Το πολιτικό σύστημα αξιοποιεί την πολιτική παγίδα της «επιδοματοποίησης», με σκοπό τον έλεγχο της ψήφου του Λαού για τα δικά του συντηρητικά συμφέροντα. Προχωρά σε επιδόματα υποκαθιστώντας σταδιακά την κοινωνική πολιτική. Αποφεύγει την λήψη μέτρων πολιτικής που θα έδιναν πραγματική οικονομική ανάσα στον Ελληνικό Λαό. Με όλα αυτά, συν τις άμεσες επιδοτήσεις, διασφαλίζει την αυξημένη κερδοφορία των ελίτ. Τα δε επιδόματα που δίνει προς τον Λαό αποτελούν τα ψίχουλα που πέφτουν από το πλούσιο τραπέζι ελίτ, πολιτικού συστήματος και ευρωγραφειοκρατίας. Τα όσα παρουσιάζονται αυτές τις ημέρες για την κατάσταση υποταγής στα συμφέροντα των ελίτ, μέσω χρηματισμού, διαπλοκής και ξεπλύματος χρήματος της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, σε συνδυασμό με το εγχώριο πολιτικό σύστημα, αποτελούν ένα χαρακτηριστικό δείγμα του χορού δισεκατομμυρίων που έχει στηθεί σε βάρος των Ελλήνων.
Το τελευταίο διάστημα, και όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές, «βρέχει επιδόματα», που ανακοινώνει συνεχώς η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Το τελευταίο (μέχρις στιγμής) επίδομα ανακοινώθηκε πριν από δυο περίπου εβδομάδες από τον πρωθυπουργό κατά την ομιλία του στην Βουλή για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2023. Πρόκειται για το περιβόητο «Food Pass», ενώ προηγουμένως είχαμε τα 600 ευρώ στα σώματα ασφαλείας, καθώς και ένα ακόμα επίδομα που αφορά την επιδότηση κατά το ήμισυ της αύξησης επιτοκίου δανείων για τα ευάλωτα νοικοκυριά. Τα παραπάνω επιδόματα έρχονται να προστεθούν στο «πάνθεον» των επιδομάτων «δια πάσαν νόσον» της παρούσας κυβέρνησης, η οποία συνεχίζει την πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η «επιδοματοποίηση» αποτελεί πλέον βασικό συστατικό στοιχείο της ασκούμενης πολιτικής από το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Ειδικά αν λάβουμε υπόψη ότι αυτά τα επιδόματα, στον βαθμό που χρειάζονται ψήφο στην Βουλή, υπερψηφίζονται από όλο το πολιτικό φάσμα.
Βέβαια, η «επιδοματοποίηση» δεν είναι εγχώρια πατέντα. Αποτελεί πλέον συστατικό στοιχείο του «επιδοματικού» καπιταλισμού, που εφαρμόζεται σε όλη την ΕΕ. Από την μια πλευρά κυριαρχεί το φαινόμενο της πλήρους απαξίωσης - ανατίναξης των εργασιακών σχέσεων και από την άλλη τα βοηθήματα επιδοματικού χαρακτήρα. Όλα αυτά έχουν ως κυρίαρχο σκοπό την προστασία, την θωράκιση των συμφερόντων των εθνικών και υπερεθνικών ελίτ και της ευρωκρατίας.
Στην Ελλάδα, η «επιδοματοποίηση» αποτελεί βασικό πλέον στοιχείο της άσκησης πολιτικής από το σύνολο του πολιτικού συστήματος και αντικαθιστά σταδιακά την άσκηση (της όποιας) κοινωνικής πολιτικής με τις μορφές που την γνωρίζαμε στο παρελθόν. Σταδιακά, αυτή η όποια κοινωνική πολιτική εγκαταλείπεται και την θέση της παίρνει η «επιδοματοποίηση», η οποία και αυτή στην συνέχεια θα εκφυλιστεί πλήρως. Αυτή δυστυχώς την εξέλιξη σηματοδοτούν τα πρόσφατα παραδείγματα με την επιδότηση της αύξησης των επιτοκίων από τα κέρδη των τραπεζών («κοινωνικό πρόσωπο» οι τράπεζες, την ώρα που βγάζουν σε πλειστηριασμούς τα σπίτια των Ελλήνων) και η «φορολόγηση» των κερδών των διυλιστηρίων για να χρηματοδοτηθεί το «Food Pass».
