Εν τάξει, ψηφίζουμε σε τρεις ημέρες, αλλά οφείλουμε να μην περάσει εν σιγή μία από τις σημαντικότερες επετείους της σύγχρονης ιστορίας μας: Η 5η Οκτωβρίου 1912. Η ευλογημένη ημέρα τού επικού ξυπνήματος τού Έθνους μας, με φάρο την «Μεγάλη Ιδέα». Η μικρή τότε Ελλάς (με σύνορα μέχρι τον Όλυμπο, χωρίς τα Νησιά τού Ανατολικού Αιγαίου, την Κρήτη και τα Δωδεκάνησα) κηρύσσει, μαζί με τούς Συμμάχους της, τον πόλεμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Και όμως, ούτε 20 χρόνια πριν, η πτώχευση τού 1893, αποκλείει οποιαδήποτε φιλοδοξία. Το υπέρογκο εξωτερικό χρέος, ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός, η κοινωνική αποσύνθεση, η δουλοπρεπής εξωτερική πολιτική, οι συνεχόμενες ανίκανες κυβερνήσεις σκιάζουν Οράματα και Ιδανικά. Ο Ελληνισμός μοιάζει να βρίσκεται σε βαθειά νάρκη.
Το Ελληνικό αίμα έχει καταγεγραμμένο στο γονότυπό του Θερμοπύλες και Σαλαμίνες, αρκεί μια μικρή σπίθα και όλα αλλάζουν. Τώρα η σπίθα έρχεται από την Κρήτη. Η Ελλάδα, μόνο και μόνο για να δειχθεί αλληλέγγυα στην Κρητική επανάσταση, κηρύσσει τον ατυχή πόλεμο της Μελούνας το 1897. Μετά απ’ αυτήν την καταστροφή τα πάντα αλλάζουν άρδην προς το καλύτερο. Αξιωματικοί και οπλίτες τού Ελληνικού Στρατού είναι τα εγγόνια των Αγωνιστών – Ηρώων της Εθνικής Παλιγγενεσίας τού 1821, έχουν ανατραφεί με αφηγήσεις άθλων και την εντολή να γίνουν ήρωες. Πρέπει να σβήσουν την ντροπή τού 1897. Διοχετεύουν την οργή τους προσωρινά, κατατασσόμενοι ως εθελοντές στην Κρητική Επανάσταση και κυρίως στον Μακεδονικό αγώνα. Αυτός ο τελευταίος είναι ένας ανορθόδοξος πόλεμος όπως και τού 21, είναι ο κρίκος που τούς συνδέει με τούς προγόνους. Υπερασπιζόμενοι την Μακεδονία υπερασπίζονται την βαριά τους Ιστορία. Οι βαρβαρότητες των Βουλγάρων (σφαγές δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων το 1906, ολοσχερής πυρπόληση της Αγχιάλου κλπ) αλλά και αυτός ο μεγάλος Έλληνας Αγωνιστής Π. Μελάς με τη γενναιότητά του, τον ιδεαλισμό του και κυρίως με τον ηρωϊκό του θάνατο, κάνουν αυτή την σπίθα τεράστια πυρκαγιά, που θ’ αναγεννήσει τον Ελληνικό Φοίνικα και θα κατακαύσει τούς εχθρούς τού Γένους, Τούρκους και Βουλγάρους. Το τελευταίο συστατικό, το οποίο θα πυροδοτήσει την οργή των Ελλήνων είναι η επανάσταση των Νεότουρκων τού 1908 και ο βίαιος εκτουρκισμός, που συνοδεύτηκε με πολλές ωμότητες και διωγμούς, από τον σφαγέα τού Ελληνισμού, Κεμάλ.
Με την επανάσταση των εντίμων Αξιωματικών στο Γουδή (1909), ο Στρατός θα επιβάλει την εξυγίανση, θα βάλει μια τάξη στα διοικητικά και οικονομικά της χώρας. Η χρηστή διοίκηση θα βρει τούς πόρους, εν μέσω «διεθνούς οικονομικού ελέγχου», να εκπαιδευθεί και εξοπλισθεί ο Στρατός, αλλά κυρίως να καλλιεργηθεί σ’ αυτόν επιθετικό πνεύμα. Θα δημιουργηθεί έτσι αυτός ο εξαίρετος συνδυασμός έμψυχου και άψυχου υλικού που κάτω από μια λαμπρή Ηγεσία, θα δημιουργήσει τούς άθλους των Βαλκανικών πολέμων.
Χαρακτηριστικό τού πνεύματος που επικρατεί το 1911-1912 στην Ελλάδα είναι ότι οι Έλληνες τα Σαββατοκύριακα πηγαίνουν στο Φάληρο να θαυμάσουν το ‘’Αβέρωφ’’, αυτό το «υπερόπλο» της εποχής, ο άξιος διάδοχος των τριήρεων. Το πλοίο σύμβολο τού Ελληνισμού, χάρη σ’ αυτό συμμετέχουμε στη συμμαχία τού Α’ Βαλκανικού Πολέμου κατά της Τουρκίας, καθώς Σέρβοι και Βούλγαροι δεν θέλουν την Ελλάδα ως τρίτο μνηστήρα για την Μακεδονία (κάθε Κράτος θα κρατούσε όποια εδάφη ελευθέρωνε). Οι Βούλγαροι τελικά δέχονται. Είναι σίγουροι για την υπεροπλία τους και εκτιμούν ότι ο Ελληνικός Στρατός δεν θα περάσει τα σύνορα τής Θεσσαλίας. (σ.σ. Η ιστορία έμελλε σύντομα να τιμωρήσει αυστηρά τούς Βούλγαρους γι αυτή τους την έπαρση). Δέχονται γιατί θέλουν τον Ελληνικό στόλο για να σταματήσει την μεταφορά τουρκικού στρατού δια θαλάσσης. Αδιάψευστη απόδειξη είναι τα λόγια ανώτατου τούρκου Αξιωματικού σε εφημερίδα της εποχής (Φεβ. 1913): «… ότι και να λεχθεί, ο πιο σκληρός μας αντίπαλος στον πόλεμο αυτό δεν είναι η Βουλγαρία. Είναι η Ελλάδα, της οποίας ο Στρατός μας πήρε την Θεσσαλονίκη και τώρα μόλις τα Ιωάννινα. Της οποίας ο στόλος μας αφαίρεσε τα νησιά τού Αιγαίου και κυρίως εμπόδισε την δια θαλάσσης μεταφορά από την Μ. Ασία στην Τσατάλτζα 250.000 ανδρών…. Αυτός ο Ελληνικός στόλος, τι αποφασιστικό ρόλο έπαιξε στον πόλεμο! Χωρίς αυτόν θα ήμασταν προ πολλού στην Σόφια. … » .
Έτσι λοιπόν, έστω και με αυτή την ″απρόθυμη″ υποδοχή εκ μέρους των συμμάχων μας (Σερβίας, Βουλγαρίας και Μαυροβουνίου), κηρύσσουμε τον πόλεμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Τα περί συσχετισμού δυνάμεων, αντίξοων συνθηκών, διεθνών συγκυριών κλπ, πιθανόν να ισχύουν για τούς άλλους λαούς, αυτή η εσχατιά της Χερσονήσου τού Αίμου είναι γραφτό από τη μοίρα να γεννά Πολιτισμούς και Ήρωες.
Ο Ελληνικός Στρατός με αρχιστράτηγο τον Πρίγκιπα Κωνσταντίνο βαδίζει πλέον μόνο μπροστά. Δίπλα στους περίπου 130.000 ηρωικούς στρατιώτες μας, αγωνίζονται πολλές χιλιάδες απόδημοι Έλληνες εθελοντές από όλα τα μέρη της γης. Μόνο από την Αμερική έρχονται 25.000, οι οποίοι μάλιστα πλήρωσαν και τον εξοπλισμό τους. Όλο το Ελληνικό Αίμα ενώνεται σε ένα υπέροχο ποτάμι. Μαζί με τους απόδημους βρίσκονται πάνω από 5.000 λεοντόθυμοι Έλληνες τών τότε σκλαβωμένων Πατρίδων (Κρήτη, Ήπειρο, Θεσσαλία, Μακεδονία, Κύπρο κλπ). Μοναδικές στιγμές: Ο Ιερός Λόχος των Κρητών πολεμάει δίπλα στον Ιερό Λόχο των Ελλήνων της Φιλαδέλφειας των ΗΠΑ. Ήταν τέτοιο το πάθος, που η Κυβέρνηση αναγκάσθηκε να βγάλει ανακοίνωση στις εφημερίδες ότι «δεν επιθυμεί να στρατολογηθούν άλλοι εθελοντές». Το «παρών» βέβαια, για την ιδέα της Ελλάδος και τού Ελληνισμού, δίνουν και οι φιλέλληνες εθελοντές, η πνευματική και αριστοκρατική ελίτ της εποχής (Σώμα Γαριβαλδινών – Ερυθροχίτωνες).
Είναι ο πρώτος πόλεμος που συμμετέχουν και οι τρεις κλάδοι των Ενόπλων Δυνάμεων. Δίπλα στον Στρατό ξηράς, θα πολεμήσουν οι απόγονοι των Σαλαμινομάχων, τα εγγόνια τού Κανάρη, σε ένα χώρο που είναι ασυναγώνιστοι, στην πολυαγαπημένη τους θάλασσα. Η Ελληνική σημαία ανεμίζει περήφανη στο Ελληνικό Αιγαίο, πάνω σε 4 Θωρηκτά με Ναυαρχίδα το ‘’Αβέρωφ’’, 10 Αντιτορπιλικά και 14 διάφορα άλλα πλοία που και μόνο τα ονόματά τους (Κανάρης, Σφακτηρία, Σπέτσαι, Ύδρα κλπ) τρομοκρατούσαν τούς τούρκους. Παράλληλα τούς Ελληνικούς αιθέρες σκίζουν 4 ζευγάρια μηχανοκίνητα φτερά με Ελληνικά χρώματα, είναι τα κατασκοπευτικά μάτια τού Στρατού μας. Η Πολεμική μας Αεροπορία, στα σπάργανά της ακόμη, διεκδικεί το δικό της μερίδιο στη δόξα. Με πρωτόγονα αεροπλάνα πραγματοποιεί τις πρώτες σε παγκόσμια κλίμακα πολεμικές επιχειρήσεις. Δεν περιορίζεται μόνο σε αναγνωριστικές πτήσεις αλλά τολμά και βομβαρδισμούς που προξενούν πανικό και καταρρακώνουν το ηθικό τού εχθρού.
Με υψηλό φρόνημα, με δύναμη, με πεποίθηση για τη νίκη, με άξια Ηγεσία, ο Ελληνικός Στρατός ολιγάριθμος, αλλά όπως πάντα εμπνεόμενος από τα υψηλά Ιδανικά της φυλής μας, έχοντας το δίκιο με το μέρος του, αφού ήξερε ότι αγωνιζόταν για την απελευθέρωση των σκλάβων αδελφών του, σύντομα πετά από τη μία νίκη στην άλλη, εκπορθώντας οχυρά θεωρητικά απόρθητα, απελευθερώνοντας το μεγαλύτερο τμήμα της Μακεδονίας, όλη την Ήπειρο (και την Βόρειο) και τα Νησιά τού ανατολικού Αιγαίου. Η διαταγή κατά τον απόπλου τού Ελληνικού Στόλου, που έδωσε ο Βασιλεύς Γεώργιος στον δαφνοστεφή Ναύαρχο του, Παύλο Κουντουριώτη, μας δείχνει ανάγλυφα το πνεύμα της εποχής, αφού κατέληγε: «… Η Πατρίς προσδοκά από εσάς όχι μόνο να θυσιαστείτε υπέρ Αυτής, το οποίο άλλωστε είναι καθήκον σας αλλά, να νικήσετε».
Επιγραμματικά και μόνο, αναφέρονται τα παρακάτω κύρια γεγονότα του Α΄ Βαλκανικού πολέμου:
Ο Α’ Βαλκανικός πόλεμος λήγει τυπικά, με την υπογραφή της συνθήκης τού Λονδίνου (30 Μαΐου 1913). Στην Ελλάδα αναγνωρίζεται η κυριαρχία της στην Μακεδονία (πλην ενός τμήματος της Ανατολικής), την Κρήτη και τα περισσότερα νησιά τού Αιγαίου.
Σύντομα η Ελλάδα καλείται να αντιμετωπίσει ακόμη έναν σκληροτράχηλο αντίπαλο τούς Βουλγάρους. Παρά την αριθμητική υπεροχή τους, οι ομόθρησκοι εχθροί μας, όχι μόνο δεν καταφέρνουν τίποτε το ουσιαστικό, αλλά μετά από τις θριαμβευτικές νίκες τού Ελληνικού Στρατού και το διπλωματικό θρίλερ που τις ακολούθησε (σ.σ. Ο Κάιζερ, ως κουνιάδος τού Κωνσταντίνου, επεμβαίνει καθοριστικά υπέρ των Ελληνικών θέσεων), αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την περιοχή της Καβάλας. Ο Β’ Βαλκανικός πόλεμος χαρακτηρίζεται από τις πολυαίμακτες μάχες που δόθηκαν και από τις ωμότητες που διέπραξαν οι Βούλγαροι στα Ελληνικά εδάφη πριν αναγκαστούν (δια της ξιφολόγχης των Ευζώνων) να αποσυρθούν από αυτά.
Επιγραμματικά και μόνο, αναφέρονται τα παρακάτω κύρια γεγονότα τού Β΄ Βαλκανικού πολέμου:
Οι δύο Βαλκανικοί Πόλεμοι έχουν τελειώσει. Η νίκη έχει δαφνοστεφανώσει για άλλη μια φορά τα Ελληνικά όπλα. Το αίμα των 8.000 περίπου νεκρών Αξιωματικών και οπλιτών (και άλλων 33.000 περίπου τραυματιών, καθώς και τού σφαγιασθέντος άμαχου πληθυσμού, κυρίως από τούς Βούλγαρους), έχει ποτίσει για τα καλά το δέντρο της Λευτεριάς.
Ο δοξασμένος Ελληνικός Στρατός έχει διπλασιάσει την Ελλάδα, έχει ελευθερώσει τα σκλαβωμένα αδέλφια μας της Μακεδονίας, της Ηπείρου, των νησιών τού Αιγαίου και της Κρήτης. Αλλά τώρα έρχεται η ώρα τού «διεθνούς παράγοντα». Ότι κερδίσαμε με αίμα προσπαθούν να μας το πάρουν με τη μελάνη της διεθνούς διπλωματίας. Ανέκαθεν μας φοβόντουσαν, ανέκαθεν μας ζήλευαν, ανέκαθεν δεν ήθελαν την Ελλάδα πραγματικά μεγάλη. Αν και οι Βαλκανικοί Πόλεμοι ξεκίνησαν ερήμην των μεγάλων δυνάμεων, η χάραξη των συνόρων φέρνει την σφραγίδα τους. Πάλι αδικούν την Ελλάδα. Θέλουν να φτιάξουν έτσι τα σύνορα και να μπερδέψουν έτσι τις εθνότητες ώστε αργότερα να μπορούν να ″παράγουν κρίσεις″, που θα τις εκμεταλλεύονται και θα τούς δίνουν το δικαίωμα να επεμβαίνουν και να χειραγωγούν τούς λαούς. Έτσι ήξεραν ότι θα έβαζαν μόνιμα σε τριβή Έλληνες και Αλβανούς για τη Β. Ήπειρο, που αν και την ελευθερώσαμε τρεις φορές, “ο διεθνής παράγων” εξακολουθεί να αφήνει τον Ελληνισμό της να δεινοπαθεί από τούς Αλβανούς μέχρι σήμερα. Οι “μεγάλοι” αγνοώντας Δίκαιο και Έθνη σχεδιάζουν σε βάθος χρόνου τις διενέξεις για τα δικά τους οικονομικά οφέλη, που είναι τα μόνα που τούς ενδιαφέρουν. Δυστυχώς αυτά τα σύνορα που χαράχτηκαν, με τη Συνθήκη Βουκουρεστίου (10 Αυγούστου τού 1913) άφησαν κομμάτια τού Ελληνισμού υπόδουλα, δημιούργησαν αμέτρητες προσωπικές οδύσσειες και καταφανώς αδικούν την νικήτρια Ελλάδα. Χαράχτηκαν όμως σύμφωνα με τη θέληση των μεγάλων δυνάμεων και γι’ αυτό αποδείχτηκαν ισχυρά, αφού παρέμειναν στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους.
Για το ότι ο Ελληνισμός παραμένει ακόμα σ’ αυτά τα προσωρινά σύνορα, δεν φταίνε μόνο οι μεγάλες δυνάμεις αλλά δυστυχώς και εμείς, καθώς: 1) Κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο είχαμε Εθνικό διχασμό. 2) Από το 1920 και μετά, είχαμε την “πέμπτη φάλαγγα” τού προδοτικού ΚΚΕ, τού οποίου η ηγεσία εναντιώθηκε στη Μικρασιατική εκστρατεία και στο μεγάλο «ΟΧΙ». 3) Νέος Εθνικός διχασμός φέρνει την Μικρασιατική καταστροφή 4) Στο τέλος τού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είχαμε τον συμμοριτοπόλεμο. 5) Το 1974, αντί να συντρίψουμε τον Αττίλα υποδεχόμασταν τον ψευτοεθνάρχη και την ώρα που κάποια Ελληνόπουλα έγραφαν νέες Θερμοπύλες στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας, εμείς ασχολούμασταν με την «επάνοδο της “δημοκρατίας”». 6) Κατά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και της Αλβανίας, είχαμε άτολμες κυβερνήσεις υπαλλήλων των διεθνών τοκογλύφων. 7) Το 2018 οι εθνομηδενιστές τού ΣΥΡΙΖΑ ξεπουλούν τη Μακεδονία μας. 8) Από το 2019 μέχρι σήμερα, ο “μπλε ΣΥΡΙΖΑ” συνεχίζει και επαυξάνει το έργο τους. Μας μπολιάζει με λαθρομετανάστες. Ξεπουλά τον Εθνικό μας πλούτο. Μας καθιστά ένα προτεκτοράτο τού ΝΑΤΟ κηρύσσοντας ουσιαστικά τον πόλεμο στην ομόδοξη Ρωσία. Ενώ, με τη δουλική πολιτική του, ετοιμάζεται για την απεμπόληση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στο Αιγαίο μας.
Αρκετά με την μεμψιμοιρία! Σήμερα έχουμε Εθνική Εορτή. Σήμερα είμαστε υπερήφανοι και αισιόδοξοι, απλώς αναλογιζόμενοι την ιστορία μας. Ας μεταφερθούμε νοερά στο 1899, δηλαδή σε μια εποχή που για τον λαό και την χώρα μας ήταν σίγουρα πολύ χειρότερη από την σημερινή. Από το «…Δυστυχώς κύριοι, επτωχεύσαμεν…», που είπε το 1893 ο Χαρίλαος Τρικούπης, περάσαμε, 13 μόνο χρόνια αργότερα, στην μεγάλη εξόρμηση των Βαλκανικών πολέμων. Το 1899 ο μεγάλος μας Παλαμάς γράφει το ποίημα: «Ο ΔΩΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΓΥΦΤΟΥ». Σ’ αυτό ο ποιητής, βαθιά πληγωμένος, εκφράζει τη συνείδηση τού Έθνους του. Ο ποιητής-προφήτης τα βλέπει όλα αυτά, αγανακτεί και θλίβεται για τον ξεπεσμό και το κατάντημα που βλέπει, φτάνει ως τα όρια της απελπισίας και από κει αναδύεται ένα όραμα Ελπίδας, ένα αισιόδοξο μήνυμα Εθνικής αναγέννησης. Γράφει λοιπόν σε δύο πολύ μικρά χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
«Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα,
ραγιάδες έχεις, μάννα γη, σκυφτούς για το χαράτσι,
κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα,
των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι....»
Για να καταλήξει:
«και μην έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί
να κατρακυλήσεις πιο βαθιά
στου Κακού τη σκάλα, -
για τ’ ανέβασμα ξανά που σε καλεί
θα αιστανθείς να σου φυτρώσουν, ω χαρά!
τα φτερά,
τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα!»
Ναι, μάλλον βρισκόμαστε στο πιο κάτω σκαλί. Όλα γίνονται σύμφωνα με τις προσταγές της «Νέας Τάξης Πραγμάτων». Ντόπιοι και ξένοι εχθροί του Ελληνισμού φαίνεται να επικρατούν. Η παιδεία μας είναι ανύπαρκτη. Ο Έλληνας στενάζει από την ανεργία και την οικονομική εξαθλίωση. Βομβαρδίζεται με εκπομπές υποκουλτούρας και προπαγάνδας από τούς γκεμπελίσκους της ενημέρωσης. Τού θολώνουν την λογική και την κρίση του, με έναν καταιγισμό άχρηστων πληροφοριών life style, όπως εσχάτως με τον made in USA “μεσσία”. Η τρομοκρατία και η ηθική χρεωκοπία είναι διάχυτη παντού. Ένα ισλαμικό τόξο αγκαλιάζει θανατηφόρα την Πατρίδα μας. Οι εντολοδόχοι, που μας κυβερνούν, μας μπολιάζουν καθημερινά με αλλόφυλους και αλλόθρησκους. Ανεγείρουν τζαμιά ακόμα και στο πάλαι ποτέ ″Κλεινόν Άστυ″. Έχουμε εγκαταλείψει τον εκτός συνόρων σκλαβωμένο Ελληνισμό. Λιγοστεύουμε οι Έλληνες και το χειρότερο πολλοί από εμάς είναι ελληνόφωνοι ραγιάδες.
Ίσως, αναμοχλεύοντας λίγο την Ιστορική μας Μνήμη, αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε ότι η γη που πατάμε δεν είναι απλώς χώμα, αλλά η σκόνη από τα οστά των προγόνων μας. Αρχίζουμε να νιώθουμε ότι στις φλέβες μας τρέχει ελεύθερο, καθάριο αίμα εκατοντάδων γενεών Ελλήνων Ηρώων. Αρχίζουμε να ακούμε την καρδιά μας να σιγοψιθυρίζει: «Δεν φοβάμαι, δεν συμβιβάζομαι, θα αγωνιστώ για να έχω τη ζωή που μου αξίζει, για να πάρω πίσω την πραγματική ζωή που μου έκλεψαν!» Τώρα σίγουρα αισθανόμαστε να φυτρώνουν δειλά – δειλά, φτερά στις πλάτες μας. Αυτά τα φτερά που θα μας πετάξουν ψηλά. Θα σκίσουν τα μαύρα σύννεφα της προπαγάνδας, τού ψεύδους και τού τρόμου. Θα μας οδηγήσουν στον υπέρλαμπρο ήλιο, που τόσα χρόνια μας κρύβουν αυτά τα σύννεφα. Στον Ήλιο τού Ελληνισμού και της Αλήθειας. Στον Ήλιο που θα φωτίζει μια ζωή καλύτερη, ανθρώπινη, μια κοινωνία ομορφότερη.
Μας αξίζει μια τέτοια κοινωνία. Μας αξίζει μια Ελλάδα που να ανήκει σε ευτυχισμένους Έλληνες. Συνειδητοποιήστε ότι πρέπει να «ζούμε» και όχι να «επιβιώνουμε» απλώς. Μην “βολεύεστε” σε αυτήν την δυστοπική κοινωνία, που δημιούργησαν οι παγκοσμιοποιητές και οι εντολοδόχοι τους. Στις επερχόμενες εκλογές ήρθε η ώρα να γκρεμίσουμε αυτόν τον “γκρίζο κόσμο”. Ας αρχίσουμε από την πρωτεύουσα της Ελλάδος. Δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια. Απλώς πετάμε τις παρωπίδες τού στείρου κομματισμού και απαλλασσόμαστε από μικροκομματικά συμφέροντα. Τώρα είναι σίγουρο. Η καρδιά μας διαλέγει το σωστό ψηφοδέλτιο. Αναγράφει: «ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ, υποψήφιος Δήμαρχος Ηλίας Κασιδιάρης». Μήπως τώρα βλέπεις και εσύ μια φιγούρα να αφυπνίζεται; Μην τρομάζεις! Είναι ο σκοτωμένος στα βάθη της Ελληνικής Μικράς Ασίας «Σαλπιγκτής» τού ποιήματος τού Γ. Αθάνα. Δεν πέθανε. Κοιμάται και περιμένει. Ετοιμάζεται να παιανίσει τούς νέους σκοπούς της νίκης.
Θωμάκου Αργυρώ (Ρίκα), (″Φλόγα τού Ταινάρου″)
Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος με τον Συνδυασμό: «ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ»
