Άρθρο του Αντιναυάρχου (ε.α.) ΠΝ,
Μιχαήλ Παναγιωτόπουλου
Την περασμένη εβδομάδα έλαβε χώρα η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ. Το φλέγον θέμα για την Ελλάδα, όπως ήδη είχαμε πει σε προηγούμενα άρθρα, ήταν και δυστυχώς ακόμη παραμένει, η θέσπιση από πλευράς Ευρωπαϊκής Ένωσης μέτρων κατά της Τουρκίας. Μέτρων ουσιαστικών και αποτελεσματικών, ώστε να την αναγκάσουν να σταματήσει τις παράλογες και ατελείωτες διεκδικήσεις και προπάντων τις προκλητικότατες ενέργειες εις βάρος όχι μόνον των Κυριαρχικών δικαιωμάτων αλλά και της ίδιας της Κυριαρχίας της Ελλάδας και της Κύπρου, εις βάρος δύο εκ των μελών της ΕΕ, εις βάρος της ίδιας της ΕΕ σαν οργανισμό.
Παράλληλα όμως η Σύνοδος αυτή είναι σημαντική εκτός από την πατρίδα μας και για την παρούσα κυβέρνησή της, την κυβέρνηση της ΝΔ, την κυβέρνηση του κου Μητσοτάκη. Αυτή η σύνοδος κορυφής ήταν η τελευταία της ευκαιρία να αποδείξει ότι η πολιτική κατευνασμού που ακολουθεί τόσο καιρό, τόσο αυτή όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, μπορεί να φέρει αποτελέσματα απέναντι στην αδιαλλαξία του Ερντογάν. Ήταν η ευκαιρία να το αποδείξει στον ίδιο της τον εαυτό, εσωτερικά στο κόμμα, δηλαδή. Έπειτα, στο ποσοστό των Ελλήνων που είχε πείσει να την ψηφίσουν στις προηγούμενες εκλογές και τέλος σε όλους τους πατριώτες, ότι πραγματικά ενδιαφέρεται και ενεργεί για το καλό της πατρίδας και την προάσπιση της κυριαρχίας μας. Χρειάζεται δηλαδή μια νίκη η κυβέρνηση για να μας δείξει ότι σταμάτησε να τρώει ραπίσματα, τόσο από τους Τούρκους όσο και από τους ευρωπαίους.
Με αυτό το σκεπτικό ο κος Δένδιας, τέλη του προηγούμενου μήνα πήγε στη Γερμανία για συνομιλίες και ζήτησε στην Σύνοδο του Δεκεμβρίου να προχωρήσει η ΕΕ σε εμπάργκο όπλων προς την Τουρκία και να μην επιτρέψει την παράδοση των έξι υποβρυχίων τύπου 214 ή την ολοκλήρωση ναυπήγησης του αεροπλανοφόρου Anadolu. Είπε μάλιστα ότι «Εάν κάνεις τα ίδια πράγματα που έκανες στο παρελθόν και περιμένεις μια άλλη εξέλιξη στο μέλλον, αυτό είναι κάτι που περιγράφεται με τη λέξη "αφέλεια"-και αυτός είναι ο ήπιος όρος θα έλεγα ... Όποιος αυθαιρετεί, όποιος καταπατά το διεθνές δίκαιο, όποιος εκβιάζει, αυτός στο τέλος της ημέρας μένει ατιμώρητος στη χειρότερη περίπτωση ή και αμοίβεται κιόλας».
Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Όχι το πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά της ελληνικής κυβέρνησης. Πήγε ο κος Δένδιας και κατηγόρησε τους ευρωπαίους για πράγματα που δεν κάνει ο ίδιος ή η κυβέρνησή του. Ο κος Μητσοτάκης δεν φαίνεται να έχει ασχοληθεί πολύ με τον Θουκυδίδη, σε αντίθεση με τον Ερντογάν που εφαρμόζει κανονικότατα το παράδειγμα των Αθηναίων εναντίον των Μηλίων. Ο Θουκυδίδης λέει ότι «το δίκαιο είναι μία παράμετρος, που συνεκτιμάται, όταν οι αντίπαλοι είναι ίσοι σε δύναμη. Διαφορετικά, οι δυνατοί ενεργούν και επιβάλλουν αυτό που τους επιτρέπει η δύναμή τους, ενώ οι αδύναμοι υποχωρούν όσο τους επιτρέπει η αδυναμία τους».
