Άρθρο του Μιχαήλ Παναγιωτόπουλου,
Αντιναυάρχου (ε.α.) ΠΝ
Ίμια 25 χρόνια μετά, 25 χρόνια μετά τους χειρισμούς και τα λάθη που έγιναν, μετά τις ευκαιρίες που εκμεταλλεύτηκαν οι Τούρκοι, μετά το «Ευχαριστώ τις ΗΠΑ» του Σημίτη, κυρίως όμως μετά την πτώση του ελικοπτέρου του Πολεμικού Ναυτικού ΠΝ-21 και τον άδικο χαμό των τριών παλληκαριών, των τριών Ελλήνων, των τριών ηρώων. Του Χριστόδουλου Καραθανάση, του Παναγιώτη Βλαχάκου και του Έκτορα Γιαλοψού.
Έχουν περάσει 25 χρόνια από τότε και η καρδιά μου πάντα θα πονάει και θα είναι σφιγμένη όποτε σκέφτομαι αυτούς τους τρείς ήρωες. Τους δύο πρώτους τους ξέρω καλά, συμμαθητής με τον Καραθανάση και μία χρονιά διαφορά με τον Βλαχάκο στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και στη συνέχεια και με τους τρείς συμπολεμιστές στα καράβια του Στόλου μας. Και οι τρείς τους ήταν πάντα γελαστοί, με καλή καρδιά και ευθύ βλέμμα. Δεν είναι τυχαίο που φεύγουν έτσι τα καλύτερα παιδιά, δεν είναι τελικά τυχαίο που ήρωες γίνονται οι πραγματικά άξιοι. Δεν το λέω στη τύχη αυτό, τις ήξεραν τις δυσκολίες και τους κινδύνους της πτήσης εκείνο το βράδυ και δεν δίστασαν καθόλου να πούνε το ναι και να ανέβουν στο ελικόπτερο, όλοι τους με το χαμόγελο. Απονηώθηκαν από την Φρεγάτα Ναβαρίνο και πέρασαν στην αιωνιότητα και στο Πάνθεον των Ηρώων.
Τις πρώτες ημέρες του Φεβρουαρίου 1996, έγιναν οι κηδείες των ηρώων, τελετές στις οποίες συμμετείχαν σχεδόν όλοι οι συνάδελφοι του ΠΝ. Θυμάμαι στου Παπάγου στη κηδεία του Καραθανάση, ο χώρος ήταν κατάμεστος. Το ίδιο μια ημέρα μετά στην κηδεία του Βλαχάκου στον Πειραιά και δύο ημέρες μετά του Γιαλοψού στην Αγία Βαρβάρα. Θλίψη, μεγάλη θλίψη αλλά και υπερηφάνεια, αποφασιστικότητα, οργή και δίψα για εκδίκηση κατά των Τούρκων ήταν τα κύρια συναισθήματα που με είχαν κατακλύσει και από τότε τα κουβαλάω μέσα μου, είναι πλέον κομμάτι του εαυτού μου.
Κάθε χρόνο από τότε, 24 χρόνια τώρα, μαζευόμαστε όλοι οι συμμαθητές του Χριστόδουλου Καραθανάση, περίπου 30 όλοι μαζί, στο κοιμητήριο Παπάγου και μαζί με την οικογένειά του τελούμε μνημόσυνο και τον φέρνουμε στη μνήμη μας. Στην αρχή και εμείς δυνατά παλληκάρια και με το πέρασμα των χρόνων με λιγότερα μαλλιά, άσπρα τώρα τα περισσότερα. Όμως το βλέμμα όταν θυμάται λάμπει, οι τρίχες ανασηκώνονται και η ψυχή αναθαρρεύει, άξιοι οι ήρωες, αθάνατοι. Οι ίδιες εικόνες με φίλους και συμμαθητές υπάρχουν στα κοιμητήρια στον Πειραιά που είναι ο Παναγιώτης και στην Πετρούπολη που είναι ο Έκτορας. Επίσης πλήθος κόσμου μαζεύεται στα μνημόσυνα που γίνονται στα μνημεία του Βλαχάκου στον Πειραιά και του Γιαλοψού στην Αφιώνα στη βόρεια Κέρκυρα. Εφέτος λόγω του κορωνοϊού ή συμμετοχή ήταν πολύ περιορισμένη, δεν καταφέραμε ακόμη οι συμμαθητές του Καραθανάση να μαζευτούμε και να ανηφορήσουμε προς το κοιμητήριο Παπάγου, θα γίνει όμως σύντομα, αντίστοιχα εκτιμώ ότι θα γίνει πέρα από τις κάμερες, και με τους συμμαθητές και συναδέλφους του Βλαχάκου και του Γιαλοψού.
