Καθώς βρισκόμαστε στην αυγή του 2021, δεν μας προξενεί εντύπωση η παρατήρηση ότι μια σημαντική ένδειξη πολιτικής κυριαρχίας των φορέων του «Συνταγματικού τόξου» έγκειται στην άνεση επιβολής δια μέσου του πλέον απροκάλυπτου ψεύδους. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, είναι φανερό ότι η αντεθνική και αντιλαϊκή εξουσία θεωρεί ως συμμέτοχους τους δέκτες της προπαγάνδας της, έτοιμους να «πειστούν», να «συμφωνήσουν», να πιστέψουν ότι θα οδηγηθούν από τους κατά καιρούς αριστερούς και δεξιούς ποιμένες τους στην «νέα γη της επαγγελίας».
Έτσι, λοιπόν, είναι βέβαιο ότι η δυνατότητα ενός πραγματικά ανηλεούς βομβαρδισμού ψεύδους, εκτός των άλλων, δημιουργεί μια τέτοια σύγχυση που ακόμα και η εκφορά ενός «αληθούς λόγου» εκ μέρους μιας μερίδας εξουσιαστών, στα πλαίσια μιας αντιπαράθεσης, παροδικής ή μη, με μια άλλη μερίδα με βάση τα συγκρουόμενα στενά συντηρητικά συμφέροντά τους, ουσιαστικά ενισχύει το όλο οικοδόμημα ψεύδους. Ενδεικτική των πραγμάτων είναι η πολιτική αντιπαράθεση, γνωστή και μη εξαιρετέα, για το ποιος είναι εκείνος ο εξουσιαστής πολιτικάντης ή το κόμμα αυτό που εισφέρει το «νέο» στην πολιτική, το «αδιάφθορο», που θα οδηγήσει μακριά από την «παρακμή» και την «κρίση». Μόνο που η αναζήτηση του «νέου» στην καθεστωτική πολιτική ζωή συνεπάγεται οτιδήποτε και η αποδοχή της ύπαρξης της «κρίσης», έτσι όπως την ορίζουν και την κατευθύνουν αυτοί που την δημιούργησαν.
Αυτοί οι ίδιοι που κατέχουν τα «εργαλεία» της «επιδιόρθωσής» της, αυτοί οι ίδιοι και μόνον αυτοί είναι που ορίζουν την «έναρξη» ή το «τέλος» της. Η Αλήθεια, όμως, βρίσκεται στο γεγονός ότι απ’ αυτούς που δημιούργησαν τον εφιαλτικό κόσμο των Μνημονίων δεν είναι δυνατόν να αναμένουμε την οποιαδήποτε ουσιαστική λύση. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, τουλάχιστον από Εθνικιστικής σκοπιάς, δεν έχει καμία απολύτως σημασία ποιο συστημικό πρόσωπο ή ανάλογος φορέας διαχειρίζεται κυβερνητικά την περίοδο της μνημονιακής κατοχής, αλλά αντιθέτως βαρύτητα έχει να αποκαλύπτεται, ολοένα και περισσότερο, ότι αυτές ακριβώς οι συστημικές εναλλαγές στην μνημονιακή διαχείριση προσδίδουν μεγαλύτερη ευελιξία και εξασφαλίζουν μεγαλύτερο βαθμό επιτυχίας στους σχεδιασμούς των διεθνών τοκογλύφων και τις εντολές τους προς το εγχώριο πολιτικό υπηρετικό προσωπικό.
Στην απόληξη κάθε τέτοιας περιόδου και στην απαρχή μιας νέας εντός του ιδίου μνημονιακού πλαισίου (εναλλαγή εντολοδόχων κυβερνήσεων) μπορούμε εύκολα, μέσα από το δικό μας ιδεολογικοπολιτικό πρίσμα, να διακρίνουμε ότι οι κυρίαρχοι κομματικοί σχηματισμοί, οι «ιδεολογίες» τους, τα κοινωνικά, πολιτισμικά, οικονομικά μοντέλα, τελικά, συγκλίνουν παρότι προηγουμένως οι «αντιθέσεις» μεταξύ τους προβάλλονται ως «αβυσσαλέες». Παρόλα αυτά, θεωρούμε ότι η θλιβερή αυτή ιστορία δεν μπορεί να επαναλαμβάνεται εσαεί.
Η τωρινή περίοδος που διανύουμε παραμένει «ανοιχτή» σε πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις, τόσο με την στενή όσο και με την ευρεία έννοια του όρου, καθώς αφ’ ενός τα κερδοφόρα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι τεράστια, αφ’ ετέρου οι «συμμαχίες», οι «αντιθέσεις» και οι «σφοδροί ανταγωνισμοί» στους κόλπους του «Συνταγματικού τόξου» μοιάζουν, ολοένα και περισσότερο, με ένα μπερδεμένο κουβάρι που μοιάζει αδύνατον σε κάποιον να το ξεδιαλύνει, με έναν σύγχρονο «Γόρδιο Δεσμό» που δεν είναι δυνατόν να λυθεί, αλλά μόνο να κοπεί…
Για εμάς, οι ελπίδες συνεχίζουν να βρίσκονται εκεί και μόνο εκεί: Στο άπλετο φως της Αλήθειας, το οποίο διασκορπίζει το σκοτάδι του ψεύδους. Από το οποίο ψεύδος προφυλάσσεται και ενισχύεται κάθε μορφής ανθελληνική εξουσία. Καθήκον μας είναι η αντίσταση σε κάθε είδος ανθελληνικής εξουσίας. Η συνειδητή, σταθερή και συνολική αντιπαράθεση με κάθε συστημική έκφραση και έκφανση. Εξέγερση ενάντια σ’ ό,τι επιχειρεί να καθιερώσει το ψέμα, την ασχήμια, την χυδαιότητα, την πνευματική οκνηρία και την αγωνιστική αδράνεια ως μόνιμους κανόνες συμπεριφοράς.
Γιατί, ας μην ξεχνάμε ποτέ, όχι μόνο είμαστε, αλλά -κυρίως- πρέπει και να φερόμαστε ως Αταλάντευτοι, Αδιαπραγμάτευτοι και Συνειδητοποιημένοι Έλληνες!
Γιώργος Μάστορας
