Η ιστορία επαναλαμβάνεται, είτε ως φάρσα είτε ως τραγωδία. Το 1974, σε διάστημα λιγότερο του ενός μηνός, είχαμε τον «Αττίλα 1» και «Αττίλα 2» με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Μπορούμε σήμερα να κάνουμε λόγο για «Αττίλα 3»; Δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε σε καμία περίπτωση. Ο εκκολαπτόμενος «Αττίλας 3» διαφέρει από τις προηγούμενες εκδοχές του ως προς το μέτωπο στόχων που σκοπεύει: Από τον Έβρο, το Αιγαίο, τα Δωδεκάνησα και το σύμπλεγμα του Καστελλόριζου, ως την Κύπρο, προβάλλει ένα πλέγμα αμφισβήτησης και διεκδικήσεων της Ελληνικής Κυριαρχίας. Πλέον, δεν έχουμε απλώς μια επιθετική Τουρκία απέναντι μόνο στην Ελλάδα (Σεπτεμβριανά 1955, Κύπρος 1974, ανακήρυξη ψευδοκράτους 1983, Ίμια 1996, κλπ.), αλλά έναν αναβαθμισμένο επεκτατισμό της, με πολύ πιο διευρυμένο ζωτικό χώρο, την Ν.Α. Μεσόγειο και την Βόρειο Αφρική, και με ισχυρότερο και πολύμορφο οπλοστάσιο (χαρακτηριστικό παράδειγμα το λεγόμενο «προσφυγικό»).
Αυτή η αναβάθμιση στηρίζεται στην εκτίμησή της πως μπορεί να πετύχει τους περισσότερους από τους στρατηγικούς στόχους της με απειλή πολέμου σε βάρος του Ελληνικού Έθνους και των δύο κρατικών οντοτήτων του σε Ελλάδα και Κύπρο. Ήδη, το μισό περίπου μέρος της Κύπρου υφίσταται κατοχή και θαλάσσια περικύκλωσή της, ενώ υπάρχει στην πράξη διακοπή της γειτονίας και συνέχειας της Ελληνικής Κυριαρχίας, τόσο προς την Κύπρο, αλλά και τώρα απέναντι στο σύμπλεγμα του Καστελλόριζου. Ταυτόχρονα, αναβαθμίζονται και όλες οι αμφισβητήσεις και διεκδικήσεις των τούρκων στον Έβρο, το Αιγαίο, τα Δωδεκάνησα, την Κρήτη. Κατ’ αναλογία, μάλιστα, με τον δεύτερο «Αττίλα» που εκδηλώθηκε εν μέσω διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης Καραμανλή για τον πρώτο, το τοπίο του νέου σχεδιαζόμενου «Αττίλα» περιλαμβάνει κατευνασμό και διαπραγματεύσεις, την ίδια στιγμή που επιβάλλονται τετελεσμένα με την ισχύ, την απειλή και την περικύκλωση.
Δεν μας προξενεί εντύπωση ότι (και αυτή) η κυβέρνηση της Ελλάδας αντιμετωπίζει την τουρκική κλιμάκωση υποτονικά, φοβικά, πρόθυμη για συνεχείς υποχωρήσεις, προκειμένου να έχει «το κεφάλι της ήσυχο». Ο «διάλογος» και οι «διαπραγματεύσεις» επί όλων των ζητημάτων διεκδικήσεων που θέτει η τουρκική πλευρά είναι η ακολουθούμενη πολιτική από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, μακριά από τα «ενοχλητικά» φώτα της δημοσιότητας. Αν και τα αποτελέσματά της αποκαλύπτονται μετά από λίγο καιρό. Από τον Τσαβούσογλου μάθαμε ότι πραγματοποιήθηκε συνάντηση Ελλάδας – Τουρκίας – Γερμανίας τον Ιούλιο. Από τον Στόλντενμπεργκ, γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ, πληροφορηθήκαμε τις τεχνικές διαπραγματεύσεις Ελλάδας – Τουρκίας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Και από τον ίδιο τον Μητσοτάκη, μέσω της αρθρογραφίας του σε ξένα ΜΜΕ, ενημερωθήκαμε ότι υπήρξε και γραπτή συμφωνία, η οποία μάλιστα δεν τηρήθηκε. Είναι εμφανές ότι όχι μόνο ο Μητσοτάκης, αλλά και σύσσωμος ο εγχώριος πολιτικός κόσμος του «Συνταγματικού τόξου» έχουν αποδεχθεί μια «λύση» τύπου Χάγης, με ό,τι βεβαίως συνεπάγεται αυτό για την απεμπόληση σημαντικού μέρους της Εθνικής μας Κυριαρχίας. Όλοι τους έχουν τεράστιες εγκληματικές ευθύνες σε θέματα όπως η αποτυχημένη διαχείριση του ζητήματος της μουσουλμανικής μειονότητας στην Θράκη και της πλήρους ασυδοσίας της «σφηκοφωλιάς» του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή, το οποίο λειτουργεί ως κράτος εν κράτει στην περιοχή, υπονομεύοντας συστηματικά και ύπουλα την Ελληνική Κυριαρχία.
Το Έθνος και ο Λαός των Ελλήνων πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν λόγο και αιτία να υπάρχουν μόνο με Ελευθερία και Κυριαρχία στον Τόπο αυτό. Το ενδοτικό πολιτικό κατεστημένο της Χώρας καλλιεργεί την ηττοπάθεια, την μιζέρια, την αποδοχή τετελεσμένων γεγονότων. Η αλλαγή πλεύσης και η σημαντική ενδυνάμωση της Εθνικής Συνείδησης του Ελληνικού Λαού, ώστε αυτή να ανταποκρίνεται στην ανάγκη των κρίσιμων ιστορικών συνθηκών που διανύουμε, αποτελεί ένα πρώτιστο καθήκον. Η αναγνώριση και η αντιμετώπιση της ύπαρξης και εκκόλαψης του «Αττίλα 3» έχει κρίσιμη σημασία για τον στοιχειώδη προσανατολισμό επιβεβαίωσης του Ελληνικού Έθνους. Όπως είπαμε και στην αρχή του κειμένου, η ιστορία επαναλαμβάνεται, είτε ως φάρσα είτε ως τραγωδία. Ανεξαρτήτως του τι θα συμβεί, ας φροντίσουμε αυτή τη φορά η ιστορία να γραφτεί νικηφόρα για το Έθνος μας. Οι Έλληνες για την Πατρίδα, μέσα από τις αυξανόμενες δυνάμεις τους και την συνεχή εξάπλωσή τους σε ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα του Ελληνικού Λαού, αισιοδοξούν και θα αποτελέσουν σημαντικό παράγοντα συσπείρωσης της Εθνικής Συνείδησης στον καιρό της θύελλας που έρχεται…
Γιώργος Μάστορας
