Γράφει ο Φοίβος Μαργαρίτης,
Δικηγόρος Αθηνών
Είναι συχνή πλέον στα διαφημιστικά διαλείμματα των τηλεοπτικών προγραμμάτων η διαφήμιση για τα επιδοτούμενα προγράμματα δημιουργίας eshop. Η διαφήμιση υπόσχεται και αναγγέλλει ότι το ανώτατο χρηματικό ποσό της επιδότησης φτάνει τα 5.000 ευρώ. Οι επαγγελματίες που διατηρούν εμπορικές επιχειρήσεις με κύριο αντικείμενο την λιανική πώληση εμπορεύσιμων προϊόντων ποικίλων ειδών (από υλικά, υπηρεσίες μέχρι μηχανήματα και μέταλλα) σχηματοποιούν την ομάδα πιθανών καταναλωτών του διαφημιζόμενου προγράμματος.
Οι σκοποί του επιδοτούμενου προγράμματος ΕΣΠΑ είναι διάφοροι. Ο πρωταρχικός φαινομενικά σκοπός είναι η διεύρυνση της διαδικτυακής ηλεκτρονικής εμπορικής αγοράς (market) ώστε να περιοριστεί η κατακόρυφη μείωση του τζίρου που έλαβε χώρα τον τελευταίο χρόνο. Ο επόμενος σκοπός του προγράμματος είναι η στόχευση ορισμένου αριθμού επιχειρήσεων των οποίων η επιχειρηματική δραστηριότητα πιθανόν να ευνοηθεί σημαντικά από τη λειτουργία μιας διαδικτυακής πλατφόρμας πωλήσεων. Αυτό το μοντέλο στήριξης που ενέχει εκτός των άλλων και υψηλό ποσοστό ρίσκου δεν διασφαλίζει παρά για ένα μικρό ποσοστό τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων και ταυτόχρονα αυξάνεται ο αριθμός των επιχειρήσεων και επαγγελματιών που βρίσκονται στα όρια της πτώχευσης.
Μέσω της επιγραμματικής οικονομικής ερμηνείας του νεοεισαγόμενου επιδοτούμενου προγράμματος διαπιστώνεται ότι οι παραγωγικοί φορείς του οικονομικού περιβάλλοντος και οι θεσμικοί τους εντολείς, δημιουργούν την παρακάτω αλυσίδα:
Ανώνυμες Εταιρείες, υπηρεσίες δημόσιας διοίκησης, υπουργεία, κυβέρνηση, Ε.Ε με την σχετική έγκριση της ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα), για να αντιμετωπίσουν την τραγική μείωση στους κύκλους εργασιών της πλειοψηφίας των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων καλούν τους επιχειρηματίες να λάβουν μέρος στο πρόγραμμα προσφέροντας τους επί της ουσίας ένα δάνειο με ευνοϊκούς όρους, αντί να επιλέξουν πιο δραστικά μέτρα όπως αυτά που αναφέρονται παρακάτω.
Τα δέοντα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για την αντιμετώπιση της υφιστάμενης οικονομικής κρίσης και δυσπραγίας (ειδικά σε συνθήκες ανωτέρας βίας όπως πρέπει να χαρακτηριστεί η Πανδημία με συνέπεια την μη ευθύνη και μη υπαιτιότητα των πολιτών) είναι:
Α) η κατακόρυφη μείωση όλων των οικονομικών υποχρεώσεων έναντι των κρατικών ταμείων σε όλους τους Έλληνες πολίτες, με εξαίρεση τα υψηλά και ανώτατα εισοδήματα κατόπιν κριτηρίων που θα πρέπει να ληφθούν υπόψη από το νομοθέτη.
Β)Τιμολογιακή μείωση στα αγαθά πρώτης ανάγκης νερό, τρόφιμα, ρεύμα, επικοινωνίες και ελεύθερη πρόσβαση με δωρεάν χρήση του εθνικού υγειονομικού συστήματος.
Γ) Οικονομική ενίσχυση σε ρευστό σε όλους τους επαγγελματικούς κλάδους που πλήττονται από τον κορωνοϊό.
