Τα στοιχεία της Ameco Database της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το 2025 αποτυπώνουν μια σκληρή πραγματικότητα και άλλη μία κατάκτηση αρνητικής κορυφής από την κυβέρνηση του γιαλατζί αρίστου Μητσοτάκη. H Ελλάδα βρίσκεται τελευταία στην ΕΕ ως προς την αγοραστική δύναμη του μέσου μισθού, με δείκτη μόλις 76 (Κύπρος = 100). Ακολουθούν η Βουλγαρία (81) και η Ουγγαρία (82), χώρες που θεωρούνται χαμηλού κόστους εργασίας.
Κι όμως, η ελληνική κυβέρνηση ακόμα μιλά για «αύξηση εισοδημάτων» και «ισχυρή ανάπτυξη». Η αλήθεια είναι πως οι μισθοί αυξάνονται ονομαστικά, αλλά η πραγματική αγοραστική δύναμη παραμένει στάσιμη ή και μειώνεται. Πρόκειται για το “ελληνικό παράδοξο”: περισσότερα ευρώ στην τσέπη, ίδια ή λιγότερα στο καλάθι του σούπερ μάρκετ.
Οι αριθμοί πίσω από την “αύξηση”
Από το 2019 έως το 2025, ο κατώτατος μισθός αυξήθηκε σωρευτικά κατά περίπου 35%, όμως την ίδια περίοδο, το κόστος διαβίωσης αυξήθηκε πάνω από 40% και κάπως έτσι το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα έχει μειωθεί.
Η ΕΛΣΤΑΤ καταγράφει πως οι δαπάνες για βασικά είδη διατροφής έχουν αυξηθεί κατά 27% από το 2021, ενώ τα ενοίκια κατά 32%. Η “ονομαστική” αύξηση δεν επαρκεί καν για να αντισταθμίσει το “κρυφό” πληθωριστικό βάρος.
Σύμφωνα με το προσχέδιο προϋπολογισμού 2026, η παραγωγικότητα της εργασίας αυξάνεται (1,5% → 1,9%).
Ωστόσο, αυτή η πρόοδος δεν διαχέεται σε όλη την οικονομία, αφού οι εξαγωγικοί και τεχνολογικοί κλάδοι ενισχύονται, ενώ ο τουρισμός, το λιανεμπόριο και οι μικρομεσαίες υπηρεσίες μένουν στάσιμοι.
Οι τέσσερις αιτίες του κακού
Τέσσερις είναι οι βασικές αιτίες που οδήγησαν στο νέο αυτό αρνητικό ρεκόρ τη χώρα και για όλες ευθύνονται οι πολιτικές που έχει επιλέξει να εφαρμόζει η γαλάζια κυβέρνηση που φαίνεται πως έχει βάλει σκοπό να φτωχοποιήσει και τον τελευταίο Έλληνα πολίτη.
- Υπερφορολόγηση κατανάλωσης: Ο ΦΠΑ στα τρόφιμα και τα καύσιμα εξανεμίζει τις αυξήσεις μισθών.
- Εισαγόμενος πληθωρισμός χωρίς εγχώριες αντιστάσεις: Η Ελλάδα έχει χαμηλή ανταγωνιστικότητα κόστους, άρα “εισάγει” ακριβό κόστος.
- Ανεπαρκής έλεγχος της αγοράς: Η αισχροκέρδεια στα βασικά είδη παραμένει, με “καλάθια” που λειτουργούν περισσότερο επικοινωνιακά.
- Απουσία βιομηχανικής πολιτικής: Η παραγωγή υποχωρεί, οι εισαγωγές αυξάνονται, και το εμπορικό ισοζύγιο πιέζεται.
Η Ελλάδα, με πληθωρισμό τροφίμων υψηλότερο κατά 2,5 ποσοστιαίες μονάδες από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης και με μισθούς που αυξάνονται μετά την ακρίβεια παραμένει εγκλωβισμένη σε μια δομική φτώχεια.
Τα success stories του Μητσοτάκη μετέτρεψαν το μέσο Έλληνα στον φτωχότερο Ευρωπαίο πολίτη
Η “ισχυρή Ελλάδα” των στατιστικών είναι η ίδια χώρα που έχει τον φτωχότερο μέσο εργαζόμενο στην Ευρώπη. Οι πολίτες δεν χρειάζονται νέα “επικοινωνιακά success stories” αλλά πολιτικές αποκατάστασης της αγοραστικής ισορροπίας:
Μείωση έμμεσης φορολογίας,
Ενίσχυση μισθών βάσει παραγωγικότητας,
Ουσιαστικό έλεγχο τιμών στα βασικά αγαθά.
