Άρθρο του Νίκου Μακρή
Ως Αιτωλοακαρνάνας και συγκεκριμένα ως Μεσολογγίτης νιώθω δέος που κατάγομαι από την Πόλη των Ελεύθερων Πολιορκημένων, την Πόλη που γράφτηκε με χρυσά γράμματα στην ιστορία του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα με την αυτοθυσία των προγόνων μας ώστε να μη πέσουν στα χέρια των τουρκοαιγυπτίων κατακτητών. Είναι γεγονός πως η Πολιτεία και οι αιρετοί Δήμαρχοι-Περιφερειάρχες της περιοχής έκαναν ελάχιστα θα τολμούσα να πω έως τίποτα ώστε να αναδείξουμε τη μεγάλη και ένδοξη ιστορία του Μεσολογγίου και των γύρω περιοχών. Η μόνη περίοδος όπου το Μεσολόγγι "φαίνεται" είναι το τριήμερο για τη Κυριακή των Βαΐων όπου γίνονται οι επετειακές εκδηλώσεις της Εξόδου. Και εκεί λόγω της ημιμάθειας και αμάθειας που επικρατεί, οι περισσότεροι νομίζουν ότι είναι γιορτή αλλά μιλάμε για μνημόσυνο. Όχι παρέλαση αλλά λιτανεία διότι θρηνούμε τα παλικάρια και τα γυναικόπαιδα όπου την 10η Απριλίου έπεσαν υπέρ Πίστεως και Πατρίδος.
Αλλά ας επανέλθουμε στο θέμα μας. Πέραν αυτού του τριημέρου η Πολιτεία δεν ασχολείται με την ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Είναι τραγικό ως Δήμος αλλά και ως νομός να έχουμε τόσες ιστορικές τοποθεσίες και να μην τις αναδεικνύουμε. Θα αναφερθώ σε μερικές όπως τη νήσο Βασιλάδι όπου ήταν ένα από τα προπύργια που λίγους μήνες πριν την Έξοδο έπεσε. Ένα ακόμα προπύργιο είναι η νήσος Ντολμά στην περιοχή του Αιτωλικού όπου ο ήρωας Γρηγόρης Λιακατάς μαζί με 300 παλικάρια έπεσε ηρωικά μαχόμενος. Άλλη μια ιστορική τοποθεσία είναι η νήσος Κλείσοβα. Εκεί όπου λιγοστοί άντρες απέκρουσαν τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο του Ιμπραήμ πασά που αποτελούνταν από χιλιάδες άνδρες και έγραψαν ιστορία. Μερικά ακόμα μνημεία είναι το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής έξωθεν του Τύμβου των Ηρώων εκεί όπου οι Μεσολογγίτες κατάστρωσαν το σχέδιο τους. Και φυσικά ο Κήπος των Ηρώων. Εκεί όπου είναι θαμμένοι οι ήρωες της εξόδου. Εκεί που είναι τα κόκαλα του ήρωα Σουλιώτη Μάρκου Μπότσαρη που ο ίδιος ζήτησε να ταφεί εκεί. Έτσι μετά τη μάχη του Κεφαλοβρύσου οι συμπολεμιστές του Μάρκου έβαλαν το πτώμα του πάνω στο άλογο και τον πήγαν μέχρι το Μεσολόγγι. Μεγάλη η συμβολή και η προσφορά του Μάρκου Μπότσαρη κατά την διάρκεια της 1ης εξόδου τα Χριστούγεννα του 1822.
Άλλη μια ιστορική τοποθεσία είναι ο ανεμόμυλος προς το λιμάνι του Μεσολογγίου εκεί που ο επίσκοπος Ιωσήφ Ρωγών την 11η Απριλίου με λίγους εναπομείναντες Μεσολογγίτες αποφασίσουν να αντιταχθούν παρά να πέσουν στα χέρια των βάρβαρων.
Πολλά τα μέρη όπου θα μπορούσα να αναφερθώ, αλλά πιστεύω αυτά αρκούν για να αντιληφθούμε πόσο σημαντικό είναι να αναδείξουμε τον ένδοξο τόπο μας. Υπάρχουν εύκολες λύσεις αρκεί να διαθέτεις φιλοπατρία και αγάπη για τη γενέτειρα σου.
Μια λύση είναι η προσέλκυση κόσμου μέσω τουριστικών προγραμμάτων όπου θα υπάρχουν ξεναγοί και αρμόδιοι υπάλληλοι όπου θα μιλάνε για τα ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα στους τουρίστες. Καθιέρωση εκπαιδευτικών εκδρομών ώστε να μάθουν τα ελληνόπουλα την ένδοξη ιστορίας μας. Να ανυψωθεί επιτέλους το εθνικό μας φρόνημα. Όλα αυτά βέβαια για να υλοποιηθούν θα πρέπει να υπάρχει κυρίως θέληση από την Πολιτεία και τους τοπικούς άρχοντες. Δεν μπορούμε να μιλάμε για εξύψωση του Εθνικού φρονήματος όταν μας διοικούν οι υποκριτές δήθεν πατριώτες της «κεντροδεξιάς» ή οι απάτριδες αριστεροί που τόσες δεκαετίες μάχονται για τον αφανισμό του έθνους μας. Όλα αυτά για να γίνουν θα πρέπει τα ηνία της χώρας να τα έχει αναλάβει μια καθαρή εθνικιστική και πατριωτική φωνή. Και αυτή δεν είναι άλλη από το Κίνημά μας «Έλληνες για την Πατρίδα». Στηρίζουμε τον Ηλία Κασιδιάρη για να διαφυλάξουμε και να αναδείξουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά σε όλη την Ελλάδα...