Λίγα λόγια θα αναφέρω χαρακτηριστικά, απόσπασμα από ανάρτηση συναδέλφου, συμμαθητή του Βλαχάκου, πατριώτη αληθινού και αυτού και μέλους των «Ελλήνων για την Πατρίδα», του Νίκου Τετραδάκου: «Αδελφέ Τάκη, δεν μπορέσαμε να εκδικηθούμε το θάνατό σου, ούτε του Χριστόδουλου και του Έκτορα. Δεν μας άφησαν οι παλιοκότες ΣιμιτοΠάγκαλοι…. Τα έμφορτα από βλήματα πυροβόλα δεν έριξαν ποτέ… μας γύρισαν πίσω… Αυτοί θεωρούν την Σημαία πανί….. Δεν μπορέσαμε να πάρουμε το αίμα σας. Οι ψυχές σας τριγυρνούν πάνω στα ελικόπτερα που πετούν, στις γέφυρες των πλοίων, στα πυροβόλα και ζητούν δικαίωση. Το μαύρο σύννεφο παραμένει αγριεμένο πάνω από την αγαπημένη σου πλαγιά στη Μάνη, να βρεθεί κάποιος να το ηρεμήσει. Το άγαλμά σου στέκει εκεί στην πλατεία και το προσκυνούν όλοι, ντόπιοι και ξένοι, γιατί καταλαβαίνουν την άγουρη θυσία. Εμείς οι Μανιάτες αδελφοί σου, οι συμμαθητές σου, δεν ξεχνάμε… Δεν προλάβαμε, δεν μας άφησαν, κι εσύ πάνω με το χαμόγελό σου ακόμη πετάς. ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΟΙ ΗΡΩΙΚΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΩΝ ΙΜΙΩΝ».
Πέρα από την ιδιότητά μου σαν φίλος και συνάδελφος των ηρώων, σαν στέλεχος των «Ελλήνων για την Πατρίδα» και σαν αληθινός πατριώτης, σαν άτομο που σέβεται την ιστορία αυτού του τόπου, απέδωσα μαζί με εκλεκτά στελέχη των «Ελλήνων για την Πατρίδα» τον ελάχιστο φόρο τιμής, καταθέτοντας εκ μέρους του επικεφαλής μας Ηλία Κασιδιάρη και του κόμματος, στεφάνι στο μνημείο των τριών ηρώων στην Αθήνα στην οδό Ρηγίλλης, δίπλα από την ΛΑΕΔ. Σε όλη όμως την Ελλάδα, από την Ορεστιάδα, την Ξάνθη, την Θεσσαλονίκη, τα Ιωάννινα, την Πέλλα, την Κατερίνη, την Λάρισα, την Χαλκίδα, την Θήβα, την Πάτρα, το Αγρίνιο, τον Πύργο, την Ιεράπετρα, όλη την επαρχία αλλά και τους δήμους της Αθήνας, οι «Έλληνες για την Πατρίδα» με μνημόσυνα και καταθέσεις στεφάνων τίμησαν τους ήρωες.
Μετά από τα παραπάνω είναι πλέον φανερό ότι δεν υπάρχει περίπτωση όχι να δεχτούμε αλλά ούτε καν να συζητήσουμε για παραχώρηση των Δικαιωμάτων ή της Κυριαρχίας της πατρίδας μας. Όχι λίγα μίλια της ΑΟΖ, όχι μερικές γιάρδες των Χωρικών μας Υδάτων, ούτε μισό χιλιοστό δεν πρόκειται να χαρίσουμε στους Τούρκους ή σε οποιονδήποτε άλλον, γιατί για αυτό το χιλιοστό και όχι μόνο, έπεσαν οι ήρωες των Ιμίων. Δεν τους ξεχνάμε τους τρείς ήρωες, μέσα μας ζουν κι αυτοί. Όπως λέει ο Κων. Ουράνης: «τότε οἱ νεκροὶ πεθαίνουνε, ὅταν τοὺς λησμονᾶνε». ΑΘΑΝΑΤΟΙ. ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΙΜΙΑ!!!