Δ) Μέτρα προσαρμογής των επιχειρηματικών και εμπορικών δραστηριοτήτων κατά την επανεκκίνηση της οικονομίας *(όταν γίνει αυτή…μετά το 2022)* που θα εφαρμοστούν σε όλη την αγορά.
Τα ανωτέρω οικονομικά μέτρα δεν θα επιβαρύνουν περισσότερο από 12 δις την Ε.Ε η οποία έχει θεσμικώς τον τελευταίο λόγο για την απορρόφηση των κονδυλίων που προέρχονται από τα πακέτα στήριξης ( πρόγραμμα SURE). Οφείλουν οι κυβερνώντες να εξασφαλίσουν στον Ελληνικό λαό τα αυτονόητα και να αιτηθούν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή την παροχή περαιτέρω οικονομικής στήριξης της απασχόλησης εντός σαφών χρονικών πλαισίων ώστε να γίνονται ασφαλέστερες μεσοπρόθεσμες προβλέψεις.
Αντιθέτως η κυβέρνηση της Ν.Δ έχει υποπέσει σε αδικαιολόγητα και επικίνδυνα λάθη στους οικονομικούς χειρισμούς της. Δεν υπάρχει εργαζόμενος και επαγγελματίας ο οποίος δεν έχει πληγεί οικονομικά. Τα προγράμματα με τις Επιστρεπτέες Προκαταβολές και τα επιδόματα προκάλεσαν αδικίες και απέκλεισαν από την οικονομική στήριξη πολλές δεκάδες χιλιάδες εν δυνάμει δικαιούχους. Οι συντάξεις που θα χορηγούνταν με το πάτημα ενός κουμπιού όπως διαφήμιζαν οι κυβερνητικοί ‘’υπάλληλοι’’, αποδείχθηκαν φούσκα και περίπου 300.000 συνταξιούχοι δεν έχουν λάβει ακόμα ούτε ένα ευρώ από τις συντάξεις τους. Αυτά είναι μερικά από τα γενικά οικονομικά στοιχεία τα οποία αποδεικνύουν την ουσιαστική αποτυχία της ΝΔ να ασκήσει την απαραίτητη οικονομική πολιτική.
Ήδη στην Πατρίδα μας ζήσαμε ένα πρωτόγνωρο και βίαιο έτος συνθηκών καραντίνας που στα βασικά χαρακτηριστικά της περιλαμβάνει την απαγόρευση λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων και κυρίως των επιχειρήσεων εστίασης, (εστιατόρια, ταβέρνες), δημόσιες υπηρεσίες και Δικαστήρια κλειστά με αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες επαγγελματίες να έχουν κατά τουλάχιστον 67% μειωμένες οικονομικές εισροές σε σύγκριση με τα περυσινά οικονομικά στοιχεία. Οι αριθμοί είναι αποθαρρυντικοί και οι προβλέψεις είναι δυσοίωνες. Οι Έλληνες όπως και οι λοιποί λαοί της Ε.Ε., κάποιοι λιγότερο και κάποιοι άλλοι περισσότερο, βιώνουν και θα βιώσουν ένα νέο κύμα φτωχοποίησης και περιστολής ορισμένων θεμελιωδών δικαιωμάτων (π.χ κυκλοφορία, εργασία, επικοινωνία), στη νεφελώδη νέα οικονομική –κοινωνική πραγματικότητα.
Στα πλαίσια αυτών των οικονομικών συνθηκών διαβιούμε εν έτει 2021 και είναι πράγματι να απορείς, πώς είναι δυνατόν η αδιαμφισβήτητη τεχνολογική και επιστημονική εξέλιξη να μην συνιστά καθοριστικό ρόλο για την πραγματική βελτίωση του βιοτικού επίπεδου των Λαών σε όλο τον Δυτικό κόσμο.
Το ακροτελεύτιο ερώτημα που τίθεται είναι ρητορικό και θέλει να αναδείξει τον επιθετικό πόλεμο που δέχεται ο άνθρωπος και το Έθνος (ως μη κρατική οντότητα) στις ημέρες αυτές από το ισχύον οικονομικό σύστημα.
