Σε μια χώρα όπου η ναυτιλία αποτελεί ιστορικό και οικονομικό πυλώνα, με το ελληνικό εμπορικό ναυτικό να είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο σε χωρητικότητα, θα περίμενε κανείς ότι η θέση του Υπουργού Ναυτιλίας απαιτεί όχι μόνο πολιτική εμπειρία αλλά και στοιχειώδη κατανόηση του γεωπολιτικού χάρτη.
Κι όμως. Ο Υπουργός Βασίλης Κικίλιας, σε τηλεοπτική εμφάνιση στον ΣΚΑΪ, ρωτήθηκε για το ενδεχόμενο κλεισίματος του Στενού του Ορμούζ, λόγω της αυξανόμενης έντασης στον Περσικό Κόλπο. Αντί να εξηγήσει τις επιπτώσεις στην ελληνική ναυτιλία που δραστηριοποιείται έντονα στη μεταφορά ενέργειας από την περιοχή, απάντησε ότι τα πλοία μπορούν “να κάνουν τον γύρο της Αφρικής”.
Για να το πούμε απλά: ο Υπουργός μπέρδεψε το Ορμούζ με το Σουέζ. Γιατί μόνο το Κανάλι του Σουέζ, αν έκλεινε, θα καθιστούσε νοητή μια τέτοια παράκαμψη. Το Στενό του Ορμούζ, όμως, βρίσκεται ανάμεσα στο Ιράν και το Ομάν, χιλιάδες χιλιόμετρα ανατολικά, και συνδέει τον Περσικό Κόλπο με τον Ινδικό Ωκεανό. Αν κλείσει, δεν υπάρχει εναλλακτική διαδρομή, το παγκόσμιο εμπόριο πετρελαίου παγώνει.
Οι δημοσιογράφοι δεν κατάλαβαν το λάθος: Ατάραχοι ρωτούσαν για τον… «γύρο της Αφρικής», σαν να ήταν λογική επιλογή για τα δεξαμενόπλοια που θα εγκλωβιστούν στον Περσικό
Η εικόνα αυτή δεν είναι απλώς αστεία ή ντροπιαστική. Είναι επικίνδυνη. Σε μια συγκυρία όπου η Μέση Ανατολή βράζει, και η ενεργειακή ασφάλεια είναι κεντρικό ζήτημα, η Ελλάδα εμφανίζεται να διοικείται από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν πού βρίσκονται τα στρατηγικά σημεία του πλανήτη, ούτε πώς επηρεάζουν τη χώρα που υποτίθεται πως διοικούν.
Ούτε ειδικός στις διεθνείς σχέσεις χρειάζεται να είναι κάποιος, ούτε ναύαρχος. Αρκεί να έχει δει έναν χάρτη.
Αλλά εδώ δεν έχουμε μόνο άγνοια. Έχουμε διορισμό με μοναδικό προσόν την “καριέρα” σε άλλα υπουργεία και μια πολιτική κουλτούρα που θεωρεί πως «όλοι μπορούν να γίνουν υπουργοί όλων». Το αποτέλεσμα; Η Ελλάδα σε κρίσιμους τομείς, όπως η Ναυτιλία, κυβερνιέται στον αυτόματο πιλότο. Μόνο που ο αυτόματος πιλότος δεν διαβάζει γεωγραφία…