Στην περίπτωσή μας, το ισοζύγιο εξοπλισμών δεν κλίνει την παρούσα περίοδο σημαντικά υπέρ των Τούρκων. Όμως αυτό που έχει σημασία, είναι η πολυετής εμπλοκή τους σε επιχειρήσεις (Συρία, Λιβύη, Αζερμπαϊτζάν) και πιο σημαντικό είναι η υποχωρητική στάση που δείχνει στις απειλές τους η παρούσα κυβέρνησή μας. Δεν είναι η πραγματική της δύναμη, γιατί έχουμε σαν χώρα τα δικά μας ατού και σημεία στρατιωτικής υπεροχής, αλλά είναι ο αέρας δύναμης που επιδεικνύει δυναμικά στην πράξη, είναι η πολιτική των κανονιοφόρων που συνεχώς αξιοποιεί απέναντί μας.
Αφού εμείς τόσο καιρό δεν υψώσαμε καθόλου το ανάστημά μας απέναντί τους, αντίθετα μάλιστα δείχναμε συνέχεια μια άνευ προηγουμένου ανοχή και υποχωρητικότητα, πώς περιμένουμε να το κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση; Πόσο μάλιστα να το κάνει τώρα, στην τρίτη Σύνοδο Κορυφής, αφού στις δύο προηγούμενες είχαμε επιδείξει προς τους εταίρους μας τεράστια αδιαφορία και είχαμε αφήσει την Τουρκία να ασελγεί χωρίς κανένα φόβο.
Όσον αφορά στη Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει πλέον γίνει φανερό για ακόμη μια φορά, ότι η ένωση αυτή περισσότερο προάγει τα συμφέροντα των ισχυρών ευρωπαίων με κυρίαρχο την Γερμανία που αυτή την περίοδο έχει και την προεδρία, παρά κατευθύνεται προς το όραμα της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης. Στο σημείο που μας αφορά, πήγε ο κος Μητσοτάκης και ζήτησε εμπάργκο και μη ολοκλήρωση στρατιωτικών προγραμμάτων. Οι Έλληνες για την Πατρίδα έχουν αναρτήσει στη σελίδα τους στο διαδίκτυο, ένα πολύ κατατοπιστικό και πρόσφατο άρθρο που φαίνεται καθαρά «Ο ρόλος των Γερμανών στην ανάπτυξη της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας». Τα έξι υποβρύχια 214, όμοια με τα τέσσερα δικά μας, ήδη κατασκευάζονται στην Τουρκία, με εγγυήσεις και ρήτρες παράδοσης από την Γερμανία. Αντίστοιχα το αεροπλανοφόρο κατασκευάζεται και αυτό στην Τουρκία με Ισπανικά σχέδια και υποστήριξη. Δεν είναι δυνατόν να υπαναχωρήσει η Γερμανία και η Ισπανία. Και αν το κάνουν, η Τουρκία θα βρει εναλλακτικές για τα συστήματα που δεν θα της δώσουν, λόγω εμπάργκο, και θα συνεχίσει το πρόγραμμα σχεδόν κανονικά. Το ίδιο συμβαίνει και με την Ιταλία, η οποία έχει σημαντικά συμφέροντα με την Λιβύη.
Ό,τι ισχύει με τα εξοπλιστικά ισχύει και με τα οικονομικά. Οι περισσότερες τράπεζες που στηρίζουν την Τουρκία δεν είναι κρατικές αλλά τυπικά είναι ιδιωτικές, οπότε οι όποιες πιθανές οικονομικές κυρώσεις δεν θα επιδρούσαν σημαντικά στην οικονομία της Τουρκίας. Όμως τα ευρωπαϊκά κονδύλια περιλαμβάνουν και την Τουρκία και της παραχωρούν σημαντικό χρηματικό ποσό, μέρος του οποίου πληρώνουμε και εμείς οι Έλληνες φορολογούμενοι, για να «πλησιάσει» την οργάνωση και την ποιότητα των Ευρωπαϊκών χωρών, κονδύλια που στη συνέχεια εκμεταλλεύεται η Τουρκία κατά κρίση.
Μετά από τα παραπάνω, μπορούμε να καταλάβουμε ότι η παρούσα υποτιθέμενη αλλαγή στάσης της κυβέρνησης Μητσοτάκη προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι άνευ ουσίας και άνευ σημασίας. Δεν είναι τίποτε παραπάνω από ένα επικοινωνιακό παιχνίδι και προς το εσωτερικό, στο κόμμα και στους Έλληνες, αλλά και προς τους Εταίρους μας. Αυτό το έχουν καταλάβει οι εταίροι μας και γι’ αυτό προτίμησαν να στηρίξουν τα συμφέροντά τους παρά τους «θεατρινισμούς». Έτσι, το αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης «περί κυρώσεων» κατανοήθηκε περισσότερο ως επικοινωνιακή ανάγκη και με αυτόν τον τρόπο αντιμετωπίστηκε από τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, η οποία παρέπεμψε την υπόθεση στη Σύνοδο της Άνοιξης. Αναβολή στην αναβολή, στην αναβολή δηλαδή, περνώντας ένα ξεκάθαρο μήνυμα στην Τουρκία ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, τόσο στη Ανατολική Μεσόγειο όσο και στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών χωρών (βλέπε Γαλλία και Αυστρία), χωρίς να της επιβάλλει καμία σοβαρή και ουσιαστική κύρωση.
