Κλιμακώνουν τις κινητοποιήσεις οι Αγρότες με μπλόκα σε διάφορες περιοχές της Χώρας. Τα «μέτρα στήριξης» που ανακοίνωσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν φαίνεται να πείθουν τους αγροτικούς συλλόγους, οι οποίοι δηλώνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον Αγώνα. Στην κυβέρνηση συνεχίζεται η διγλωσσία, έχοντας από την μία μεγάλα λόγια για ενισχύσεις εκατομμυρίων και διάλογο, ενώ από την άλλη δεσμεύσεις για ψίχουλα και επιπλέον μέτρα από Σεπτέμβριο.
Ήδη, πολλοί Αγρότες κάνουν λόγο για κοροϊδία, αποκαλύπτοντας πως οι εξαγγελίες της κυβέρνησης δεν αρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες που δημιουργεί το αυξημένο κόστος παραγωγής και οι μεγάλες καταστροφές στην Θεσσαλία και αλλού. Πολύ περισσότερο, μάλιστα, να «θεραπεύσουν» πάγια προβλήματα του αγροτικού κόσμου. Πράγματι, η δέσμη των 5+1 μέτρων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση ουσιαστικά αφορά την επιστροφή του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο αγροτικό πετρέλαιο, με πρόσθετη έκπτωση 10% στο αγροτικό ρεύμα, την δυνατότητα ρύθμισης παλιότερων χρεών, καθώς και ένα πρόγραμμα για εγκατάσταση φωτοβολταϊκών στο χωράφι (άλλη μία «μπίζνα» με «πράσινο» περιεχόμενο…). Τα παραπάνω, για πολλούς Αγρότες, σημαίνουν πρακτικά αδυναμία παραγωγής και εγκατάλειψη του επαγγέλματος.
Η κυβερνητική τακτική αποσκοπεί στο να καταλαγιάσει η φασαρία από τα μπλόκα. Προβάλλουν στα ΜΜΕ τα εκατομμύρια που θα δοθούν για κάθε μέτρο (χωρίς να εξηγούν τι θα φτάσει στο τέλος στον παραγωγό), αποσιωπούν τα γενικότερα αιτήματα που αφορούν την Κοινή Αγροτική Πολιτική και την οργάνωση της παραγωγής, παρουσιάζουν τα προβλήματα των Θεσσαλών παραγωγών για να συγκαλύψουν την ανάγκη ενίσχυσης των άλλων παραγωγών (διαίρει και βασίλευε). Παράλληλα, ενεργοποιούν στο μέγιστο τα κομματικά δίκτυα για να κρατήσουν χαμηλούς τους τόνους οι «γαλάζιοι» αγρότες (βλέπε απουσία κινητοποιήσεων στην Κρήτη που είναι η έδρα του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Λευτέρη Αυγενάκη, κ.α.). Άλλωστε, τόσο ο υπουργός Επικρατείας Βορίδης όσο και ο αρμόδιος υπουργός Αυγενάκης δηλώνουν πως διάλογος μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με ανοικτούς δρόμους.
Οι Αγρότες όμως κρατάνε μικρό καλάθι και επιμένουν να προσέλθουν στον όποιο διάλογο με αναμμένες τις μηχανές των τρακτέρ. Παράλληλα, υπάρχουν σκέψεις ακόμη και για κάθοδό τους στην Αθήνα, αν δεν γίνουν δεκτά τα βασικά αιτήματα τους, τα οποία, πέρα από τα άμεσα οικονομικά μέτρα (αποζημιώσεις χαμένου εισοδήματος από καταστροφές, αφορολόγητο πετρέλαιο και πλαφόν στο ρεύμα κ.α.), περιλαμβάνουν και τις προτάσεις που αφορούν μέτρα ελέγχου στις εισαγωγές και τις «ελληνοποιήσεις» προϊόντων αγροτικής, κτηνοτροφικής και μελισσοκομικής παραγωγής, την διασφάλιση τιμών πώλησης που να καλύπτουν τις βιοποριστικές και καλλιεργητικές ανάγκες και τα έργα υποδομής (π.χ. αντιπλημμυρική προστασία) που να θωρακίζουν την Χώρα από φυσικές καταστροφές.
Η οργή που υπάρχει στον Αγροτικό κόσμο μοιάζει δύσκολο να τιθασευτεί χωρίς πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση. Γίνεται κατανοητό στον κόσμο της παραγωγής ότι το υπάρχον μοντέλο είναι αδιέξοδο. Γίνεται επίσης κατανοητό ότι όσα προτείνονται ως «λύσεις» (με τον μανδύα της «πράσινης» και της «αειφόρου» ανάπτυξης) στην πραγματικότητα οδηγούν τον αγροτικό κόσμο σε εξόντωση, αφού αποδυναμώνουν τον ρόλο του Αγρότη στην παραγωγή προς όφελος των μεγάλων πολυεθνικών (που έχουν την δυνατότητα να προσαρμόζονται).
Η «πράσινη» και ψηφιακή μετάβαση σημαίνει απόρριψη της υπαίθρου, απόρριψη των ανθρώπων της περιφέρειας. Άλλωστε, δεν μπορούν να ξεχαστούν οι δηλώσεις στο παρελθόν του Πέτσα, πως «όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει». Τα πειράματα και οι ανάγκες του κεφαλαίου βαπτίζονται φυσικοί νόμοι (και ας έχουν οδηγήσει τον πλανήτη συνολικά σε μια καθολική κρίση και σε πολλαπλά αδιέξοδα), τινάζοντας στον αέρα την όποια κοινωνική συνοχή. Πράγματι, το ρήγμα μεταξύ των σχεδιασμών των ελίτ και των πραγματικών ανθρώπων, στις κανονικές κοινωνίες, στην αληθινή παραγωγή, τόσο στις παρυφές των μητροπόλεων όσο και στις ζώνες απόρριψης στην περιφέρεια, φαντάζει ολοένα και πιο αγεφύρωτο.
Γιώργος Μάστορας
