Είναι γνωστό ότι οι πολιτικές του διεθνούς συστήματος εξουσίας χαράσσονται με βάση ένα μακρόπνοο σκεπτικό και εφαρμόζονται σε βάθος χρόνου ώστε οι λαοί να μην συνειδητοποιούν τις ουσιώδεις μεταβολές που επέρχονται στη ζωή τους και να μην αντιδρούν σε αυτές.
Τον τελευταίο καιρό, με αφορμή την αυξανόμενη εφαρμογή της ψηφιακής τεχνολογίας λόγω των μέτρων κατά του κορωνοϊού, έχει έρθει στο προσκήνιο η έννοια του «μετανθρωπισμού» και της λεγομένης «Εποχής του Μετά-Ανθρώπου».
Τον όρο «Εποχή του Μετά-Ανθρώπου» (Post human Era) εισήγαγε ο Jon Huer, καθηγητής Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου του Maryland, σε άρθρο του δημοσιευθέν στην εφημερίδα «Korea Herald» της 1ης Μαΐου 1999, κατά την διάρκεια της εγκληματικής επιδρομής του ΝΑΤΟ (ή αν θέλετε: της Νέας Τάξης Πραγμάτων) εναντίον του σερβικού έθνους.
Ο περί ου ο λόγος καθηγητής, διατύπωσε την θέση ότι κατά τον πόλεμο της Σερβίας συγκρούσθηκαν «δύο κόσμοι»: αφ’ ενός μεν η υψηλή τεχνολογία μιας «απόλυτης διάνοιας, τόσο λογικής και τόσο ορθής, με ελαχίστη μόνο ανάμειξη του ανθρώπινου παράγοντα», αφ’ ετέρου δε «η ολική απόρριψη του ορθολογισμού». Κατά την άποψη του Huer, οι Αμερικανοί του Κλίντον πίστευαν στην ισχύ της τεχνολογίας «και σε ό, τι τούτο σημαίνει: Λογική, Ορθολογισμός, Πρακτικισμός, Άμεση Λύση». Αντιθέτως, οι Σέρβοι πίστευαν στην δύναμη του Πεπρωμένου τους, μία δύναμη «ισχυρή μεν, πλην όμως τόσο ανθρώπινη», όπως σημείωνε (σχεδόν με…συγκατάβαση!) ο εν λόγω καθηγητής. Και κατέληγε στο πολιτικά βαρυσήμαντο συμπέρασμα: Η «Δύση» νίκησε στην Σερβία διότι «εισέρχεται σήμερα σε μία εποχή κοινωνίας και πολιτισμού εντελώς διαφορετική…σε μία Μετά-Ανθρώπινη Εποχή (Post-Human Era), όπου όλες οι πτυχές του κοινωνικού βίου είναι ελεγχόμενες και εξορθολογισμένες…και κάθε άτομο είναι απομονωμένο από τα υπόλοιπα άτομα». Κατά τον προαναφερθέντα απολογητή της αποδομήσεως της παραδοσιακής κοινωνίας, οι νατοϊκοί επιδρομείς ήταν «τα πρωτότυπα των μελλοντικών ανθρώπων» (the future prototype humans), ενώ οι υπέρ βωμών και εστιών αμυνόμενοι Σέρβοι ένα «αταβιστικό» απομεινάρι μιας «παρωχημένης εποχής». O Huer θεωρεί πως οι τελευταίοι, δηλαδή οι Σέρβοι, δεν είχαν και δεν έχουν ει μη μόνον μία επιλογή, ήτοι: «να αναγνωρίσουν αυτή την απρόσμενη εξέλιξη της Ιστορίας και να ενωθούν μαζί μας, υπακούοντας σε αυτό που θα υπάρξει-όχι σε αυτό που υπήρξε ή που θα έπρεπε να υπάρξει». Ομολογουμένως, ο καθηγητής Huer, με κυνικά αφοπλιστική ειλικρίνεια, αποκάλυψε το ιδιαζόντως απάνθρωπο σκεπτικό του λεγομένου Μετά-Εθνικού Ολοκληρωτικού (δήθεν) Προοδευτισμού.
Όλες αυτές οι αντιλήψεις και οι απόψεις που εκφράζει ο "πολύς" Huer για τα γεγονότα του πολέμου κατά της Σερβίας το 1999, παραπέμπουν με ανατριχιαστικό τρόπο στα όσα κατ' αναλογίαν βιώνουμε εμείς σήμερα λόγω των πολιτικών που εφαρμόζονται με την επίκληση του κορωνοϊού.
Η απάντηση στους σημερινούς θιασώτες των απόψεων του Huer, επιβάλλεται να είναι η στήριξη των παραδοσιακών αξιών, των μόνων γνήσια ανθρωπιστικών αξιών, αυτών που έχουν σταθερή αναφορά σε έθνος και πατρίδα.
Χριστόφορος Τσάγκας
Υ.Γ. Τα στοιχεία που διαλαμβάνονται στο παρόν άρθρο, στηρίζονται-σχεδόν λέξη προς λέξη-στα όσα παραθέτει ο Ιστορικός-Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Μονάχου και τέως καθηγητής της Σχολής Εθνικής Αμύνης, Ηλίας Ηλιόπουλος, στο εξαίρετο σύγγραμμά του με τίτλο «Μεταναστευτική Εισβολή και Ελληνική Κρίση» (εκδόσεις Πελασγός, Α΄ έκδοση 2017)