Στο κείμενο των συμπερασμάτων αναφέρεται ότι «το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εγκαλεί την Άγκυρα για τις μονομερείς και προκλητικές της δραστηριότητες στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως και στην ΑΟΖ της Κύπρου, και επισημαίνει ότι αυτές συνεχίζονται. Καταγράφει την απόσυρση του τουρκικού ερευνητικού σκάφους Oruc Reis, αλλά επιμένει σε μόνιμη αποκλιμάκωση, έτσι ώστε να επιτραπεί η επανέναρξη των συνομιλιών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας». Επίσης «επιβεβαιώνει το στρατηγικό ενδιαφέρον της ΕΕ ως προς την ανάπτυξη αμοιβαίας επωφελούς σχέσης με την Τουρκία και προσθέτει ότι η προσφορά θετικής ατζέντας ΕΕ-Τουρκίας παραμένει στο τραπέζι», «…καλεί το Συμβούλιο να υιοθετήσει περισσότερες πιθανές κυρώσεις κατά της Άγκυρας», «Ζητά από τον Ύπατο Εκπρόσωπο και την Επιτροπή να υποβάλει έκθεση σχετικά με τις πολιτικές οικονομικές και εμπορικές σχέσεις ΕΕ – Τουρκίας» και τέλος «καταδικάζει τα τουρκικά μονομερή βήματα στο Βαρώσι και ζητά τον πλήρη σεβασμό των ψηφισμάτων 550 και 789 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ». Όλα αυτά είναι γενικές αερολογίες που δεν δείχνουν ουδεμία αποφασιστικότητα για περιορισμό των ασελγειών της Τουρκίας. Δεν έχει δηλαδή κατανοήσει ακόμη η Ευρωπαϊκή Ένωση ότι οφείλει να στηρίζει τα νοτιότερα άκρα της, την Ελλάδα και την Κύπρο, με πραγματικά και αποτελεσματικά μέτρα. Αυτό πρέπει να το απαιτήσει πραγματικά, αποφασιστικά και έμπρακτα η οποιαδήποτε Ελληνική κυβέρνηση.
Αυτό που εκκρεμεί τώρα είναι να δούμε πώς θα περάσει το αποτέλεσμα της Συνόδου Κορυφής, η παρούσα κυβέρνηση στο εσωτερικό. Πώς θα εμφανίσει αυτή την παταγώδη αποτυχία, αποτέλεσμα πολύχρονης αδιαφορίας και υποχωρητικότητας στην καλύτερη περίπτωση, είτε σαν μια νίκη, είτε σαν ένα αναγκαίο ατυχές συμβάν. Μπορεί πάλι να το περάσει κάτω από το χαλί, φέρνοντας στο προσκήνιο μια μικρή χαλάρωση των μέτρων λόγω των εορτών, για να μπορέσουμε να ζήσουμε και εμείς μια «στιγμή ανεμελιάς», για να μπορέσουμε να πάμε μια βόλτα για παράδειγμα στην Πάρνηθα, προτού μας κατηγορήσει και πάλι απείθαρχους και υπεύθυνους των νέων μέτρων, για «το εμβόλιο πριν το εμβόλιο».
Σε αντίθεση με αυτή την μεγάλη κατρακύλα, ο Ηλίας Κασιδιάρης και οι Έλληνες για την Πατρίδα, έχουν σαν όραμα την «Αναγέννηση του Ελληνισμού για μια μεγάλη, ελεύθερη και ισχυρή Πατρίδα», όπως φαίνεται ξεκάθαρα στη σελίδα μας στο διαδίκτυο, όπως καταγράφεται σε πρόσφατο σχετικό μας σε αυτή άρθρο και όπως κατατίθεται διόλου τυχαία στην πρώτη σελίδα του ημερολογίου μας, το οποίο διατίθεται για όποιον ενδιαφέρεται. Δεν υπάρχει πλέον περιθώριο για νέους τραγέλαφους, υποχωρητικότητα και ανευθυνότητα. Καλή μας δύναμη και ελπίζω μέχρι την επόμενη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ να έχουν αλλάξει τα πράγματα.
Μιχαήλ Παναγιωτόπουλος
Αντιναύαρχος (ε.α.) ΠΝ