Η «επιδοματοποίηση» ξεκίνησε στην περίοδο των εθνοκτόνων μνημονίων και συνεχώς επεκτείνεται σε αριθμό επιδομάτων, θέματα και συνολικές αξίες. Αν και θεωρητικά (και μόνον) έχουμε βγει από τα μνημόνια και τις εποπτείες, όπως διαλαλεί το πολιτικό σύστημα, αντί να λαμβάνονται μέτρα για την ενίσχυση των εργασιακών σχέσεων, των μισθών και της κοινωνικής πολιτικής, όλα αυτά υποκαθίστανται σταδιακά με τα πάσης φύσεως επιδόματα. Την ίδια στιγμή, τα κέρδη για κάποιους άλλους μεγεθύνονται με τρομακτικούς ρυθμούς. Κέρδη που προέρχονται πρωτογενώς από την εκμετάλλευση της εργασίας, μέσω της κατάργησης κάθε εργατικού δικαιώματος, αλλά και από την καθαρή κερδοσκοπία σε βάρος του Λαού με κάθε μέσο και τρόπο (ασυδοσία αγοράς για όλα, ανεξέλεγκτες τιμολογήσεις, κρατικές επιδοτήσεις, κερδοσκοπικά παιχνίδια κ.λπ.). Από το σύνολο των τεράστιων κερδών και της φορολογίας που πληρώνει ο Λαός, το πολιτικό σύστημα έρχεται με τις αποφάσεις του, σε μια εμφανή προσπάθεια να ξεγελάσει τα λαϊκά στρώματα με σκοπό την υφαρπαγή της ψήφου τους, μοιράζοντας ένα ελάχιστο μέρος από αυτά. Κοινώς, μοιράζει τα ψίχουλα που πέφτουν από το πλούσιο τραπέζι ολιγαρχίας (ντόπιας και ξένης), πολιτικού συστήματος και γραφειοκρατίας των Βρυξελλών.
Όσον αφορά το συνολικό ύψος των επιδομάτων, κάθε φορά είναι «σταγόνα στον ωκεανό» συγκριτικά με τα κέρδη που συσχετίζονται ή τους φόρους που εισπράττει το κράτος. Ενδεικτικά: α) Τα καθαρά κέρδη των τεσσάρων συστημικών τραπεζών στο 9μηνο του 2022 είναι 2,5 δις ευρώ. Από αυτά θα δοθούν μόλις 15.000.000 ευρώ (δηλαδή το 2%!) για την επιδότηση των ευάλωτων νοικοκυριών για το 50% της αύξησης των επιτοκίων… από τον Φεβρουάριο του 2023.
β) Τα καθαρά κέρδη των δυο μόνο διυλιστηρίων (Motor oil και ΕΛΠΕ) στο 9μηνο του 2022 είναι 2,4 δισεκατομμύρια ευρώ αυξημένα κατά 293%! Για το σύνολο των διυλιστηρίων το 2022 εκτιμώνται καθαρά κέρδη 6 δισεκατομμυρίων ευρώ. Έναντι αυτών των κερδών, που η αύξησή τους προέρχεται από την ανάλογη μείωση των εισοδημάτων μας λόγω της ανόδου των τιμών, θα φορολογηθούν με έκτακτο τρόπο για να αποδώσουν 600 - 650 εκατομμύρια ευρώ που θα χρηματοδοτήσουν το «Food Pass».
γ) Οι φόροι για το 2022 ήταν αυξημένοι έναντι του 2021 κατά 7 δις ευρώ ή 15%, και όπως είναι γνωστό αυτά πληρώνονται από τον Ελληνικό Λαό, κύρια μέσω των έμμεσων φόρων (ΦΠΑ, καύσιμα κ.λπ.).
Την ίδια περίοδο, και ενώ οι Έλληνες φτωχοποιούνται καθημερινά, τα συνολικά ποσά που έχουν διατεθεί μέσω της επιδοματικής πολιτικής για τις λαϊκές ανάγκες είναι ελάχιστα.
Γιώργος Μάστορας
