Μέχρι πρόσφατα λεγόταν ότι η οικονομική καταστροφή από τα εθνοκτόνα μνημόνια, με το μείον 25% του ΑΕΠ, ισοδυναμούσε με το κόστος ενός πολέμου. Τώρα, μπορεί κάποιος να υπολογίσει την σημερινή εικόνα της Χώρας μετά το καλοκαίρι; Μοιάζει πραγματικά με μια βομβαρδισμένη Χώρα. Ένας ολόκληρος νομός (Έβρος), μερικά μεγάλα νησιά (Ρόδος, Κέρκυρα), τεράστιες δασικές περιοχές κοντά στην Αθήνα (Πάρνηθα, Δερβενοχώρια), η βιομηχανική περιοχή του Βόλου και η ανατίναξη στρατοπέδου - αεροδρομίου στην Νέα Αγχίαλο: Όλα στις φλόγες και στην στάχτη… Έχουμε επίσης, πλημμυρισμένα περίπου 750.000 στρέμματα γης στην Θεσσαλία, ολόκληρα χωριά στον κάμπο πνιγμένα - βυθισμένα, ο Βόλος, τα Τρίκαλα και η Καρδίτσα χωρίς ρεύμα και νερό για αρκετές ημέρες! Νοσοκομεία πλημμυρισμένα, δρόμοι διαλυμένοι, γέφυρες γκρεμισμένες, ορεινά χωριά των Τρικάλων αποκλεισμένα. Μόλις την τρίτη ημέρα -παρόλο που υπήρχαν έγκαιρες και έγκυρες προειδοποιήσεις από τους μετεωρολόγους για το τι πρόκειται να επακολουθήσει- κινητοποιήθηκε ο Ελληνικός Στρατός για να περισώσει κάπως την κατάσταση.
Όλα όσα ζούμε -τραγικά και επώδυνα- δείχνουν ότι υφίσταται ένα τεράστιο υπαρξιακό πρόβλημα της Χώρας, η οποία μάλιστα διατηρεί πολλαπλά ανοικτά μέτωπα. Όλα αυτά είναι που δείχνουν την επιτακτική ανάγκη ενός σχεδίου Εθνικής Κυριαρχίας και Ανασυγκρότησης. Μόνο που αυτά τα ζητήματα δεν μπορούν να τα επιλύσουν, να τα προωθήσουν, ούτε καν να τα διαχειριστούν αξιοπρεπώς, οι εξαρτημένες και ιδιοτελείς ελίτ και το εγχώριο πολιτικό σύστημα. Ο εθισμός στην καταστροφή λειτουργεί ψυχολογικά σε καταθλιπτικές λογικές, που μπορούν να «σηκώσουν» και άλλους ακρωτηριασμούς, ακόμα και Εθνικούς, Κυριαρχικούς.
Μαζί με τον εθισμό στην καταστροφή, έρχεται και μια μεγάλη ηθική κατάπτωση και μια ανάλογη προσαρμοστικότητα του καθενός. Μη τυχόν τον βρει και αυτόν το κακό, να επιβιώσει όπως μπορεί, κι ας γίνεται ο απόλυτος χαλασμός δίπλα του. Οι ελίτ και οι γεωπολιτικοί παίκτες τα γνωρίζουν αυτά, αξιοποιώντας τα καταλλήλως. Γι’ αυτό άλλωστε και έχει τεράστια σημασία το σθένος, η αντοχή, η αλληλεγγύη, το ενδιαφέρον για τον συμπατριώτη μας, τον γείτονά μας, η Εθνική και Κοινωνική συνοχή. Για να σωθεί ό, τι είναι δυνατόν. Για να σταματήσει ο θάνατος και η καταστροφή. Για να μπουν επιτέλους οι βάσεις ενός πραγματικού Εθνικού σχεδιασμού. Για την υπεράσπιση της Εθνικής Κυριαρχίας, της Λαϊκής Ενότητας, της Κοινωνικής Αλληλεγγύης, της Ανθρώπινης Αξιοπρέπειας.
Όλα αυτά δεν είναι δυνατόν να προκύψουν από το υπάρχον πολιτικό σύστημα, αλλά από την αναγκαία Εθνική Συνείδηση και την ανάλογη Αντίσταση. Θα προκύψουν από την πολιτική και κοινωνική αυτοοργάνωση και την συμμετοχή όσο το δυνατόν περισσότερων Ελλήνων στην προσπάθεια για την επιβίωση και την σωτηρία της ζωής και της κοινωνικότητας. Είναι ένας αγώνας για την ύπαρξή μας. Όλοι κινδυνεύουμε, όλοι μπορεί να βρεθούμε κάποια στιγμή στην θέση των συμπατριωτών μας, που πλήττονται σκληρότατα εδώ και μήνες, όλοι έχουμε ανάγκη από την Ανθρωπιά και την Αλληλεγγύη, ενάντια στον κυνισμό και σε αγριάνθρωπες συμπεριφορές.
Πόσο πιθανό είναι μέσα και μετά από τον θάνατο και την καταστροφή να γεννηθεί ένα Πείσμα, μια Διάθεση, ένα Όραμα, μια Αρετή, ένα Μέλλον, ένα Σχέδιο, μια Πείρα Θετική για το Σήμερα και το Αύριο, για την Ύπαρξή μας; Μπορούμε και ΠΡΕΠΕΙ να επιδιώξουμε να γεννηθούν όλα αυτά, μέσα από τους καθημερινούς Εθνικούς και Κοινωνικούς Αγώνες.
Γιώργος Μάστορας
