοιχη συνείδηση της αποστολής του μέσα σε αυτήν, είναι αναγκαστικά μόνος του μέσα στην κυρίαρχη άποψη και αντίληψη. Ταυτόχρονα, αυτός ο ίδιος Άνθρωπος, από την στιγμή κατά την οποία αισθάνεται υπεύθυνος για τον εαυτό του, έχει και πλήρη συνείδηση της ευθύνης του απέναντι στην Ιστορία, στο Έθνος και στην Κοινωνία. Το γεγονός δε ότι η ευαισθησία της καρδιάς μάς οδηγεί κατά καιρούς σε συναισθηματικές εξάρσεις, υποδηλώνει ότι κανένας Άνθρωπος δεν μπορεί να πληγωθεί τόσο βαθιά στην καρδιά του, αν δεν διαθέτει το ανάλογο βάθος. Σε όποιον συμβαίνει κάτι τέτοιο, τείνει -από το άλλο μέρος- προς τα ύψη, δηλαδή σε αυτό το βάθος αντιστοιχεί ένα δυνητικό ύψος και στο σκοτάδι της εσωτερικής του νύχτας, ένα κρυφό, αλλά τόσο ισχυρό φως.
Όλα αυτά αποτελούν τον φυσικό δεσμό που ενώνει τους Ανθρώπους με τις Ιδέες. Οι Ιδέες, οι οποίες είναι ψυχικές πραγματικότητες, αποτελούν φυσικά και ηθικά αναμφισβήτητες και ακαταμάχητες δυνάμεις που είναι ισχυρότερες από τον ανθρώπινο παράγοντα. Ο Άνθρωπος ίσως να νομίζει ότι είναι αυτός που δημιουργεί τις Ιδέες, στην πραγματικότητα όμως εκείνες είναι που τον δημιουργούν και τον χρησιμοποιούν ως προαγωγό τους. Ιδέες που επικροτούνται από μια μεγαλύτερη ακολουθία και την φυσική ταύτιση με την Aλήθεια δεν ανήκουν καν ούτε στον λεγόμενο δημιουργό τους, αφού και αυτός μπορεί να θεωρηθεί ως προαγωγός και υπερασπιστής της Ιδέας του. Οι Ιδέες αυτές έχουν κάτι το ιδιαίτερο, καθώς προέρχονται από μια αχρονικότητα, από μια παντοτινή τους ύπαρξη, από μια μητρική και ψυχική πρώτη αιτία, από την οποία το ερευνητικό πνεύμα του Ξεχωριστού Ανθρώπου αναπτύσσεται σαν ένα λουλούδι που ανθίζει, καρποφορεί, αφήνει σπόρο, μαραίνεται και πεθαίνει. Έτσι, λοιπόν, οι Ιδέες προέρχονται από κάτι πολύ Ανώτερο από τον Άνθρωπο. Δεν δημιουργούνται από αυτόν, αλλά αντιθέτως δημιουργούν αυτόν.
Επομένως, έχοντας ως δεδομένο ότι οι μεγάλες αποφάσεις της Ανθρώπινης Ζωής, Έμπνευσης και Δημιουργίας εξαρτώνται πολύ περισσότερο από εσωτερικά ένστικτα και άλλους μυστηριώδεις και ασυνείδητους παράγοντες, παρά από την «ελεύθερη» βούληση και την συνηθισμένη λογική, ας φροντίσουμε στην βιωματική μας πορεία να συνεχίζουμε να στηρίζουμε τα θεμέλια του εαυτού μας που θα (μας) οδηγήσουν σε τέτοιες Μεγάλες Αποφάσεις.
Γιώργος Μάστορας
