Χωρίς ουσιαστικό αντίπαλο «παίζει» η κυβέρνηση Μητσοτάκη, καθώς οι βασικοί παίκτες της αντιπολίτευσης (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ) αδυνατούν όχι μόνο να περιγράψουν ένα εναλλακτικό και βιώσιμο μοντέλο διακυβέρνησης, αλλά ακόμα και να ασκήσουν το στοιχειώδες καθήκον ελέγχου του κυβερνητικού έργου. Άλλωστε, από κοινού ψηφίζουν μεγάλο μέρος των νόμων που προωθεί η κυβέρνηση, αποδεχόμενοι το γενικότερο μέρος διακυβέρνησης. Την ίδια στιγμή εντελώς ανώδυνες, αλλά και ελεγχόμενες, είναι οι κριτικές - πιέσεις που δέχεται η ΝΔ από τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα του κοινοβουλίου. Επίσης, παρά τις επιμέρους κατακερματισμένες αντιδράσεις (π.χ. δικηγόροι και ελεύθεροι επαγγελματίες), μπλοκαρισμένο μοιάζει και το πεδίο των αγώνων της κοινωνικής αντιπολίτευσης.

Η αδίστακτη πυγμή, η αυτοδυναμία, αλλά και η αλαζονεία, της κυβέρνησης και του Μαξίμου τροφοδοτείται, συν τοις άλλοις, από αυτήν την μεγάλη απουσία. Η πλασματική ηγεμονία της δεν βασίζεται στην θετική αποδοχή του προγράμματός της, αλλά στην ανοχή της κοινωνίας απέναντί της, λόγω της έλλειψης αξιόπιστης εναλλακτικής πρότασης, ως διαχειριστική δύναμη, μιας χαμηλών προσδοκιών κοινωνίας. Η ανοχή αυτή δίνει μεν το χρόνο στην κυβέρνηση Μητσοτάκη να χτίσει (όσο τις επιτρέπουν οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί και το Ταμείο Ανάκαμψης) μια σειρά συμμαχίες με συγκεκριμένα συμφέροντα, από την άλλη όμως δεν αρκεί για να βγάλει την κοινωνία και την Χώρα από τα ασφυκτικά αδιέξοδα.

Η απουσία ουσιαστικής αντιπολίτευσης και ο de facto μονοπολισμός της ΝΔ δεν είναι επιζήμιος μόνο για την πολιτική λειτουργία και την δημοκρατία (άλλωστε, τα τελευταία χρόνια, είδαμε την δημοκρατία να γίνεται πολλές φορές «λάστιχο» και να κονιορτοποιείται η ερμηνεία της), αλλά πλήττει συνολικά την Χώρα.

Αναζητείται, λοιπόν, εκείνη η Εθνική Πολιτική Δύναμη που θα είναι σε θέση να βάλει επιτέλους πραγματικούς φραγμούς στην αντεθνική και αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική και να περιγράψει μια εναλλακτική πορεία για την κοινωνία, που να απαντά στο μεγάλο υπαρξιακό ερώτημα της Χώρας, με όρους κατεπείγοντος, πριν οι ανεύθυνοι γεωπολιτικοί τυχοδιωκτισμοί του Μαξίμου και οι νεοφιλελεύθερες «μεταρρυθμίσεις» του «επιτελικού κράτους» δημιουργήσουν οριστικές και μη ανατρέψιμες βλάβες για την Πατρίδα και τον Λαό.

Γιώργος Μάστορας