Η βιομηχανία κρυφό όπλο της πατρίδας

  04/02/2021  

Μοιραστείτε το άρθρο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης

Πλήθος άρθρων έχει γραφτεί για την ελληνική οικονομία, όμως αυτό που σκόπιμα αποκρύπτεται σε κάθε αναφορά είναι ότι η Ελλάς υπήρξε κάποτε μια άκρως βιομηχανική χώρα. Μια χώρα που είχε το δεύτερο σκληρότερο νόμισμα στον κόσμο και που επί δύο συναπτά έτη -το 1971 και 1972- βραβεύθηκε με το Όσκαρ Οικονομίας του Ο.Ο.ΣΑ.

Την περίφημη δεκαετία της αποβιομηχανοποίησης (την δεκαετία του 80’ δηλαδή) το ΠΑΣΟΚ για να εδραιώσει την παραμονή του στην εξουσία αλλά και για να χτίσει το λεγόμενο πελατειακό κράτος ξεκίνησε την καταστροφή όλων των υγιών ελληνικών -αλλά και ξένων- επιχειρήσεων. Πλήθος επιχειρήσεων έκλεισαν τότε υπό το βάρος της μη ανταγωνιστικής φορολόγησης ή των εκάστοτε συνδικαλιστών που ζητούσαν απίστευτα πράγματα καθιστώντας έτσι την οικονομική τους επιβίωση αδύνατη.

Τι να πρωτοθυμηθούμε; Την Pirelli στην Πάτρα και το εργοστάσιο της Goodyear στη Θεσσαλονίκη; Την «Πειραϊκή - Πατραϊκή», την χαρτοβιομηχανία «Λαδόπουλου», την «Ελλάς Α.Ε.»; Έκλεισαν επίσης εταιρείες όπως η καλτσοβιομηχανία «Μάντισον», η οινοποιία «ΒΕΣΟ», η «Ντρέσκο», η «Χαρτοποιία Αιγίου», η χαρτοποιία Delica, η μονάδα ενδυμάτων «Ρετσίνα» κ.α.

Στη συνέχεια έβαλαν λουκέτο η Τεοκάρ στον Βόλο, τα Κλωστήρια Φιλιατρών, η εταιρεία Ρόκας, η Softex, η ΒΙΣ, η Grunding (TV), η χαρτοποιία DIANA, η Χρωπεί, η ΑΙΓΑΙΟΝ του Καρέλα, το ΜΙΝΙΟΝ και το Κατράτζος για τα οποία ακόμα δεν έχουμε μάθει τους υπεύθυνους του εμπρησμού, η Πίτσος, η ΙΖΟΛΑ, η Eskimo και η Πυρκάλ. Πουλήθηκαν τα Τσιμέντα Χαλκίδας, και τα μεταλλεία πρώην Σκαλιστήρη. Έκλεισαν τα Μεταλλεία Φωκίδας, τα Μεταλλεία Χαλκιδικής τα Φωσφορικά Λιπάσματα, τα Πλαστικά Καβάλας, η Mak steel, η γαλακτοβιομηχανία ΑΓΝΟ και η Βιαμύλ.

Αυτές είναι μόνο μερικές από τις βιομηχανίες που έσβησαν μέσα στην πασοκοποίηση.

Αυτό που ακολούθησε στην συνέχεια ήταν οι χιλιάδες διορισμοί στο δημόσιο, σχηματίζοντας μια εντύπωση στον πολίτη ότι έτσι θα έλυνε το βιοποριστικό του πρόβλημα μια για πάντα. Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει την φράση «Μα επί Αντρέα φάγαμε ψωμί» ή το αλήστου μνήμης «Tσοβόλα δώστα όλα» ;

Μόνο που κανένας δεν σας αναφέρει στην συνέχεια ότι αυτό το ψωμί ήταν δανεικό και κυρίως καταστροφικό για τις μελλοντικές γενιές Ελλήνων. Ο Αντρέας σαν μεγάλος λαοπλάνος που ήταν, κατάφερε ό, τι χρήμα διοχετευόταν από την τότε ΕΟΚ στην χώρα αντί να το χρησιμοποιήσει στην πραγματική οικονομία, επέλεξε να ταΐζει τον κομματικό σωλήνα και να δημιουργήσει μια στρατιά στελεχών που ταλαιπωρούν την χώρα ακόμα και σήμερα. Φανταστείτε ότι από το 1980 μέχρι σήμερα η Ελλάδα έχει λάβει συνολικά περίπου 160 δισεκατομμύρια ευρώ σε ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν αποτυπώνεται στα όποια αναπτυξιακά έργα έχουν γίνει, ενώ κανένας δεν μπορεί να ξεχάσει και τα πρώτα πακέτα Ντελόρ που διαχειρίστηκε η ΝΔ την τετραετία 89-93 μπαίνοντας και αυτή στο δημόσιο φαγοπότι πριν το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.

Τους Ολυμπιακούς, για τους οποίους η μόνη ανάμνηση που έχουμε είναι τα Ολυμπιακά ακίνητα που σαπίζουν ανά την επικράτεια.

Πώς θα μπορούσαμε ωστόσο να έχουμε απαιτήσεις από τα κόμματα εξουσίας όταν όλα μαζί χρωστάνε πάνω από 300.000.000 Ευρώ; Πώς θα διαχειριστείς τα οικονομικά μιας χώρας όταν δεν μπορείς να βάλεις σε τάξη τα δικά σου;

Όλοι αυτοί που συναποτελούν το πολιτικό σύστημα 47 χρόνια τώρα έχουν αποδείξει και με το παραπάνω την ανικανότητα τους. Εμείς καλούμε τους Έλληνες πολίτες να κοιτάξουν την πραγματικότητα κατάματα και να γυρίσουν σελίδα. Με υλικά κατεδάφισης δεν χτίζεις παλάτια.

Οι «Έλληνες για την Πατρίδα» και θέλουμε και μπορούμε να αναστήσουμε την Ελληνική Βιομηχανία, δημιουργώντας χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας και μια εποχή ευμάρειας για όλους τους Έλληνες. Όχι βεβαίως με βαρύγδουπα λόγια όπως κάνουν οι επαγγελματίες πολιτικάντηδες αλλά με στοχευμένες πράξεις που θα δείξουν σε όσους μας εμπιστευθούν ότι εμείς, δεν είμαστε σαν αυτούς. Είμαστε άνθρωποι της αγοράς και της εργασίας και όχι στυγνοί τεχνοκράτες που βλέπουν τον άνθρωπο σαν λογιστική μονάδα. Για εμάς, ο άνθρωπος βρίσκεται στο επίκεντρο.

Άλλωστε όπως έλεγε και ο αείμνηστος καθηγητής Παναγιώτης Κονδύλης «1% βιομηχανική ανάπτυξη αξίζει εκατό φορές περισσότερο από 1% τουριστική ανάπτυξη ή καταναλωτική επέκταση, διότι η πρώτη και μόνο συμβάλει στην αυτάρκεια της χώρας», κάτι που φάνηκε ιδίως τώρα στην περίοδο της υγειονομικής κρίσης του Covid-19.

Με την ανάληψη της διοίκησης της Χώρας από τους Έλληνες Εθνικιστές, θα επιστρέψει ο σεβασμός και ο όρος “γκαρσόνια της Ευρώπης” που μας αποκαλούν νυχθημερόν οι ξένοι επικυρίαρχοι θα εξαφανιστεί εν μια νυκτί.

Γιώργος Μανούσος


Μοιραστείτε το άρθρο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης