Εδώ και μέρες (για να μην πούμε εβδομάδες) βομβαρδιζόμαστε για τα «ανθρώπινα δικαιώματα», με αφορμή μια νομοθετική πρωτοβουλία της ΝΔ για τον «γάμο» των λεγόμενων «ομόφυλων ζευγαριών». Ταυτόχρονα, βομβαρδιζόμασταν για «το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα». Πριν 25 χρόνια 19 χώρες του ΝΑΤΟ κήρυξαν τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία, στο όνομα πάντα των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», καθιερώνοντας τους «ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς» πόλεων, αμάχων, υποδομών νερού και ηλεκτρισμού, καταστρέφοντας εν τέλει μια ολόκληρη χώρα.
Ίσως αναρωτηθούν κάποιοι (εν μέρει δικαιολογημένα) τι σχέση έχουν όλα αυτά με το ζήτημα «του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών»; Κι όμως, κάποια σχέση έχει, αφού τα περιβόητα «ανθρώπινα δικαιώματα» έχουν γίνει σημαία της παγκοσμιοποίησης με διπλή κατεύθυνση: Άμεσου στρατιωτικού και οικονομικού καταναγκασμού και επεμβάσεων οπουδήποτε νομίζουν ότι χρειάζεται, αλλά και μιας ορισμένης κοινωνικής «μοντελοποίησης» στο εσωτερικό όλων των χωρών της Ευρώπης. Και τα δυο επιβάλλονται στο όνομα των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Στην ουσία, πρόκειται για μια μεγάλη και οργανωμένη εκστρατεία διάλυσης και ακύρωσης ταυτοτήτων που εμποδίζουν την αέναη επέκταση της αεθνικής κεφαλαιοκρατίας σε όλες τις σφαίρες της Εθνικής και Κοινωνικής ζωής (συλλογικής, προσωπικής, πνευματικής, πολιτιστικής).
Στην θέση τους μπαίνουν ο καταναλωτικός κοσμοπολιτισμός, ο ατομικισμός και ο απόλυτος αυτοπροσδιορισμός φύλου. Μορφές συλλογικής κοινωνικής ύπαρξης των ανθρώπων μπαίνουν στο στόχαστρο, ως μη συμβατές με την νέα ψηφιακή τεχνοδεσποτική αναδιάρθρωση της κοινωνίας και τις νέες εργασιακές σχέσεις που την διέπουν. Κι έτσι, είναι σε εξέλιξη μια τεράστια προπαγανδιστική μηχανή που τείνει να εγχαράξει στην συνείδηση των ανθρώπων την ακύρωση βιολογικών, ιστορικών και κοινωνικών προϋποθέσεων και κατακτήσεων. Το Έθνος, η Καταγωγή, τα δύο Φύλα, η Οικογένεια, η Μητρότητα και η Πατρότητα μοιάζουν με εμπόδια, που οι νέες σχέσεις παραγωγής και εξουσίας πρέπει να «υπερβούν», διαλύοντάς τα. Άλλωστε, έχει διακηρυχτεί ανοιχτά: «Δεν υπάρχει κοινωνία, υπάρχουν μόνο άτομα». Οπότε, τα «δικαιώματα» αποδεσμεύονται εντελώς από τις υποχρεώσεις, και βεβαίως από κάθε έννοια κοινωνικής ευθύνης. Ο σχετικισμός («δεν υπάρχει αλήθεια») και ο μηδενισμός («δεν υπάρχει κανένα νόημα») ανοίγουν την πόρτα της κοινωνικής διάλυσης, προσφέροντας καταφύγιο στο «ας κάνει ο καθένας ό,τι γουστάρει», ατομικά και αποκομμένος από κάθε κοινωνικό ιστό. Έτσι, οι υπερ-ελίτ της παγκοσμιοποίησης συγκεντρώνουν πλούτο και εξουσία, που ποτέ άλλωστε στην ανθρώπινη ιστορία δεν είχε οποιαδήποτε κυρίαρχη τάξη ή ομάδα. «Κάνε ό,τι γουστάρεις», εγκλωβισμένος σε ένα ψεύτικο υπερΕγώ, φθάνει να μην εμποδίζεις την ασυδοσία της παγκοσμιοποιητικής κυριαρχίας και της κεφαλαιοκρατίας.
Αλλά και στο πεδίο των πραγματικών δικαιωμάτων υπάρχει μια τρομερή κακοποίηση και ανατίναξη. Πρώτα απ’ όλα, των στοιχειωδών ατομικών δικαιωμάτων, ήτοι: Αξιοπρέπεια, ανάπτυξη προσωπικότητας, επιλογή επαγγέλματος, προστασία έκφρασης και δημιουργίας, δικαίωμα πληροφόρησης, άσυλο κατοικίας, ιδιωτική ζωή, προσωπική ελευθερία, ελευθερία έκφρασης και συλλογικής δράσης κ.ο.κ. Όλα αυτά είναι υπό αίρεση και καταπατούνται διαρκώς και συστηματικά (διαδίκτυο, λογοκρισία, πανδημία, παρακολουθήσεις, τώρα ο βιοπολιτικός και ψηφιακός έλεγχος κ.λπ.). Δεύτερον, τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα συνθλίβονται και ακυρώνονται: Εργασία, υγεία, παιδεία, πολιτική προστασία, κοινωνική ασφάλιση κ.α. Όπως επίσης, η Εθνική Κυριαρχία, η Δημοκρατία, τα προσωπικά δικαιώματα κ.λπ. φαλκιδεύονται σύμφωνα με τις απαιτήσεις της λεηλασίας που επιβάλλουν ο νεοφιλελευθερισμός και η παγκοσμιοποίηση. Άλλωστε, στο όνομα των «δικαιωμάτων» και της «ελευθερίας» έρχεται και το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια…
Σήμερα, οδηγούμαστε στον παραλογισμό του «μετάνθρωπου», ένα κράμα μηχανής και ανθρώπου, ένα άφυλο (ἠ πολλαπλότητας «φύλων», μέσω του «αυτοπροσδιορισμού») και εντελώς πειθήνιο πλάσμα, με τελείως αλλοτριωμένη συνείδηση, χωρίς καμία κοινωνικότητα. Παραφράζοντας μια γνωστή φράση του παρελθόντος, θα λέγαμε ότι αυτός «είναι ο woke καπιταλισμός ηλίθιε!» που απειλεί σήμερα την ανθρωπότητα. Απειλεί, δηλαδή, να εξανδραποδίσει τους ανθρώπους, την εθνική, κοινωνική, φυλετική υπόσταση. Απειλεί να διαλύσει χώρες αλλά και την συνείδηση Εθνών και Λαών. Απειλεί να καταργήσει την ιστορία και την βιολογία καθώς και κάθε μορφή κοινωνικού δεσμού.
Εκεί μας οδηγούν, επομένως σε όλα αυτά οφείλουμε να αντισταθούμε ως Άνθρωποι, Έθνη, Κοινωνίες και Πολιτισμοί.
Γιώργος Μάστορας
